inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.361):

We ademen eeuwigheid

Het verleden heb ik slechts in
fragmenten, vervormd, vertekend
en soms geladen met een grijs
gevoel; wat ooit als verse sneeuw

gevallen is, het blinkt niet meer,
het zingt met valse tonen van
verval, van ontoegankelijkheid.
Het roept nog enkel om berusten.

Wat heb ik wel? De zekerheid
dat niets voorgoed gevonden is, beleden
of geliefd, het moet toch telkens weer

herboren worden, herschapen of hersticht.
We zijn slechts flitsen in de tijd
maar ademen toch eeuwigheid.

Schrijver: Adeleyd, 20 december 2018


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 147

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
geeraardt
Datum:
20 december 2018
Mooi gedicht over vergankelijkheid en eeuwigheid .
Naam:
Guido De Pelsmaeker
Datum:
20 december 2018
Email:
godassergmail.com
Mooi gedicht! Niets is voorgoed gevonden en alles herhaalt zich...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)