Alle inzendingen over gras OR oprit OR villa

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Nietwaar, want steeds als ik hem kom bezoeken, Zit Willem in z’n villa zacht te vloeken.…

(uit mijn zustertijd) zuster in huis zij loopt op ervaren voeten menig keer geveegd villa, rijtjeshuis of boerderij iedere keer een ander verhaal andere zorgen verpakt in ieders eigen taal voor korte of langere tijd Magda Haan…

In vogelvlucht zie ik Op het fietspad een leven In liedjes voorbijgaan, Een tekstboekje tienduizend Keer overreden op de oprit Naar de snelweg - ik raap Het op en zie Hermans mooiste Liedjes Geplet op het asfalt Van alle dag, Ik vouw het open en zie Dat de liedjes het overleefd hebben Geen vrachtwagen die ze voorgoed Het zwijgen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Voor als ik dood en dement ben het groen wat meer goud en zilver, de berg wat meer dorp en schors, het meer wat dieper naar villa's, de dalen wat kleiner en suite, de klokken wat dichter naar krekels, de wereld met uiterste precisie meegenomen in het schort van het meisje voor dag en nacht. ----------------------------------------------…

Nachtelijke stilte valt over de oude lege villa hij denkt aan vroeger toen hij nog jong was - aan de kindergeluiden aan kamers vol geluk aan de grote familie die in 1944 verdween in een nacht als deze - aan krakende balken van zijn skelet die de kopers verjaagden vooral denkt hij aan de sloopkogel morgen…

er ligt een fietsje en een jas hangt slordig aan een tak geplooid ook liggen schriftjes rondgestrooid die vielen uit een kindertas verborgen onder struikgewas ligt zij in bladeren getooid gebruikt en daarna weggegooid haar handjes zijn gevuld met gras in alle onrust thuis ontstaan ontsnapte er een kleine hond hij volgt de weg door haar…

hij weer ademhaalde en mijn kaartje vroeg was het alsof de nooit geweest vervlogen herinnering dat lichte niet verdroeg ik vond mijn kaartje met gesloten ogen een muur vol graffiti een brug die brult wat late spruitjes nog en boerenkolen volkstuinen bol van narcis en violen een bel, een overweg, een groene molen maar ergens weet ik gras…

Vrolijk huppelt ze Tussen de bloemen Haar voeten vochtig Door de druppels Van het natte gras…

Jij was mijn gras groen en levendig schitterend in de dauw maar toen wist ik het het gras aan de overkant is groener.…

tussen de sprieten daar in het gras een bijzonder plekje een moment dat ik je zag het laatste moment samen toen ging je onder weet dat je er nog ligt maar toch ben je verdwenen alleen dat kruisje in het gras…

Ik verveel me, ik lig languit in het gras en ik verveel me Ik denk aan hoe het was languit liggend in het gras en ik verveel me Die tijd met jou, geen smart, geen pijn nu lig ik languit in het gras en ik verveel me Wat jij toen allemaal met me dee en ik met jou dat was pas fijn, wij met zijn twee maar het mocht helaas niet lang…

Knak deed het grassprietje waar ik een bloemenkransje vsn maakte om iets moois mee te zeggen waarna het rustend in de zon het leven zou leggen…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

al twee dagen lag hij daar een roze opblaasballon versierd met rode hartjes nieuwsgierig keek de wind hoe hij heenenweer rolde maar niemand speelde ermee toen was hij opeens weg meisje met strikjes in het haar had hem teruggevonden…

het wuift het waait ongemaaid stuift het niezend en proestend briezend en hoestend inhalerende pollen ondergronds de mollen languit het gras eenvoud van gewas het verslaat de tijd dit groene tapijt…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde, tot ik aanzie - later, later, in een licht dat mij hervinde.…

het gras kent geen geheimen dan waarmee de wind het toerust een lichte stroom brengt het tot sussen en zwijgen verstrooid in rust aan niets hoeven te wennen het gras glijdt mee met gedachten het ademt diep wat te binnen schiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo…

het gras kent geen geheimen dan waarmee wind het toerust een lichte stroom brengt sussen tot zwijgen verstrooid in rust nergens aan hoeven te wennen het glijdt mee op gedachten en ademt diep wat van binnen opschiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat…

Ik zit hier in mijn achtertuin en zie het gras steeds groeien. Het schijnt dat ik het maaien moet, ach had ik maar wat koeien. Dan hoefde ik niet achter de maaimachien te lopen. Het gras lag dan geconcentreerd in verse koeienhopen. Echter bij nader inzien wil ik daar toch niet aan.…

Alleen wanneer ik grasmaai denk ik even: Gelijk het gras is ons kortstondig leven.…

Door openingen hoog in de halfverzonken gang valt licht op ruwe steen en omgevallen beelden. Resten stucwerk hier en daar vertellen met gebarsten stem: "dit was een keizershuis, met alle bouwvallen rondom in 't weidse heuvelland". 'k Meen Caesar te ontwaren met zijn nobel en schoon gelaat, getooid als legeroverste, die zal vragen…

Vroeger kende ik er elk plekje van, liep ik achteloos door een lieflijk landschap, besteeg ik met twee vingers in mijn neus die ene trap, slechts vijftien treden, was ik vaak in drie tellen boven en als een steenbok nog sneller beneden. Bij toverslag verandert mijn heupkopnecrose nu mijn huis in een verraderlijke bergreus met een ijzige wand…

Wie kent ze niet uit Sesamstraat, uit Hamelen, de Onverlaat de Swiebertjes, de Tovenaars van lang, lang, lang geleden zij leefden allen nu vermaard in Villa Kakelbont bejaard waar Pippi Langkous net de taart, met Aart had aangesneden Ze zongen allen van hiep-hiep, voor Pommetje en Horlepiep voor Kluk Kluk die voor het publiek, iets…

Mijn broer, een man met gouden handen, Het hok met afgeronde door lood opgelegde randen, geen twee weekends, maar 2 maanden klussen, met hier en daar enkele dagen tussen, het is dan ook af, een waar pronkstuk dankzij vele uren klussen, 2dehands materialen bijeen gezocht, al het hout eerst afgeschuurd, geïmpregneerd tot duurzaam product,…

Daar moet het gebeurd zijn, ten oosten van de poort naar Brussel langs de trage waterweg waarin die gekke stadsgids zich nog verzoop De dichter die worstelde met woorden en nooit kon winnen van zijn vrouw de kinderen die daar van kwamen en nog later de melancholie die hen met één lenige sprong voorgoed te grazen nam....…

In het bijna voorbije jaar is er geen huis zo vaak op Funda bekeken als dat in Blaricum van Paul de Leeuw. Maar één spant de kroon - een kapitale boerderij in Drenthe... __________________________________ De nederige stulp van Paul de Leeuw Staat volgens Funda al zes maand te koop De hoogste bieder dreigde al met sloop Dat ging hem dus niet…