Alle inzendingen over bevangen

Van verlangen bevangen branden mijn lippen, vervloeien dromen en werkelijkheid tijdloos Benevelt de smaak van zoete wijn de lucht, geruisloos om alleen maar samen langzaam van te nippen. Slaap zacht.…

Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende koopzucht. Alleen onstuimige jeugd, die het straatbeeld domineert. Kilometers lange lichtjes toer. Stilleven van een stad.…

Opgekropte modder spuit uit mijn lijf ik moet hier weg, ik moet ontvluchten ras mijn vege lichaam luchten anders wordt ik koud en stijf Ring na ring etend ploeg ik nieuwe gangen steeds dichter naar het oppervlak ik voel het fibrerende tikketak van de neerslag die me wil bevangen Kronkelend verlaat ik het aardse rijk slingerend denk ik…

Soms word je door angst bevangen Soms knijpt iets je keel echt dicht Soms verwacht je direct antwoord Soms geeft ook de zon geen licht... Maar, Soms komt toch ineens die strohalm Soms voel je je niet alleen Soms zijn mensen ineens engelen Soms begrijp je het meteen...…

niemand slaapt of sluit bewust de ogen de stilte van deze nacht kan schreeuwen of opnieuw verwonderen het ligt niet in mijn macht de verzuilde gevoelens van dit moment zomaar af te zonderen het zijn verleden gedachten van latijnse gezangen ook de droom van opnieuw verwachten waar mijn hart onbewust door wordt bevangen maar bovenal…

"op jouw bank" Zinderend verlangen "op jouw schoot" Door jouw beeld bevangen "langs jouw arm" Gevoelens overstemmen elk geluid "onder m'n trui" Tintelingen langs m'n warme huid "langs m'n borsten" 2 zielen, toch maar 1 gedachte "voor jouw ogen" Dit is het waar ik lang op wachtte "in extase" Kortsluiting heb ik in m'n hoofd "in jouw…

uit mijn lijf Laat ons handelen een antwoord zijn 's Avonds laat spot ik en drijf Het duidt op een steevaste levenslijn Schepen heb ik zien vergaan de mijne heb ik desolaat verbrand oog om oog, tand om tand Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen wederom heeft het leven mij bevangen…

willen dansen maar nog even wacht ze trillend van emotie opgewonden van elke nieuwe belofte die zich zinderend op haar netvlies spiegelt de kracht in haar staat op vangt haar droom en in de wolfshuil van de wind staat ze roerloos dan voelt ze dat ze mag in een explosie van extase lacht danst en zweeft ze al het nieuwe tegemoet bevangen…

Verlegen rood pompt mijn hart door een temperament lichaam die ik niet meer kan omarmen maar psychosociaal heeft bevangen.…

Vliegdennen in het nergens land Strijdbaar verend in het mulle zand Windkracht heeft ze gevormd Deze orkaan stelt z’n norm Zandkorrels waaiend door de lucht Takken zwierend in hun vlucht Het fluiten van de wind aan de oosterkant Wilskracht wint in nergens-land Richting bosrand met roodkleurende wangen Vingers door snijdende kou bevangen…

Even was ik van de wereld weg Even was ik de ellende vergeten Even geluk en geen pech Even lekker met een vriend keten Tot ik thuis weer binnen was En de spanning voelde hangen Ruzie van de eersteklas Door de woorden bevangen Zo gaat het nou iedere keer En ook al wil ik er niets van weten Ze betrekken me erbij, steeds weer Kunnen ze het…

torenklokken voel ik mij weer het kleine kind aan oude Amsterdamse rokken ik snuif de damp van grachtensloot en vreemde etensgeuren verdrink me in de knopendoos van mensenras en kleuren m'n voeten dwalen gretig rond langs winkels en door stegen in eindeloze drenteling kom ik mijn vroeger tegen dan keer ik om, ga weer op reis nog helemaal bevangen…

Soms zijn er zoute tranen tintelend over mijn wangen Triest gevoel vanuit het niets zomaar door verdriet bevangen Soms krimpt mijn hart ineen gevangen in een leegte zo kil Dan verlang ik alleen naar jou dat is alles wat ik dan nog wil Soms voel ik me zo eenzaam gaan emoties met mij op de loop Van mijn kruin tot aan mijn tenen verlies…

In de kerker van verlangen Ergens tussen licht en duisternis Zit ik stilletjes gevangen Achter een grote hindernis… In de verte hoor ik zingen ’t lijkt een hemels kinderkoor die de stilte gaan omringen afgestemd op mijn gehoor… Ik geraak lichtjes bevangen Denk aan dingen die ik mis Eenzaam in de donkere gangen Wat is de betekenis?…

