Alle inzendingen over gouden OR ringen

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

De verandering van ons leven, Het geluk dat we samen vingen, Het symbool van eeuwige liefde, Zoals twee gouden ringen. Bepalen van een eigen wet, Doen wat we willen doen, Het schrijven van een nieuwe brief, Bezegelt met een zoen.…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen…

ringen…

nu tellen wij de ringen in het hart van de omgevallen boom…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

beiden zwijgen niet meer in staat stilte toe te dekken met een glimlach noch luchtig te laten spreken verliezen ze de wil om samen te delen en vergeten taal een eigen gezicht te geven…

dagen hun bitsheid hebben afgelegd en het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit zijn hart en luit laat stromen en in alle toonaarden, na jaren van eenkennigheid kan ik mijn gekozen vrede blindelings componeren om met iedereen te kunnen musiceren, is het of de ring…

dagen hun bitsheid hebben afgelegd het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit het hart en luit laat stromen en in alle toonaarden na jaren van eenkennigheid kan ik mijn gekozen vrede blindelings componeren om met iedereen te kunnen musiceren is het of de ring…

Dan, o liefste vrouwke mijn, Onder des hemels blauwe schijn, Wisselen wij nog eens de ring. Dan lacht hoop en herinnering Boven ons hoofd, in de blaren.…

Tijdens deze zwoele woensdag avond op onze camping, heb jij opeens een klein wit doosje, met daarin een ring. Jij zit naast mij op je knieën, op tafel staat nog een glas sangria Je vraagt “ Wil je met mij ……..”? en ik zeg “ Ja " !…

al zal dit lied niet zingen tussen ringen van schuim als een duif slurp ik het Hooglied: rondom puin staar ik vergruisd in eeuwige zonneschijn met al het wenend volk aan Zijn kant de Bruidegom grijpt ons bij de hand in binnen en buitenland…

Een glimp, waarin het eerste licht als stille traan geboren wordt, gedachten verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen hangen zich aan gouden ringen, alles is al gewogen, blijft zonder gewicht, in de krappe ruime en in de maat van alle kwetsbare herinneringen.…

King Zij leidden een betekenisvol leven Waren naast hun gedrevenheid ook mens Her drietal wierp de handdoek in de ring Het ging door donker, dapper en gedreven Kwam zonder boeien bij de laatste grens…

ringen vulden het beeld handen verstonden een gouden koets reed wat God had verbonden ze juichten geluk voor zichzelf het meest het zijn figuranten dus niet op het feest de wereld kon zien hoe de prins wakker kuste wat niet werd geweten en voorlopig moet rusten ze dansten de toekomst zij en gemaal van geen kwaad het paleis was lang…

Ach, ik ken al jouw bezwaren je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden last. En later zou je inschepen in een bootje op de vaart je peddelt langzaam weg, bevreesd voor nieuwe rampen Als een hond ben je beducht voor het verliezen van je staart je bereikt nu gauw de nevel, ik zie je haast verdampen.…

Eén tak van de heg wordt door een sierlijke ring omkneld: paddenstoel.…

Nu de tijd gekomen was om gouden ringen af te dragen nam ik plaats daar waar de koopman ooit zijn vlinderzaden bond en ze verkocht - met hart en ziel als eerlijk goud aan handelaren die ze later doorverkochten en met wisselgeld betaalden voor een zon die hen verdorstte meer dan honger hen verstond in die verstikkende woestijn waarin geen…