Alle inzendingen over gesloten tuin

er bloeien kinderen in mijn tuin tussen rozen en margrieten ogen stralen als duizendschoon blond wiegt mee met groene sprieten langs zonnebloem en hazelaar drijven ijle stemmen op de wind en mijn geluk groeit in klein genieten van een zomer bloeiend kind…

Er bestaat een tuin Ontvlucht in mijn herinnering ’s Ochtends klinkt er de bazuin En het geurt er naar sering Een tuin waarvan ik heb gedroomd O, eens zal ik daar binnengaan Via een brede bomenlaan Die het gebied daar dan afzoomt Van mijn tuin Een tuin met een prieel Een tafel in een stille hoek Plek voor oud en nieuw bezoek ’t Goede…

Lentezon prikt pril tussen somber wolken een koele wind ademt vrijheid in de tuin heb jij de woorden van de zaden met zorgvuldige letters in het tuinzand geschreven een vogel doorbreekt de stilte in de verte sluipt een kat wat is het nog kaal in de tuin en knoppen de woorden langzaam.…

. -------------- Een paartje dat de tuin van WIndsor Castle had betreden Om in 't openbaar, ontbloot met zinderende lijven Voor 't oog van wie aanwezig was de liefde te bedrijven Werd ook gezien door Majesteit Elisabeth de tweede Zij sprak, toen ze die twee daarginds zo innig bezig zag; ' Kijk, dát is nog eens koninginnedag…

Van aarde ben ik en de kleur van een seizoen. Omsloten door de hagen en het huis vorm ik een buffer tussen weg en thuis. Men graaft in mij en dekt me toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad is krappe oversteek naar wegen waar ik niet van weet; mijn rand is daar slechts mee gemoeid. Geblinddoekt door de heggen en het huis, voed ik de…

De wind doet het zaait onrust in de geuren van mijn tuin je zou zeggen een nieuwe opwelling een soort van opschudding…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog maanden in deze tuin, nog maanden.…

T huis bloeit U it I ets N iet veel.…

Daar hing aan twee takjes, Heel teer en heel zwakjes, Een nestje van hooi en van hei; Bij 't nestje daar zaten Twee vinken te praten Van eitjes, die 't wijfeke lei In de mei. Daar gaapten twee bekjes En gilden als gekjes Van honger met gulzig geschrei; En vader en moeder Die haalden al voeder En hadden een drukke karwei Heel de mei…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog weken in deze tuin, nog weken.…

Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht.…

Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef van Eeuwigheid. In mijn tuin kun je zingen en dansen, springen naar de stralen van de zon ... juichend, jubelend waar Ál het Leven dat jou dan eindelijk ten deel valt. Mijn tuin bevalt mij.…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Maar hier te zijn in het weeld'rig groen - de zoete geuren, zachte kleuren- maakt kalm en wellicht wat wijs. Ach laat me kijken naar de vogels En luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Hier te zijn in het weelderig groen - de zoete geuren, zachte kleuren - Maakt kalm en wellicht wat wijs Ach laat me kijken naar de vogels en luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

druilerig in zachte regen een gieter solitair doch dwingend aanwezig maar vooralsnog ledig...…

Er is een tuin rondom een huis met leven, met groei en met geur, met wormen en vogels en slakken. De andere huizen worden omzoomd door tegels en grind en vierkante vijvers, en hier en daar een kubus of bol, strak in 't pak.…

Straks kampen we met een pensioentekort Te weinig om behoorlijk van te eten Dus Jetta laat ons nu vast peentjes zweten U krijgt een eigen moestuin op uw bord 'In plaats van steeds maar bij mij aan te kloppen Gaat iedereen zijn eigen boontjes doppen'.…

Grauwe tuin in donkre vrede: 't Is vaarwel, zwart paradijs. Toekomst, zonnedag, verleden nog eens halfbewust doorschreden, Heerlijk niets, mijn levensreis.…

Rechte stenen, lange benen Een bloeiende roos achter de lach waarvoor ik koos Stengels rijzen in de lucht, reikend naar de vrucht Voor wie ik koos…

Een hof,een tuin onkruid,kruiden kruipen door en langs groene grond Ze geuren na een zomerse bui na mist,na dauw door zonlicht aangeraakt Ze maken het ...bont een overvloed aan bloempjes,bloemen Niet allen ken ik bij naam kan ik zomaar benoemen Door de Schepper zijn ze voor mijn oog? mijn neus?mijn vingers? gemaakt.…

een pimpelmeisje met twee grootborstjes samen in vogeltjesdans…

in hun tuin een huisje maar geen vogel ziet er brood in…

in mijn tuin gaat alles anders, plant en bladknop kruid en zaadjes zijn gewetenloos spontaan. ------------------------- Uit: 'Mijn duizenbladig boek", 2005.…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

Achter het oog gezeten, opengezet op alles wat al gebeurd is, de bliksem waarmee de wimper het boek dichtslaat hoor hoe de roodstaart onzichtbaar zich in de bruidssluier opwindt en ontzeg het potlood het doodgaan de hond die opkijkt naar de verbazing zijn licht dat blind op iets nieuws wacht de boom waaruit langzaam een slang valt, steeds…

In het groen van heden Wordt het zonlicht Door een onlangs verleden Aanhoudend vermeden Ik zie wel de rondte in de verste verte En voel zeker de kleur van haar gloed Of hoor je soms zachte stem die je altijd Begeleidt in de wind die je bemint Die voortdurend, vaak ongewild je diepste tonen vervoert maar uit onmacht niet de verlossende…

rondjes op jouw been, ik teken heuvels, meren, wegen naar je voet en de veren, langs je schouder tot een nestje voor je hoofd je ziet veel blauw, de zon is naast ons zie je ook de dauwdruppels? een kunstwerk, rondom jou gestrooid met een twijg jaag ik de mieren weg ze lusten je omdat ik niet genoeg niet genoeg je lippen kus…

In de tuin staan duizend gerechten Als fruit en dood dier op hun eigen schavot Aan bomen Hangt blad dat het kauwen ontkomt In bomen Wachten gitzwarte vogels In de tuin staan ook duizenden stoelen Zachte zitting de ruggen in zwijgend gelid Alles onverwacht stil na dat alwilde spel In de tuin liggen greppels gegraven Rokende hulzen…

en toen ik die weer gesloten had.. kroop ik weer bij jou trok mijn helft van het deken naar me toe, zegende het huis en zijn bewoners en droomde van tuinen in Mexico.…

en doorzichtig, als een kort moment tussen gesloten wolken die altijd onderweg zijn het is nog te helder voor schemer, deze plek heet afstand, onthou de geur van zee en versgemaaid gras, drink de nevel, adem naar een behouden thuiskomst…