De lucht scheen blinkend door de blaren Ziedaar, bevangen door de waan De strompelende karavaan En ik? ik liep erachteraan Ik wou het ook een keer ervaren De lucht scheen blinkend door de blaren Au! hoeveel meters nog te gaan? Waarom in godsnaam meegedaan?…

Bewegingen op hemelse muziek waar ik door was bevangen.…

rood als het vocht dat je niet mag verliezen en lijdt tot de dood zo rood als de ochtendzon zo nat wordt de dag – het blijft niet droog zo rood als een vuur zo heet als de hel verschroeiend en meedogenloos zo rood als jouw lippen zo zoet als een kers was je toen je voor mij koos zo rood als een warmbloedig hart dat bevangen…

Veluwse beek In gemoedelijke natuur Waar rust heerst Nabij een verlaten kreek Flonkerende lichtval De beek op weg naar het dal Merels zingen Een juffer dwarrelt voorbij Stroom maar Neem het mee naar binnen Rust stroomt je tegenmoet Door zachtheid van oevermossen bevangen Kolossale beukenbomen al eeuwenoud Iedere keer voelt het beeld…

warme momenten gloeiende wangen veel complimenten ik word bevangen door tegenstrijdigheid maar ik wil deze aardige "vriend" geloof ik niet meer kwijt... Beetje warmte beetje vuur teder kusje in het avonduur Even praten even zijn als een mens heel intens even gelukkig zijn…

mijn gedachten zijn vaak door verwachten bevangen alsof jij of jij nog zal komen waarom blijft toch mijn ziel aldoor naar het ideaal verlangen waarom blijf ik, mens, dromen wil zo graag vergeten aldoor wat was en door mijn verdriet al vele malen is opgegeten opdat ik vlucht voor wat is geweest en mij slechts hoop wil aanmeten?…

uren van onbegrip warme tranen die zich dan nog wegen banen worden dagen weken jaren van op automaten stromen die tere insteken weg drukken om op de weg verder te gaan volwassen en bevangen de zekerheid blijft het moment zal weer komen dichtbij zullen we weer zijn voor we ooit verstommen dat we elkaar verstaan tot je op een dag verstijfd…

'k Voel me zo vreemd, - zo vreemd bevángen zijn... Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

De zon schiet gaten, in de wereld vallen kraters, één deel blijft schaduw Bevangen stampers, honing die wespen verleidt, ontlokt vruchtbaarheid . Katten van de maan, jacht op de zonsondergang, lichtval blijft bestaan. Graven geleden, was de aarde nog één tuin, nu een Fata Morgana.…

…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Vandaag lag ik zwijgend In een roes van de warmte van die dag Te staren naar de enkele ster aan de hemel Ik had er alles voor over daar te zijn Die ene ster had mij bevangen En ik zat als gehypnotiseerd te wachten De tijd brengt me er wel, Maar het was nog niet mijn moment Ik weet wel waarom ik daar wou zijn Ik wou naar jou, ik mis je zo…

Jouw naam dwaalt als een zacht parfum door de stegen van mijn verlangen waar passie en tederheid elkaar bevangen Jouw ogen kijken als zachte beddingen van rivieren door de bergen van mijn kracht waar de hoop en liefde wacht Maar oneindig ver lijk jij bij mij weg te bewegen als een niet te vangen ster De dagen klimmen waarna ze dalen…

Geboren om te gaan bevangen geesten wintermensen stijgt de nacht vlammend als donkere vuurbranden omhoog druïden willen de maan genadig stemmen uitgekozen donkerheid liet gaan de nacht was het kind.…

moment of je wordt door fonteinen vol gelukzaligheid verwend doch ook wat in liefde wordt gegoten blijkt vaak een droom of is onwerkelijk verwachten met lege woorden als versleten schoenen en stilte die onenigheid langzaam moet verzachten * maar tederheid kunnen ontvangen en je hart door tevredenheid laten bevangen…

Mijn hand streelt zijn hand Door emotie bevangen... Handen pakken elkaar vast en laten niet meer los samen blij verrast Op mijn gezicht een lichte blos Mijn handen klimmen naar zijn gezicht Die van hem gaan mee... Het is een stil bericht...…

wanneer het jaar zijn laatste dagen slijt en nevelsluiers zelfs mijn geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten…