Alle inzendingen over gerrit

' Ze hebben knap de smoor in, in Den Haag En Wilders wilde gisteren al nokken Want Rutte zat hem zó vet op te fokken Dus al met al een heel gedonderjaag Ook heibel Gerrit, in de atmosfeer?' ' Nou Sas, 't blijft voorlopig klotenweer.' ------------------------------------------- Het NOS journaal gaat op de schop.…

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…

persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het huis smaakt nog naar meer, het regent, men beeft, er zijn stemmen en op het privaat ontmoet men verbaasd wie men was — - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit 'Een eter in het najaar' van Gerrit…

Vertaald uit het Zuid-Afrikaans door Gerrit Komrij.…

voor Gerrit Kouwenaar stoelen van woorden bieden plaats aan vermoeiden in de luwte neergestreken krijgt het zitten zijn beslag we schuiven aan met z'n allen aan tafels van vertier hier wordt straks wellicht een drankje gedronken en luchtig geconverseerd over het één en ander morgen wanneer tafels en stoelen zijn verlaten getuigen…

We raken verlost van de IJslandse aswolk en Gerrit Zalm scoort qua vertrouwen een vier min bij zijn eigen ABN'ers.…

bed hij snavelt het Boek af, bevleugelt de woorden herhaalt jouw organen, dofgoud brokkaden het graan is bescheten, wil nog vergeven je uurwerk maalt niets en weet elk uur beter diep in de tuin slaat het binnenste buiten altijd die Vogel, verlies van ruimte +++++++++++++++++++++++++++++ In pastiche gedicht (nr. 4039) “Binnen”van Gerrit…

De kinderen van Ruinerwold Houden mij een spiegel voor Welke ook weerkaatst Op mijn eigen verleden En speciaal mijn vader Mijn dominerende vader mijn dus alles bepalende vader Mijn vader Gerrit Jan Krediet Mijn zo Godsgetrouwe vader Met een volgzame vrouw Mijn vader op de aarde voelde als Ónze Vader' in de hemel soms een beetje meer…

Boer G., ongeremd en ziekelijk verlegen vond twee vrouwen binnen handbereik. Niet bereid zich bij hem in te schepen voer hij voorbij de schemering, en schoot en schoot zichzelf het leven in, vermorste vrouwen arm en ongelegen, maar in hun dood en wond vond G. zichzelf een koe met goedgevulde memmen. Geen dag gevang waar G. verbleef een…

Dozen in de wind steeds achternagezeten -- schop na schop na schop.…

Je moet jezelf zijn, maar je valt niemand lastig -- anders mag het niet.…

Je plan zegt: linksaf, oké, je voeten lopen -- en je slaat rechtsaf.…

Kantoor is een plaats van samenkomst waar men praat -- en zo ontstaat werk.…

het werd een week zoals ervoor en ik dacht, dat was het weer hier dringt het licht niet door al blinkt het boven keer op keer we worden omringd door gekken zei Gerrit en de gekken kwamen dromden samen om het tumult en schreven met virtuele namen vijfduizend volgers in een rij rapen woorden en lullen mee tot de nacht de zinnen dempt van…

Men zegt dat toen Barack het kreeg te horen - de boodschap door het Witte Huis ging zoemen - Hij overwogen heeft hem te vernoemen Om daar wat extra punten mee te scoren Hij aarzelde en heeft het toen weerlegd Al had hij 'yes we toecan' graag gezegd…

(voor Gerrit Achterberg) De analyse voorbij streefde hij naar verlossing van het denkbaar ogenschijnlijke. Wroetend in zijn verleden haalde het noodlot hem in, hij werd de man die hij zocht en de zonde van de vaderen kwam ten uitvoer.…

(voor Gerrit Komrij) Jouw hand beroerde mijn rechterwang en ik wist niet meer of het leven echt was, je verdween naar de Portugeze bergen, waar je boekenkasteel glinstert in de zon. Wat wilde je toch van mij? Je kuste mijn derde oog op de valreep van onze ontmoeting en ook ik verdween naar mijn evengrote boekenkasteel.…

(voor Gerrit Komrij) De kasteelheer komt nooit meer thuis, zijn talloze boeken zullen nooit meer in zijn zachtaardige handen liggen of even de streling voelen, die hij als letterminnaar graag uitdeelde. Men durft de relikwieën niet te verplaatsen.…

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

het graf is geruimd. er zijn dingen gebeurd, die niemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten, de hemel verkleurt. wat lust was, wordt roest. de dader is bekeurd. slijk verdwijnt in de stroom van het slijk en de stroom.…

. ------------------------------ uit: 'ik herhaal je', 2000; vertaling Gerrit Komrij…

-------------------------Gerrit Achterberg ook al gun je hem de maaltijd niet, hij mosselt je, secuur en minachtend zoals enkel een Hollander dat kan. waarom nog dit aantijgen?…

Zie ginds komt Jan-Peter Ik zie hem al staan Zijn knecht staat te lachen Laat Gerrit maar gaan Hoe huppelt daar Boris Dit tweetal achterna Zal hij misschien denken Aan een letter van chocola Maar dit kan hij vergeten Die tijden zijn geweest Dit is de tijd van inkrimpen En van een sinterklaasfeest Dus lieve bejaarden Geduldig en…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

hoe put je inspiratie uit een stoel waarop je nauwelijks kunt zitten... zijn het de kleuren is het 't hout waaruit hij is gesneden of is 't botweg het verleden ?…

de boel maar lekker waaien, zweeft zonder gewicht als engel, met de wind in je gezicht, genietend van het hemelse gevoel In Laagland steekt maar één Konijnenberg met kop en schouders boven ’t maaiveld uit, alwaar je hoogstens op een drempel stuit, want zelfs het Vaalserbergje is een dwerg The eagle’s landed, Eddie schikt zijn bril en Gerrit-Jan…

Afscheid: we eten niet echt, dat zie je ook wel -- in toneelstukken.…

Voor Gerrit Kouwenaar Tussen aankomen en weggaan tussen spreken en zwijgen op plaatsen waar je uit de auto kunt om je benen te strekken in boomgaarden en in kamers waar je ziet dat de dingen voorbijgaan nu ze zich in je hoofd komen nestelen nu het denken nergens toe hoeft te leiden terwijl het licht verwijlt in je omgeving en de bomen…

laten we nog eenmaal de tijd verliezen nog eenmaal verlangen, jij, ik dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal de tijd verliezen, nu, nooit meer later en dat wij dan bijna het volmaakte voelen alsof het gedrukt staat, meer echt dan waar dus nog eenmaal zonder tijd, het voor altijd totale zoals wij verlangden, verlangen, blijven verlangen…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…