214 resultaten.
De Vier Getijden - III
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.264 (fragment)
.....
Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp
een decadente gloed,
een rode damp,
waarin mijn lamp te sterven staat
in ´t gulpend eigen bloed.
Kleur tot karmijnen lach
de kelke Uwer mond
en dat een morgen rag
zich om Uw ogen rondt;
´k wil dat Uw ogen zijn
als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn.
.....…
Fernando 'Saudade' Pessoa
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 "Eeuwige toeristen
van onszelf
Geen landschap is er
dan hetgeen wij zijn
Wij bezitten niets,
niet eens onszelf
Wij hebben niets
aangezien wij niets zijn
Welke hand zal ik uitstrekken
en naar welk universum?
Het is niet van mij,
maar dat ben ik"…
Nu begrijp ik
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.022 Zijn voorbestemd
Langzaam aan
Te verglijden
Tot rondvormige
Gepolijste
Beeldhouwwerken
Nu begrijp ik
Waarom stenen
Hard en hoekig
Eens een keer
Zullen splijten
Uiteenvallen
Tot lichte wolken
Van zandkorrels
Die sprankelend
Neer zullen vallen
In de holte
Van mijn handpalm
-------------------------------------------------------
Fragment…
The day after
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 12.497 restje soep, wat brokjes kaas
tien taai geworden broodjes
een wirwar van fragmenten van verhalen
afvalbakken overvol
plakkerige keukenvloer
loden benen, houten kop
geur van rozen
kookboek met uitdagende gerechten
kroost vertrokken
kliekjes van verjaardagsmaal
vergeten bal en tandenborstel
het nieuwe boek lijkt spannend.…
Dat zij dat was
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 590 Ze had beelden
fragmenten in haar hoofd
foto’s in haar hand
wonden die diep sneden
pijnlijk op haar netvlies gebrand
Afbeeldingen –
zo vaak bekeken,
bestreden
gepuzzeld door
reflecties aan de wand
levend als spiegelbeelden
gespijkerd aan onzekerheden
de mooiste
gelukkigste van het land?…
gevoelens
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 738 gevoelens verkennend in huid van fluweel
in warmte van aanwezige verdieping
verlangend in geestelijke verbeelding
van dagen en nachten in de showroom van geluk
zoekend en tastend in de variatie van leven
in fragmenten van onderweg
voort gebracht in de armen van onze liefde
waarin ogen wiegen in blikken
het is het meedragen en je gedragen…
Alles wat ik erover weet
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 336 De toekomst was weggelopen uit mijn dromen;
fragmenten, zo kaal en eentonig
als de stem van de winter.
Iemand liep weg: de vervulling van een droom,
ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid
schuldig aan veel ellende, zijn stem
een echo van mijn schimmenbestaan.…
Duurzaam
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Voor elk fragment maak ik een scène.
Ik sta bij elk moment stil vooraan.
Jouw karakteristiek blijf ik herkennen.
Jouw lach illustreert mijn verlichting.
De straal door een wolk aan de horizon.
Voorbij gaat de tijd zolang jij bestaat.
Jou ogenblik ontsteekt de warmtebron.…
Gedicht met grote woorden
gedicht
2.0 met 13 stemmen 9.625 Ademend in een fragment van tijd,
om wat ik verneder tot geloof
zo ontsta je langzaam
uit je naam.
Een hoogvlieger wordt neergehaald
binnen de kralen van het licht.
De herinnering is een holte
die woont in de holte
van mijn geheugen.
-------------------------------------------
Uit: 'De droom van een robot', 1976.…
Een moment
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 731 Soms glijden even in een stil moment
je gedachten terug naar het verleden,
het is vaak niet meer dan een fragment
misschien ver weg van het heden.
Je herkent een foto, een gevoel, in een persoon
of je herinnert je alleen maar iets die dag
bij een ontmoeting, een gesprek, de telefoon.…
Jij zoekt mijn ogen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 136 Van fragmenten waarop jij het zelfde dacht.
