Alle inzendingen over bruid

Opnieuw is mei uit zon en maan geboren De kersenboom toont zich als bruid en bloeit Dat laat gevederden niet ongemoeid Ze brengen beurtgezangen ten gehore De rozenstruik werkt vurig aan de knoppen En Gorter bleek toen door geen mens te stoppen…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand.…

Bijna een bruid, boven de sponde waar Sinds kort mijn moeder ook een toevlucht vond; En ruisende hernieuw ik 't oud verbond Met mijn diepst neergebogen treurgebaar. Zo, treurend, zou ik willen sterven ook. Maar hoe te sterven, zo ver boven hen?…

Bijna een bruid, boven de sponde waar Sinds kort mijn moeder ook een toevlucht vond; En ruisende hernieuw ik 't oud verbond Met mijn diepst neergebogen treurgebaar. Zo, treurend, zou ik willen sterven ook. Maar hoe te sterven, zo ver boven hen?…

Een zuiderwind kwam zacht de hoek om waaien of daar zojuist een bruid gelopen had. ----------------------------------- uit: 'De Veltmanverzameling', 1996.…

Als een maagdelijke bruid Gaf ze mij echt van katoen Deelde vannacht de lakens uit Maar smolt totaal voor mijn zoen Onze relatie was van korte duur Ik ben volledig uitgegleden Al was ze zo kristalzuiver puur Ze is net als water overleden Enige kennisgeving Henk…

Ze is er weer de winterfee uit haar hemeltroon strooide ze met witte vlokken zonder geluid een winterdeken op de aarde neer en oogt ze als een maagdelijke bruid met haar blauwe luchten en zonnestralen in glinsterend goud voelt haar aanwezigheid toch heel vertrouwd Maar haar sneeuwwitte winterkus is bitterkoud…

Als een geliefde op ontwaken van hartstochtelijke bruid die komt door rozenvelden gekleed in tule als van nevel stralend onder sterrendiadeem als een lichtstraal uit de hemel.…

. -------------------------------- uit: 'Aan de bruid', 2000.…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

De paus kreeg zin een hindernis te nemen: De nieuwe priesters mogen aan een bruid! Het roomse schip zeilt eindelijk vooruit Hoog tijd om nu meer snelheid te gaan claimen Voor mij als vrouw is dit slechts een begin Ik wil in ’t Vaticaan straks een pausin!…

Reeds als bruid Keek zij loens naar de Fransman uit. - Wat hebt gij door haar gewonnen? Schulden. Dit nog: ik leerde dragen en dulden. - Zo had gij honderd jaar verdriet.... En kroost? Van haar? Gelukkig niet. -------------------------------------- Diets: verouderd woord voor Nederlands…

Onaantastbaar glijden donzen aquarellen in trage metamorfose langs het blauwe linnen Sierlijk gesluierde bruiden een witbebaarde reus hier en daar wat elven verpozen aan het azuur De kwast gedoopt in grauw over wit gestreken lost pittoreske vormen op in een stilleven van nevel…

In ‘t weiland stond een vorstelijke stier En Bertha achtendertig liep te grazen Voor boter, karnemelk en Goudse kazen Hij sprak: ‘Hola...Wij heten Willem Vier’ ‘Jij wordt mijn Koeningin’, loeide hij luid Maar Bertha zei: ‘Holland is toch je bruid?’…

van het meisje van Milwaukee houdt schaak ze in een ford - rem niet rem niet - Je voert je bruid naar Texas heen de negers hebben dikke lippen de negers hebben dikke rode lippen en alle dominee's zijn goed Als je van het meisje van Milwaukee houdt van haar houdt ram rem de trem ram rem…

We vielen beiden op dezelfde stoot, die ík al als m'n bruid zag. Terwijl m'n vriend er volgens mij niet uitzag, was ik nogal tevreden met m'n kop. Tenslotte werd gekozen door de schat. Ze koos, toen zij ons zag, het hazenpad.…

Het huwelijk van Wesley en Yolanthe Dat komt me nu de neus al hevig uit Want, Portugese jurken voor de bruid Toscane, koks en kappers, muzikanten Na afloop van het feest tellen stagiaires De gastendoekjes en de etagères. ---- Kosten noch moeite worden gespaard voor het society gebeuren van het jaar op 19 juli a.s…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

je weet het niet er is alleen een roodstenen pand in 'n stille straat De huizen hebben er ogen van glas vitrage als een voile bij bruiden...…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

poëzie is meer dan een vlucht hoorde ik in het verhaal van de stadsdichter die het stof deed opwaaien tussen schimmen van eens overleden woorden hij ontkleedde zijn bruiden en bedekte borsten met rijpe mond de handen vrij van wonderlijk gemis het podium volgde zijn bed en ik glimlachte verder naar het verleden…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

ik stapte in je ogen als zonlicht door de ruit je hand was warm in de lach op je gezicht herkende ik mijn bruid ik kuste de bewolking uit je blikken je jawoord straalde luid omarmde je teder je verliefdheid tintelde mijn huid de vlinders in je buik zwermden in kleuren voor ons uit ik houd van je...…

fikkie in de tuin de stoofpot van de here eet haar evenbeeld op welk moment zaten wij in een trage vagina zonder buidel in het lege huis van de laatste familie demonisch gelach een duivelse lach je ging met de uitverkoop als bruid voor de heer eindelijk regen de angst voor jack de ripper wordt weggespoeld…

De bruid, zij kreeg een nieuwe naam naast een vertrouwd gezicht, zie nu dit bruidspaar stralen, op jullie valt het licht van deze mooie feestdag, gezegend door de Heer zijn jullie nog steeds samen, een hele eer!…

Voor eeuwig gevangen In de cellen van jouw huid Je kunt erin verdwijnen Ik wil er nooit meer uit Strelend vol verlangen Kies ik mijn eigen bruid Twee handen druk bezig Mijn tong hangt eruit Ik proef jouw essentie Ik eet je Ik ruik je En weet je? Jij bent mijn huid..…

Je slaat je vleugels uit Zo vrij, een vlucht over de volken Wit verenpak, een bruid Met als bruidegom de wolken Jij zwaan, jij vogelkoning Vol kracht je vrijheid nemend De mens een schertsvertoning De lucht adembenemend Jouw macht, niets houdt je tegen Maar heel in het geniep Krijg je moeite met bewegen Je sterft aan vogelgriep…

voor de muziek uit dat doe ik wel vaker speel op mijn oude dwarsfluit het largo van mijn eeuwig verdriet in mijn rug voel ik de trilling van de trommelaars met koude rilling gepaard in weemoedig gelid, het geluid van de klarinettenbroeders ik loop vooruit de tragiek in mijn benen geaard de laatste gang, gedragen, van mijn jonge bruid…

over de dood en zijn dans de bruid en haar sluier de kerkers van het denken achter deuren van angst pijn van schreeuwend paars in samengeperste vuisten langs tollende muren dwalend in gapende echoes de trein vertrekt vandaag van spoor acht schreeuwende uren zwart vochtig en stil cipier geworden beeld…