Alle inzendingen over jagen

plots gaat 't licht uit en val je in een wereld waarvan wij 't bestaan niet kennen zwemmend in onbekendheid jaag je ons angst aan en doen we alles om je weer naar hier te halen daar waar je zo nodig bent en nog lang niet gemist kan worden…

vroeger was de dood een schim aan de horizon die mij niet op stang kon jagen later toen hij zich vaker deed gelden kwam ook de reuk van angst de geur van het verval en het berusten in weerom een sterfgeval vroeger was de dood voor mij iets van vroeger doch vandaag steeds meer van nu...…

verdriet verstikt vanaf vandaag schrijf ik de zon terug in mijn leven jaag donkere wolken opzij maak plaats voor wat geluk en zie vroege lentebloem toont haar kostbare inhoud hoopvolle bode…

Kretende kinderen jagen ons op. Het zijn scheidingswanden. Al vroeg op ben ik op, op, op.…

Gevoelens die steeds maar heen en weer jagen, Door je hele lichaam. Geen mens die ze kan zien, terwijl ze smeken om gehoord te worden.. Konden we maar in het binnenste van iemand kijken, dat zou een boel verwarring voorkomen..!…

ik ben alleen heb de wereld buiten gesloten warm sla ik de stilte om me heen nog jagen vragen op een antwoord maar de puzzel van vandaag wordt traag ik hoor mijn hart voel het bloed in bewegen eindelijk kom ik in ontspannen zijn mezelf weer tegen…

Niet meer het weten herkennen in het doel van het streven van wat het leven ook mag bieden Stilstaan en de dromen vereeuwigen in het gruis van vertrapte idealen Spoken jagen achter het toneel op het ritme van de akoestiek Het applaus ontwijken om geen gezichten te herkennen die ik niet kan onthouden…

vlieg dier van hier naar veiliger oorden laat je niet vermoorden scheer hoger door de blauwe lucht zorg dat je jachthonden ontvlucht zij die schieten bloed vergieten blijven op jou jagen en zichzelf behagen met jenever en jouw lever…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

de ochtend van het leven was nog koud alleen het zonlicht wist ons te behagen verwachtingsvol verbeidden we de dagen we schaarden ons rondom wat brandend hout we wonnen elk seizoen aan kracht, het woud had geen geheimen meer voor ons, we zagen de dieren, oogsten lof van jong en oud de stam was trots, bij thuiskomst van het jagen een schone…

Stel: de jacht is onze tweede natuur. Het is nacht en de interne jager achtervolgt het onvermoeibaar wild. Dat tracht te ontsnappen over het terrein van de kwekerij. De jacht is één bezielde beweging. Van de kweekbedden dwarrelt de jonge afschuw op. Kijk eens naar de naakte hemel: zilver en zwart zijn voorbeeldig gescheiden. En nu weer naar…

Poes ben ik stoer en dik alles zie ik en ruik eten achter elk kattenluik ik struin en ik schooi vogels, een muis als prooi jaag, beslis of ik vecht of vlucht of ik kijk naar de wolken in de lucht.…

Geen huis, geen werk, geen toekomst maar snap je niet Jag alskar dig. Ik wil zo graag dat jij dat ziet. Dan blijven wij hier allebei hulpeloos, hopeloos en eindeloos bedrogen.…

nimmer eenzaamheid gekend of heb je het zielenkleed nog niet afgelegd en ben je aldoor met lucht verwend? ook doelloos van deur naar deur gerend en heeft het uiterlijke slechts in schijn belegd opdat de leegte moest worden getemd? of lig je tussen dode stenen geklemd? eenzaamheid is aan de mens eigen wanneer wij blijven zwijgen of…

ik staar de wereld kijkt gestrakt terug onaangedaan het beeld beweegt niet in mijn geest wat buiten leeft gaat mij niet aan toch is er soms jouw kleur die aandacht trekt gedachten iets verzet dat is de vonk die mij ontwaakt waardoor ik lethargie voor even weer verlaat dan brandt het leven in moment jagen vlammen…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