Van mijn lauwe onverschilligheid.…
RECONSTRUCTIE
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 499 op losse stukken perkament
herkende ik jouw woorden
tussen resten bloed
ze vormden een gedicht
ik las de flarden
- 'licht' en 'mededogen' -
wat paste heb ik
naast elkaar gelegd
de omgekrulde randen
zwartgeblakerd en nog heet
braken de zinnen af
ze waren doorgelopen
ik sloot de ogen
en met mijn handpalm
heb ik elk fragment bedekt…
In Ruste
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 612 Het heerlijke van de dood is
De rust het onverstoorbare
Het eeuwig nachtelijk duister
Ervaren het ongekende in overvloed
En zoal mocht er zijn een nieuw iets
In die onvoorstelbare massa van het heelal
Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden
Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen
Ga en effen het pad der vergetelheid…
op schilderachtige panelen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 496 we werkten samen
aan het oude jaar
op schilderachtige panelen
uren dagen waren ingevuld
fragmenten zijn er velen
we hebben kleuren opgehaald
de horizon reliëf gegeven
jij penseelde meestal weken
en ik streelde maanden glad
nu kan dat nog in klad
de meeste zijn al klaar
gevernist en onderschreven
maar in het perspectief van
volgend…
Bedroefde Droom
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 Fragmenten van stoffen zijn wij,
waarvan onze aarde leven maakt.
Zonder elkaar te kennen,
herkennen we elkaar.
Ik zie je lief bestaan.
We herkennen stil bewustzijn,
dat onze hemel van liefde is.
Voelen hetzelfde heimwee.
Een wonderlijke droom,
zie ik zo vaak dromen.
Bedroefd weer gaan.…
Vulkaanas
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 65 nu ik mezelf met spiegels verwar
blijkt mijn massief windgevoelig
en mijn pluim een woordwolk
er is geen eenvoudige weg
om te kiezen, tussentijds
in verstikking boven ademvrees
als doorschijn is fijngewreven
tot glazen fragmenten
lijdend in gevonden voorwerp
aan een lichte vorm van verdwaling
tussen vogels en fotonen
doch onvervreemd…
dat vlechten hechten was
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 418 die we vlechten
met draadjes van elkaar
de kleuren die wij kiezen,
ze zijn nog lang niet klaar
het patroon in onze ogen
is een harmonie van twee
we vlechten aan de toekomst
nemen zo verleden mee
wat draadjes zijn gevallen
verkleurd nog niet gebruikt
deeltjes uit ons leven
een kans misschien verbruid
die draadjes zijn herinnering
fragmenten…
samenhang
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 189 leeft in mijn adem, mijn zucht,
in een opgedroogde traan
je raakt me aan, zo nu en dan
in het wezen van mijn bestaan
zij kent geen woorden
noch gebaren met de hand
ik droom in de echo van de nabije oorden
doch immer aan de buitenrand
van een verbeelde werkelijkheid
in het wezen van mijn bestaan
het is zeker zo, dat ik word geleid
door fragmenten…
Opnames
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 610 prikkels van omgeving
Dat wat je raakt en tijd aan schenkt
Het zijn ook wel van die momenten
Die jou doen struikelen op je pad
Onsterfelijk beeld, vergeelde prenten
Filmdozen vol, soms meer dan dat
Wat je pad kruist, stuurt jouw stemming
Van heel uitbundig, tot stil verdriet
Dat wat je meemaakt zorgt ook voor remming
't zijn jouw fragmenten…
De kleinste details
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 ik zag ze
in je ogen ontwaken
de herinneringen
die jouw leven maakten
scenes en fragmenten
in wisselend gevoel
die het gebeuren in
tijd en omgeving kleuren
iedere keer weer
het vertellen en weten
om ook de kleinste
details niet te vergeten
zwart is de schaduw
scherp het contrast
waarmee jij hun impact op
