Alle inzendingen over dove dek

Als de nacht vervaagt En de sterren doven Vult zij Ons diepste verlangen Bereikt haar licht Ieders’ ogen Ontwaken wij In haar ochtendgloren Als ……

Kat op de deken Hij vindt het vanzelfsprekend oneindig aaien…

Witte pluiswolken blauwtinten op achtergrond als warme deken.…

Ik doe de luiken dicht en ook het licht ga ik nu doven. Laten wij elkaar bewaken en beloven om morgen samen weer te ontwaken.…

De vonk in het vuur de druppel in het water het voelt als jouw hartslag waardoor 'n beweging ontstaat Niet om het vuur te doven maar om warmte te verspreiden…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

Licht dat zich niet laat doven. Jou te kennen is een genade Zoals een geliefde heb Je mijn hand gevraagd Te leven met het verlangen is leven met heimwee. Voltooi wat Je in mij begon, opdat ik in vrede thuiskom.…

Winter zo wonderschoon en de sneeuw bedekt de omgeving met een deken van ongerepte schoonheid. Een wereld van verschil.…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

deken over de dag, zacht maar zeker de knop om en ik slaap, wel licht…

een witte deken van onschuld vertoont smetten dooi doet zijn intrede…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

De avond tekent een gezicht met de rode gloed die blijft vragen naar de ogen die het licht doven omdat ze niet meer wachten op de maan die al zijn schaduwen met een eindeloze eenzaamheid aan sterren bedekt…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

de rolluiken neergelaten daarachter geeuwt de dood hij smeert een snede brood van al die kaarsen blazen al dat doven ietwat moe komt hij nu zelf stilaan aan uitblazen toe.…

Niets is er over Geen vonk geen lonk Het strakke is niet meer De gratie is niet van weleer Rondingen hebben haar verlaten Wat eens prangde hangt nu neder De mond is pijnlijk omringd met kloven Doch heeft het mijn liefde voor haar Nimmer kunnen doven…

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven, als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven. De wind om mijn huis, de wind loeit luid, en de kaars … de kaars gaat langzaam uit.…

mars regeert en thialf paradoxaal Gott mit uns rijp op de deken…

Het dichte wolken- dek hangt stil, laat zich langzaam -- zakken en rust uit.…

Moederliefde is eindeloos Een warme deken om je heen In gedachten altijd bij je Daarom ben je nooit alleen…

Verder Met leren Een eigen draai Aan mijn leven Te geven Mijn eigenheid Ont-dekken…

Nog steeds dek ik voor ons twee Omdat het altijd zo gegaan is 'k kan niet wennen, o nee Lief, kan je niet zeggen, hoe Ik je zo vreselijk mis! Dus blijf ik dekken, ook voor jou Tot in lengte der dagen Want er komt een dag dat Ik bij je ben en niet meer hoef te vragen Maar ik MIS je zo.…

Ik heb in duizend ogen de maan gezien maar nooit de zon zien doven. IJzer duidt leven op exoplaneten.…

Ik ben een doventolk en schizofreen Vertolken doe ik met mijn handgebaren Maar als miljoenen mensen naar me staren Dan voel ik mij onthand en zeer alleen Hoe erg ik mij daar ook stond uit te sloven Het was alsof ik praatte tegen doven…

'k Zag een blauwe vlinder op een grasberm rode klaver akkerkool 't vlasbekje dove netel smalle en ruige weegbree 'k zag er wilde peen…

Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…