Alle inzendingen over herinneringen OR jeugd OR identiteit

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

jaren wordt nu snel geslecht nieuwbouw op de plek maar onze diepgewortelde herinneringen blijven echt…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

In mijn hoofd gegrift, in mijn geheugen, tegelijk ontwrichtende, ja zalvende beelden, lijk een zwak nummer op een plaat staat elk accent, elk letter, elke uitdrukking op je gezicht heel irriterend en pijnlijk voor je betekenisvolle identiteit pijnlijke momenten, verkrasst..…

Leuker kunnen ze ’t niet maken, veiliger evenmin, als je niet compleet de weg kwijt wilt raken + je identiteit log dan niet in op een overheidssite.…

Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust.…

Wat jij meemaakt, beleef ik door jouw verhalen, het wordt ook mijn ook mijn herinnering, mijn identiteit Jouw verlangen, jouw verrukking is ook mijn emotie, mijn behoefte mijn reden van bestaan De liefde die jou omarmt verwarmt ook mij, de liefde die jij mist, bedroeft ook mij Met jou volg ik de keuzes die jij maakt, ongeacht welke…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

een zijpad weg van de groep waar loopt het heen jij volgt de tijd staat stil er is alleen de rots een lach we klimmen roekeloos hoog je kust me een regenboog ik laat me glijden langs wanden van herinnering en jeugd…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Wat hem zonder het ooit Te beseffen gegeven was, Van het prilste begin Toen hij nog niet eens Besefte dat hij er was, Tot en met telkens Het nieuwste moment - Bleef dezelfde, altijd dezelfde, Terwijl hijzelf zo vaak al Van identiteit veranderd was…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

Van het begin tot het eind Sleep je me mee In de zoektocht naar jezelf In de geschiedenis van Argentinië Alles voel ik met je mee Woede verdriet pijn en liefde Ik herken de plaatsen Buenos Aires, Plaza de Mayo, Punte del Este In gedachten loop ik naast je Woedend op de militairen Ik kan niet van je loskomen En dan, veel te snel ben…

Over de wateren zweeft de twijfel, ziet ons, grijpt ons, maakt ons genadeloos tot wie we zijn. Dat is dus alvast goed afgelopen. Nu nog slechts van ons af te slaan zij die aan ons vooraf bedoeling wensen te zien. Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij. Kijk maar. Nergens heen. Het is de bedoeling bovendien dat wij daar niet aankomen.…

Ik ben een sterretje aan de hemel en een wolkje in de lucht, een visje in het water en een vogel op de vlucht. Ik ben een blaadje aan een roosje en een ring in een klein doosje. Maar wat ik nog het meeste ben is "mij" en daar hoort alles zo een beetje bij!…

men mij lang geleden om papieren Een paspoort voor een buitenlandse reis Een geldig groen verzekeringsbewijs Gestempeld en formeel geaccordeerd Voor wielvoertuigen op minstens twee assen Strak in de lak en gemotoriseerd Dan was ik God in Frankrijk, niets ontbeert Thans laat ik mij als volgt legitimeren Toon ten bewijze van identiteit…

Haar beeld ontgroeid en nog het meest in haar gedachten zoekt zij bij twijfel naar de vertrouwde blik maar de jonge fotograaf van 3 kijkt even snel voordat hij achteloos op camera vastlegt wie zij is zij is de koele hand op 't warme voorhoofd en de knuffel die hem kust zij lacht met hem verzonnen woorden en hoort hem in zijn drift…

Ik ben ik Ik ben niet mijn toekomst Ik ben niet mijn verleden Ik ben ik Hier in het heden…

Wie zal het lukken om mij te schetsen, wie ik ben, niet zomaar een vrouw met huid en haar en een figuur zes, zeven, zus en zo maar levensecht? De dromer misschien, die vaag om zich heen kijkt en mijn beeld laat bezinken voordat hij begint te tekenen; zijn handen rusten in zijn ogen, zijn blik is zacht geen zoeklicht dat mij bleekt…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…