Alle inzendingen over droog OR alsof OR boom

Een kudde schapen mekkert over landsbelang, door de wol geverfd…

je ziet er wat bleekjes uit vandaag ik zie het wel hoor die glimlach van jou die door wil breken alsof je ’t niet uithoudt zo onbeweeglijk stil te liggen elk moment gaat knipogen overeind wilt schieten proestend van de lach het is maar een grap je bent zo mooi zoals je bent zoals je meer dan ooit naar bloemen ruikt…

Wat is geloven anders dan doen alsof het zeker is dat dit of dat zo is, hoewel je 't niet kan bewijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen.…

het leek alsof wij spraken van dingen die wij waren in heldere overvloed woord minus moed ik wende mij tot jou en jij veranderde en toch beken je dagelijks jou tot mij en ik zeg ja - zoals het altijd was - alsof ‘t een alledaagse gauwheid en wat jij mij betekent al die jaren en in jouw toverondertoon vlieg ik met de gevleugelden de…

Alsof we het geloven. Wisten we hoe ons geprezen grijs goed in een oogwenk met kracht door neus en oor - we zouden de woorden wegvegen, voor altijd zwijgen, als we konden. ---------------------------------- uit: Parmentier, jrg. 12 nr. 1.…

er valt van alles uit mijn hoofd de tafel ligt vol met vragen op geen enkel heb ik antwoord ik veeg ze op en slik ze door nee, mij hoor je niet klagen…

In het hart van een bloem vond ik een nieuw verhaal het sprak een taal die niemand kon verstaan alsof het langzaam zocht naar woorden van betekenis werd de wereld een waaier vol letters van liefde waar zoveel onzeker is mag morgen nog dromen in een dal tussen bergen of vangen bomen dan teveel wind?…

is slechts een hartenkreet zoals de topless foto's van een prinses het is er wel, maar ook gewoon alsof je eens iets denkt en het weer vergeet waar dacht ik alweer aan ik weet het niet…

Voor Karin Broer die jouw Noodkreet oppakte Toen jij per sms Vertelde dat jij Er per vandaag Niet meer wilde zijn - Je leven was voor jou Niets anders dan pijn - Je moeder die in het Ziekenhuis aan je bed Stond en jij haar aankeek Leeg en donker - alsof je Er zelf niet meer bij was…

en ìk doe net alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Dat is het ook, dat is zo Petra, het is nu eenmaal zo: het ìs jou gegeven... en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…

dood dier is fantasie realiteit kan zijn liefde toch alles overwint alles met alles samen hangt tijd alle wonden geneest kunnen we het simpel houden want we doen graag alsof realiteit is immers erg genoeg…

als we nu doen alsof en teruglopen naar het prille begin naar de rode heuvel met kale boom en eerste melktanden hoeveel hadden we dan kunnen drinken zonder in slaap te vallen hoeveel hadden we gehouden van, mocht het ooit zo zijn…

Alsof zij het kleine meisje is die de teerlingen werpt in een rokershol vol gokkende en keurige heren Alsof zij dat zou kunnen Jullie kennen haar niet Alsof zij het kleine meisje is die de waarheid geweld zou aandoen en de leugen decoreert met een glimlach Alsof zij dat zou kunnen Jullie kennen haar niet Alsof zij het kleine…

Ik breek elke avond het sterrenstof alsof het mogelijk is want wat je overhoudt is gewoon stof dat met een zuchtje wind op alle meubels springt alsof.…

Mensen die goed doen alsof.…

het is een oefening te leven als ware men gestorven en elke dag de vrucht van eigen erfenis te plukken geen afscheid geen rouwende geliefden want enkel de bagage is verstuurd de dood waar anderen zo bang voor zijn bespelen als ware het een feest en als het dan in ’t echt gebeurt te kunnen zeggen hier ben ik al geweest…

we doen zo vaak alsof we doen alsof we blij zijn terwijl we het niet zijn we doen alsof we luisteren terwijl we ergens anders aan denken we doen alsof we het leuk vinden terwijl we er niets aan vinden we willen niemand kwetsen dus we doen alsof maar ons verdriet is echt onze pijn ook ons eenzame gevoel is echt onze angst ook…

Alsof ik een nieuw kind worden kan, dacht ik even door zoveel massages in dat donkere hol op koude tafel maar door stevige handen doorbloed en gekoesterd. Warme olie als strelend mijn voorhoofd, mijn denken, me zacht makend waardoor ‘k weg even.…

Waarom doet het licht zo raar het licht dat woont in mijn ogen alsof ik alleen nog maar staar en geen tranen meer kan drogen Duisternis voelt plots geborgen veilig in een diep donker bestaan maar straks is er weer een morgen en gaat helaas het licht weer aan Waarom doet dat licht pijn dat licht wat om mij heen dwaalt alsof ik altijd gelukkig…

Het was net alsof de zwoele Emma in de hitte van de zomerdroom bij me was in haar doorzichtige roze jurk hing zij de was op om te drogen aan de waslijn ik keek naar haar lichaamstaal en genoot toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten met op haar tepels opgestoken madeliefjes ze was zoals een hologram van een bloem haar wulpse bloementaal…

Langs een lange bomenlaan Een bomenlaan vol bomen Statig naast elkaar geplant Om wind wat in te tomen Rij ik vol gedachten Boom voor boom voorbij Rustig zonder jachten Alsof ik langzaam glij Ik denk aan hoe het vroeger was En hoe ik hier kon komen Vandaag op deze zomerdag Rijdend op een bomenlaan Een bomenlaan vol bomen…

Zo droomverloren staan de bomen te spiegelen in ’t licht alsof ze lang tevoren zich dachten uitverkoren te leven in gedicht.…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

Ze bliezen het stuk bos weg alsof dat zomaar mocht De bomen liggen nu in een rij klaar om plank te worden daar even om de bocht…

Kijk toch eens, neem even tijd, die boom in al haar soberheid, zo ongewoon, hemelsschoon is zij berijpt alsof zij wijst op Wie haar kleedt met zoveel zuiverheid.…

Ik sprak haar zachtjes toe, stil maar, droog maar ze zat heel stil in mijn open hand alsof ze wist: beter een vlinder droog in de hand dan dood en verdronken in de plas.…

alsof de weg naar maandag dwars door de sahara loopt leeg, droog en eindeloos terwijl de drukte van de zomerdag iedereen naar buiten jaagt zoveel te zien, zoveel te doen blijven onwillige benen stram de houten luiken sluiten elk teken van leven buiten…

Spoken uit het verleden dansen in het donker van de nacht soms wil ik leven in een leugen alsof jij mijn lief nog steeds de adem van mijn ziel bent maar je deed de deur achter je dicht mijn hart huilt al blijven mijn wangen droog voorbij……fluistert de wind de echo schaterlacht…

Ik keek in zijn ogen zag de zon op zijn haar een vage herinnering gleed even voorbij Toen was het stil alsof de bomen gevallen waren en de aarde niet meer ademde…