Dwaas om te verlangen Naar jouw kus Dwaas om te jagen Naar jouw beeld Maar het hart hongert Naar een handvol Zachte woorden troostend Uitgestrooid over de stilte Je kijkt me na Maar zwijgt in alle talen En nog dwazer dan dwaas Groeit de stilte groter…

Ik ben zo bang voor spinnen mijn angst voor hen kan ik niet overwinnen een kleine is nog wel te doen ik ga ze te lijf met de pantoffel of een schoen maar zie ik een hele grote met enge dikke poten die jagen mij z'n angst aan nee die durf ik echt niet te slaan.…

verdoofd jaag ik wat woorden na zij weigeren ditmaal te komen de gruwelijkheid van Gaza vervaagt elk van mijn beelden mijn mond vol zand verstomt ziet schuldelozen sterven de mens stapelt haat torenhoog weigert een naaste als broeder…

wandel meander door mijn diepste dalen jaag me op leg me bloot laat brullend verlangen rusten in jouw schoot Luister Fluister wervelend verlangen Stroop me Vil me woord voor woord laat mij verstommen in jouw schoot…

Jagen doen we Zodra de dag Wakker wordt Op alles wat In dit ondermaanse Onbereikbaar is - Althans lijkt te Zijn - rust komt Pas als we beseffen Dat we voor vrede Alleen maar in Onszelf hoeven zijn Waar de eeuwige jachtvelden Voor altijd velden van vrede Zullen zijn…

soms is er een vonk die open spat in smeulend vuur uit een stronk die al tijden ligt te roken zich niet wil overgeven maar in warmte toch ontvlamt wist niet dat vocht en ochtendkou haar zo verlamt jaag de liefde aan met zuurstof en de zon we gaan voor deze lente kom…

toe laat mij niet het wild meer zijn waarop de jagers jagen verberg mij in uw huis en als zij naar mij vragen zeg dan dat u mij niet kent ook nooit zou willen kennen misschien lopen zij dan voorbij op zoek naar een nieuwe buit en ben ik even vrij totdat het net zich sluit…

ik sta onder voorbehoud schuilend voor smeltwater ons uitzicht lijkt van goud ik werp mij op als erflater dit is vluchtig als een storm van voorbijgaande aard het universum is enorm maar wat is eeuwigheid waard waarheen ik ook ga er is een gedachte die niet loslaat ik jaag een fantoom na in het land dat niet bestaat…

Waar onderzoekend vuurtje brandt is rook dus als het de onderzoeker weer lukt de rook weg te jagen is hij verrukt Jan woordenaar Bontje, 7 maart 2021…

er is een rivier blijven stromen en aftakkingen gaan hun eigen weg zij sijpelen langs verboden plaatsen waar ze niet horen te zijn krijgen eindelijk klein waar ze al jarenlang op jagen het geweten van dit water heeft blijkbaar geen grens kan zoiets gemakkelijk dragen…

“Wij jagen door”, hoor ik de jagers roepen. “It giet mar oan”, was wat een kievit dacht. Vermomd als koekoek zei zij: ”uit protest leg ik mijn ei eens in een Brabants nest”.…

wil diepte zien, de kilte van beneden warmte is verleden vandaag is al voorbij jaag de orkaan maar aan, bid je laatste beden je hebt een zwarte schaduw neergelegd naast mij jouw liefdevolle wind vlaagt toekomst naar het heden we streden maar jouw zee maakte me watervrij…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

Mij is 't vergund hier, in dit meer, te vissen Leid mij niet af ik wil niets missen Ik jaag in stilte in alle aandacht Jager of prooi? 't is hij die afwacht Rimpeling in het water opwaaiende veren? "Tot as" zullen wij, wezens, wederkeren De vis liever eerder dan ik..., visser.…