Alle inzendingen over herinnering OR ongrijpbaar OR melancolie

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

om jou draait de zon jij hemellichaam, helder en zo ongrijpbaar…

Ochtend: de wereld krijgt kleur en wordt levensecht -- maar blijft ongrijpbaar.…

Hij is weerloos, herinneringen komen over scherpe scherven van 't verleden langsheen de tijdspoor van z’n leven uit spleten en holen aangeslopen Ongrijpbaar als de wind enteren destructieve apocalyptische scharen van schuld en schaamte z’n bewustzijn gelaten ondergaat hij de pijn De inval voelt als eindafrekening de balans valt ongunstig…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

.' nergens lees je 'er zal eens zijn' Tijd en wat ze meevoert is ongrijpbaar een klok die tikt, nooit liegt de factor tijd, de onmetelijke traagheid probeer haar niet op te jutten dat heeft geen zin! het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt…

In de nacht komen herinneringen terug ongrijpbaar als vlinders in gestolen tijd aan hoe het ooit was, die liefdesjaren lang geleden, toen we vlinderden vol liefdesdrank in wereldsteden en nooit waren we dichter bij elkaar dan in die amoureuze nachten toen we verder dwaalden in kroegen van het duisterlied aan de kade bij de rivier in het…

Gevoel ongrijpbaar... Nu eens contra ratio, dan weer één met haar…

het ongrijpbare omvat mij zijn ogen prikken mijn gezicht bevend in de nacht verlies ik aan gewicht…

men heeft heden de keus tussen nu en straks verlopend ongrijpbaar gisteren was beter geweest dan was er geen probleem…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

Van anderen die ze weer opgeraapt hebben Een eindeloze droom van onwerkelijkheid Die als een film voorbijgaat aan de werkelijkheid De leegte verberg alles van de herinnering Die voelt als een leeg glas, die de geest vertroebelt Ongrijpbaar zijn mijn dromen in de wind Ik zie ze verdwijnen aan de horizon En ik?…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

de leegte die kil langs je heen leek te staren werd zo nu en dan ongrijpbaar je liet je schrikken geen moment zou zij weer spreken ook maar bewegen haar bed werd warmte onthouden voorzichtig opende je een la naast haar lichaam en sloop je door herinneringen die niet zouden blijven liggen zoals je moeder zoals toen, daar toen je zussen…

.' nergens lees je 'er zal eens zijn' Tijd en wat ze meevoert is ongrijpbaar een klok die tikt, nooit liegt de factor tijd de onmetelijke traagheid probeer haar niet op te jutten dat heeft geen zin! het is slechts de herinnering aan (een) tijd die vervliegt Jan Moritoen…

ogen die voelen het sterk ongrijpbare van lijnen en kleuren die kriskras racen door het geheugen van zijn schepper!…

Ongrijpbaar het leven. ongrijpbaar de tijd voor iedere sterveling die voor de eeuwigheid strijdt. Ondankbaar het verlangen. ondankbaar de dwang voor iedere sterveling duurt een droom levenslang. Een mens leeft zijn droom met zijn angst voor het lijden.…

Tijd en wat ze meevoert is ongrijpbaar. Een klok die tikt, nooit liegt. De factor tijd, de onmetelijke traagheid. Probeer haar niet op te jutten. Het heeft geen zin! Het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt. Wijnand G.J. 2010…

Zijn het oude vriendinnen of schaduwen van ongrijpbare schimmen die mij de rust niet gunnen om de raven van de nacht te weerstreven? Verzuurde woorden stijgen uit hun duistere graven die zich aan het gemoed van de ochtenden laven.…

Mijn gedachten zijn als het water van de rivier ongrijpbaar vluchtig als een waterval zo luidruchtig in mijn hoofd. Ik ben mijn pen.…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

bivak van zee zand en duin de branding dag en nacht mijn resonantie wisselstroom ongrijpbare krachtbron ik laaf mij…