Alle inzendingen over herfst OR zorgzaamheid

en ook deze herfst zal voorbijgaan...…

Lieve Henk, Elke dag toonde je liefde en zorgzaamheid saamhorigheid, genegenheid de andere 23 uur vocht je in jezelf de strijd met die tegenstrijdigheid In een inktzwart beleven stond jouw leven aan de binnenkant van je ziel beschreven in jezelf geleden in jezelf voor ons gestreden voor ons te vroeg uit het leven gegleden…

de herfst en dus opzij?!…

Met jou wil ik ‘s ochtends ontwaken je lippen al vroeg op de dag smaken Mijn handen op je warme zachte buik terwijl ik met mijn ogen dicht aan je haren ruik De warmte omringt mijn hele lichaam je vingers bespelen me heel zorgzaam Langzaam trek je me dichterbij dit is een heerlijk moment voor ons allebei…

jij bent een diamantje daar moet men zuinig op zijn voordurend denkend aan de hulpbehoevende mens/kind fijn altijd piekerend wat er zoal met het mensdom kan gaan gebeuren zorgzaam/waarschuwend maak alles piekfijn in orde zonder klagen/zeuren jij bent een weelde voor onze maatschappij wees gelukkig voel je vrij…

Dagen droegen rust en stilte mijn woord vond er een oor al was er geen antwoord voor mijn hand voelde een andere hand die intense warmte straalde als een band die liefde bindt heb de mooie dagen als fraaie herfstbloemen opgeslagen saam gebonden met een kleurig lint moeder werd liefdevol gekoesterd door haar zorgzaam kind…

mooie herfst mij nog vertellen wat ik nog niet weet; op mijn levenspad bijna op m’n verst voel ik immers de herfst ben met haar omkleed…

herfst kiest zijn kleuren van een somber palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

herfst kiest zijn kleuren van een sober palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

Bij elke aanraking van de groene blaadjes is hartstocht aanwezig en elke beweging van haar is een dans van genegenheid en zorgzaamheid. Zelfs als ze doornige struiken verzorgt maakt ze daarvan één spel van enthousiasme en kleurenpracht.…

van een vlucht wijde kranen trekt de mist tovert een blinkend zilver langs duizenden draden, die deinen op zachtgroene jade van laat, maar mals herfstgras hoog in de wolken hoor ik mijn buizerd zacht miauwen, ik zie de lage zon en ik weet, het is nu herfst, echt herfst…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Jij mag nu gaan rusten na 'n leven van zorgzaamheid van vreugde en verdriet maar het was in evenwicht, wij raken je kwijt maar jij gaat door 'n tunnel op een wolkje naar het licht.…

make-up make-up en nog eens make-up roddelen daar en roddelen hier spiegeltje hier en spiegeltje daar ingewikkeld te begrijpen maar wel mogelijk, om te kunnen begrijpen mooie heb je en minder mooie heb je, lelijke bestaan niet een wonderbaarlijk wezen dat nieuw leven kan geven aan een andere wezen ze zijn zorgzaam, slim,…

Je vult elkaar aan Met nemen en geven Met de ander begaan Ruimte beleven Samen maak je het fijn Er voor elkaar zijn Zorgzaam en zorgvuldig Niet ongeduldig Je bent elkaars maatje Het nare dat laat je Je lost het samen op Geeft elkaar een schouderklop Zo lang en zo goed Iets wat je samen doet Nooit te benauwd Het voelt zo vertrouwd…

Iemand zei: ‘Die herfst? Als je het mij vraagt, mogen ze hem overslaan, maar niemand vraagt het mij…’ En ik? Ik kijk melancholiek die goudomrande wereld aan en voel: die herfst, die hoort erbij.…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Eerder geschikt om er een hand zorgzaam omheen te leggen. Gesteld dan dat ik groter was tot kosmische proporties uit kon dijen. Ik zie daar, schurkend in mijn jas en trouwens onderweg naar jou, voorlopig nog van af. (voor Roelien) ----------------------------- uit: 'Tot zover', 2002.…

prachtige kleuren doen mij beseffen, dat ik hou van dit seizoen…

opengegaan onder blauwe lucht, de maan schuift de rivier, een koude voorjaarswind waait door het raam anders dan toen het nieuwe seizoen; donkere holen geheimzinnige bomen exotisch gegeurd de vogels gekleurd; een zeurend lied is aangekomen och, arm zwijgzaam murw gemaakt besmet volk dat naar adem moest hijgen meegesleurd in de corona…

Gegroeid, gestreden, oud en wijs en zacht gestemd sterk en onafhankelijk van man en minnaar zonen, dochters, blijft ze zorgzaam langs de evenaar.…

vandaag gebeurde het in één ogenblik buiten op straat lag huid te sterven en jij zag opnieuw haar stilstaand gezicht vogels in zwart vlogen door vlinders heen en keerden weer over wintervelden, uit het einde geboren niemand merkte het sneeuwen op je vingertoppen of het zorgzame gebed dat je achterliet tussen de…

een tuin vol bloemen zonverlicht zoemt gevleugelte en wij lachen de dag voorbij ik zorgzaam jij huisje, boompje, beestje en dan verlies jij jezelf in sekte onzeker lever jij je over aan een gekregen beeld een tuin vol bloemen gebroken lach jij smeet mij aan diggelen kleurrijk, dat dan weer wel…

Als je moeder gaat dementeren kinds wordt weer kind wordt zorg dan dat het jouw kind wordt wordt de moeder van je moeder een goede grote zorgzame moeder: "een grootmoeder" Je moeder zal dan haar eigen moeder ervaren die haar baarde haar het leven gaf haar weer wil ontvangen Nader tot haar Benader je moeder nader haar dan komt…

Als je ooit zult gaan, dan zal ik mij zorgzaam om je schouder slaan, koesterend jouw lichaam. Als je ooit moet gaan. Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan.…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

Behoedzaam komt de herfst getreden tot waar ik enkel oor nog ben - het licht verstild - en geuren die de weemoed wakker roepen. Behoedzaam komt de herfst getreden.…

Tussen zomer en herfst bloeit nog een late bloem. Zijn steel heeft hem al die tijd nog kunnen dragen. Nu zal kou hem verzwakken zijn kleuren doen vervagen. Langzaam zal hij verwelken zich overgevend aan de herfst.…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…