Alle inzendingen over beminnen OR zwijgen OR hart

Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt Bomen bloesemen niet, Vogels zwijgen, Zelfs de wolken houden halt, Zwijg mij van hart en zon en maan; Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart weer warmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angst opzij Kijk diep in je hart En kom terug bij mij…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

zodra we samen zwijgen in de steen ontvang ik jouw mystiek der zinnen.…

Laten wij elkaar beminnen, teder onze ziel omspinnen opdat de boosheid in ons hart, bezwijkt.…

ik dat mijn hart weer zal breken Ik kapot zal zijn van tomeloos verdriet Maar ik zal zwijgen zonder te verbleken En als ik je Maandag weer zal zien Dan weet ik een glimlach siert mijn gezicht Geluksgevoel van liefde overweldigt mij Ik ruik je voel je ben zo weer voor je gezwicht En als ik je Maandag niet zal zien Dan weet ik dat ik je niet…

Stralende sterren, ongehoorde stilte Er valt niets meer te zeggen, enkel te zwijgen en te beminnen. Tijd, wat is tijd? Ze bestaat hier niet. Ik besta in jou en jij in mij. De wereld, wij sluiten haar buiten. Want hier is ons paradijs.…

blind mijn hart doof mijn oren ik zwijg zinnen zonder horen luister slechts naar wat ik weet en weet dus niets…

Míj faalt de kracht, te zeggen hoe ’k u durf beminnen.…

Harten vol van liefde Rozen vers geplukt Gedichten mooi geschreven Maar Valentijn is toch anders bedoeld In stilte iemand beminnen Vertellen wat je voor 'm voelt Zonder dat hij je zal herkennen Afin...de dag van de Liefde Al dan niet gevierd Mijn hart is vol van Liefde Chrysanten vers geplukt En mijn gedicht voor jou geschreven…

zijn hand zal schrijven wat zijn hart wil zeggen maar zijn mond blijft zwijgen over wat zijn ogen zien haar hart zal weten wat zijn mond wil zeggen maar haar oren blijven doof voor wat zijn ogen schreeuwen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

een hart kan zwijgen zolang dat beter is een tijd een hart kan bloeden als dat nodig is in strijd een hart kan spreken maar zij bepaalt het juiste moment zij zal nooit liegen zij weet alles zij is het die jou kent een hart kan breken en weer helen zij kan niet delen in liefdeloosheid…

De bloemen staan te spreken Ze spreken natuurlijk een taal Niet eentje staat te faken Het hart spreekt bij allemaal Geen bloem staat er te zwijgen Ze spreken... maar ieder apart Ze maakten het zich eigen Te spreken van hart tot hart…

Onrustig is ons hart: de zomerlieven zijn weer henen, de regen valt op koude stenen, onrustig is ons hart. Het juichend warme weer, de zoete geur van zomerlinden, je kan ze niet meer vinden, onrustig is ons hart. Zo graag wil je beminnen, vergeten ziel en zinnen, je horizon heel wijd, onrustig is ons hart.…

Zoals de vogels vroeg in de lentemorgen hun lied zingen en de zonnestralen door het dakraam mijn lichaam beminnen De geur van gemaaid gras mijn longen vult met een lentegevoel is het in mijn hart een strijdgewoel. Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

Deze rondraaiende gedachten alle dagen, alle nachten niet meer stil te krijgen steeds maar horen, niet meer zwijgen. Wat kan ik jou beminnen onvoorwaardelijk, buiten zinnen en zo opgaan in onze liefdesstroom. Als een prachtige liefdesdroom en elke nacht van voor af aan onze wereld samen laten gaan.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

Ja heel diep van binnen dat vurige verlangen naar jou beminnen het ritme van je hart heel zacht en bijna teder onverwacht te horen en het voelt, zoals de liefde is bedoeld.…

mij inzicht alsof stilte mij dwingt onder ogen te zien dat wij nooit wij zullen zijn en nu die wetenschap eindelijk vanuit mijn hoofd mijn hart bereikt zwijg ik ook…

Ik ben geen beroemde dichter die met woorden in prachtig gestileerde zinnen gevleugelde gedichten tovert over verdriet, het leven, de liefde en het beminnen en de harten van de lezers verovert toch is het mij ook gegeven mijn steentje bij te dragen op gedichten.nl want voor mij blijft het spelen met woorden een creatief spel…

Van genot zakten mijn ogen dicht mijn lippen zochten die van jou in de zwoele schemering van kaarslicht nam jij mijn bange hart op sleeptouw Als een exotische oase kwam jij mijn woestijnachtige hart binnen je raakte het aan van heel dichtbij en wist het door alles te beminnen Mijn oase bleek een fantasiebeeld mijn gevoel is nu onbemind…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Je hebt beminnelijk mijn hart bewogen, toch is er iets dat niet beviel. Graag wil ik beminnen, vanuit het diepste van mijn hart. Zeg me alsjeblieft, dat ik veilig ben, dat ik je kan vertrouwen. De kunst is niet zozeer het beminnen, maar om te houden van. De angst omklemt mijn hart en houdt mij heimelijk gevangen.…

Ik wil mezelf niet aan jou opdringen maar moet wel mijn hart bedwingen als het zo uitbundig slaat telkens het om jou vragen gaat. Doch, als je me niet kan beminnen dan wil ik mijn leven lang bezinnen geen ander wil ik in mijn bestaan dan zie ik mijn droom met jou erin vergaan.…

Laat me liggen aan je borsten, laat me rusten in je armen, laten we elkaar vannacht beminnen en omarmen. En mocht morgen de kloof van afstand en zwijgen ons weer scheiden, onbegrip en onmacht ons weer op ons eigen eilandje laten lijden; dan roepen we als brug de liefde van vannacht weer terug.…