jouw leven hebt neergeschreven…
golven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 351 De stilte breekt
in fragmenten
van het bestaan
gedragen in tijd
van golven die
eindeloos beuken
op de witte rotsen
die boven alles
uit pieken
robuust en ruw
eeuwen gedragen
geschuurde jaren
meegaand in
donkere diepten
spelonken
waar vissen
hun territorium beschermen
koralen hun zaad tegen…
OUD ZEER
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 sloegen in
Op elkaars weerspiegeling
Twee monden verweten
Twee ogen uitten smart om
Wat men elkaar voorhield
Zonder dat ze het beseften
Was hij haar, zij hem
Reflecties gingen aan scherven
Zelf gesneden beelden braken
Harde taal ging aan diggelen
Man en vrouw weken uiteen
Om elk een mozaïek te maken
Van gesneuveld porselein en
Fragmenten…
Als dekbed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 116 Jouw nacht wil ik zijn
als het dekbed rond jouw
prachtige contouren
Jouw ochtend ben ik
als in die fragmenten
van een voorbije tijd
't Middaguur slaat twaalf
hoewel de tijd slechts e-
ven lijkt te haperen
Start volgt voortvarend
uren worden groter
glijdend in de avond
schrijdt de tijd voort
tot in de nacht die roept
dat mijn…
Wij ademen eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 172 Het verleden heb ik slechts in
fragmenten, vervormd, vertekend
en soms geladen met een grijs
gevoel; wat ooit als verse sneeuw
gevallen is, het blinkt niet meer,
het zingt met valse tonen van
verval, van ontoegankelijkheid.
Het roept nog enkel om berusten.
Wat heb ik wel?…
Een handvol duisternis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 322 met wat
streepjes licht
en een handvol
duisternis zit ik
op de rand
van mijn bestaan
nog het minste
met mezelf begaan
zoek ik met licht
een wankel evenwicht
maar als ik kijk
verdwijnt realiteit
blijft alleen de pijn
de chaos van steeds
iemand moeten zijn
mezelf verliezend
in fragmenten die
nooit mochten hechten
mijn leven
vaak…
We ademen eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Het verleden heb ik slechts in
fragmenten, vervormd, vertekend
en soms geladen met een grijs
gevoel; wat ooit als verse sneeuw
gevallen is, het blinkt niet meer,
het zingt met valse tonen van
verval, van ontoegankelijkheid.
Het roept nog enkel om berusten.
Wat heb ik wel?…
no title (and still)
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 655 Mijn lief, blijf daarom maar hermetisch
voortbestaan in flarden ongeschreven poëzie
en fragmenten van de vier seizoenen.…
Yper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 457 Gebroken
geknakt
regenererend
des leven
lijdzaam
overleden
Doods
toekomstloos
brutaal
door eigen hand
aangerand
Fragmenten
rond
gesmeten
sieren
ondergekregen
nooit
wederkerenden
De nacht slaakt
verdwaalde schoten
verschillend de
tussen
liggende tijden
De wacht schrikt op
bezweet
bleek
trekkend
Mijn god
het gaat…
Een schonend berouw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 het was feest
maar in de geest
van woorden huilde
een onpeilbaar verdriet
bekende teksten
uit zijn leven
waarin zinnen niet
alles prijs wilden geven
vaak losse fragmenten
zonder empathisch cement
zijn leven nog bouwend
naar een onverwacht end
pas nu genereert
stilte uiteindelijk begrip
passen de puzzels
waarin hij is gestikt…
De eerste persoon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 71 voor een kopie van mezelf, een ontleding van samen
een evenbeeld van een kamer, gevuld met schemer
die leegte verdrijft door een kaal aanwezig 'ik'
iets dat begint met nauwelijks en eindigt met definitief
zo onomkeerbaar als een vuurmond uit palagoniet
alsnog breekbaar tijdens het uur van onteigening
als een vergissing roerloos blijkt, in fragmenten…