Alle inzendingen over je sporen achter

van mijn opdracht is gedaan ik ben nog jong, geef Balthasar de sporen reis naar verre landen…

Door zijn heldhaftig, militair gedrag, wist hij de Willems-Orde te verdienen. Dus hij ontkent gebruik van cocaïne, omdat je in het leger dat niet mag. Je ziet hem denken, als hij wordt geschorst: “Ik wou dat ik géén haar had op m’n borst.”…

Zink je in mijn ogen achter de zonsondergang streel je de maan in mijn dromen in het licht, opspringend over bergen, beken, bruggen. Zing je een zeelied bespeel je de snaren van de wind spoor je harten vurig aan. Breng je vleugels dichterbij laten we de hemel plukken zij aan zij.…

Daar is geen vooruitgang, dan nevens de Heer: Zijn spoor uit, dat is steeds naar achter; Maar mèt Hem, dan strekt immer voorwaarts de loop, En 't drukken der moeheid wordt zachter; Dan groeien al voller de rozen om 't kruis, - En schoon klinkt het lied van de Wachter: "Vooruit is: naar God en naar huis."…

Ik zal moeten beseffen je bent niet meer je zal niet meer -eeuwige stilte- In gedachten zie ik je lopen een klein, jong meisje Ik hoor je praten het liefst zo boers als je kon De storm heeft je sporen uitgewist en laat slechts puinhopen achter hetgeen wat wij ooit hadden in mijn hart opgesloten…

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

De dag kruipt de kamer binnen de regen tikt met de regelmaat van een klok tegen de ramen hier in de kamer is het kermen van de wind te horen hij huilt als was het een kind de zon heeft zich verscholen achter zwarte wolken maar dit alles is slechts tijdelijk natuur en tijd zijn onafscheidelijk gaan door en volgen hun eigen spoor.…

een heel leven achter een boekenkast. Op de tast blinde sporen. Een familie voorgoed voor het nageslacht verloren. Frank en vrij, maar angstig desolaat, drukt de pressie van 'Mein Kampf' dat niet in de boekenkast staat.…

Je woont aan de overkant van het spoor, je bent iedere dag zo dichtbij.... En toch voelt dat kleine stukje, als een wereld van verschil voor mij!…

achter liet Je komt niet terug Dat weet ik wel Ook al doet het nog z`n pijn Hoop dat je gelukkig wordt, ook zonder mij…

Morgen zal alles van een ander zijn Met vaders dood sluiten zich hier de deuren Het lege huis staat stil de rouw te treuren Al liet ik wel de troost van een gordijn Er gaan al vreemden rond op het terrein Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn Nu…

Veleden week op deze plaats is een man verongelukt en de bloedsporen op het wegdek zijn sporen van hij die heenging. Daarom, op deze nacht denk ik terug aan mijn beste vriend, ineen gezakt als een hoopje stof, voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.…

Een machinist uit het Noorden Wiens bovenleiding soms stoorde Wisselde veel Van vrouw en van rail Wanneer ie zelf niet zo spoorde…

Zo leeft de wolf intens zijn leven drijvend op het maanlicht gaat hij door standvastig volgend het juiste spoor.…

gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend liefde stemt zo is zij ook in ‘t minst geremd als zijn huilen eens misplaatst nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangen eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje…

Verkleurd blad vochtig groen mos talloos gesponnen webben en in grauwgroen uitgewoekerd graspad een diepgetrokken glad glanzend modderspoor doorgelopen over verhard pad en in een smalle net uitgebaggerde rechte sloot zwemt een eenzame woerd onwennig rond sporen van vertrokken zomer -van een nieuwe herfst!…

is het de hond die uitkijkt wat komt of de man met zijn verre blik waar ik in kan drijven de twijfel van het wachten opstaan, weggaan niet meer zijn ik herken het geluid van de trein dat ze trouw zijn aan elkaar de verbinding losjes toch vast alsof ik hen kon vangen…

En alle sporen zijn zo klein en blank, die wij hier laten als op een sneeuwend veld het vluchten van een hermelijn.…

kobolds door de bossen zijn gerend verstard zijn zij, veranderd in elegieën gebogen ’t lijf en leer gerimpeld hun gezicht met lege ogen als van verlaten bruiden gebogen onder zware levensplicht geen lachen noch wat blijheid onder lichten waar enkel muggen zwermen en ’t gezoen van afscheid nemen van hun zonen, dochters enkel de wegen trekken sporen…

uit Die droom kwam tot leven in dat, wat jij mij hebt gegeven De plek die mijn leven kreeg heb ik dankzij jou ontdekt Sinds de dag dat ik jou ontmoette was mijn leven perfect Als ik aan jou denk klinkt het kloppen van mijn hart als muziek in mijn oren Niets is te vergelijken met de diepte van de door jou in mijn hart achtergelaten sporen…

De wil, dat een ieder die bestaat, eer natuur, zijn leven zal nemen Als zalig mens, door het leven gaat slechts gepaard, met reële problemen Ja, gaarne laat ik na mijn spoor, doch behoeft ooit te weten Dat ik hierbij mezelf verloor, door pressie, en wanhoop, bezeten…

het strakke vel is weg en het glanzende vakantiebruin heeft plaats gemaakt voor ouderdomsvlekken, oudbruin ik ben verouderd, zegt mijn kind, geen handzalf dicht die kloof de spiegel trekt voren, gelaten laat ik een leven achter mij…

mijn lichaam bewaart de herinnering aan wat geweest is attendeert op wat vergeten leek de sporen volgend verteer ik het onverwerkte…

zijn leven was een slijmspoor van goedertierenheid en liefde tot de medemens van wat staat je dat toch leuk en nienand kan toch koken zoals jij en op zijn sterfbed zei hij ik dank jullie wel en dacht hij tevergeefs nu komt mijn tijd denk ik…

Je bent al slapend langzaam in de trein geslopen en hebt de muren van ons huis zwart achter je gelaten. En dat kleine jongen, lieve kleine jongen... dat spoort niet.…

Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Ik wil effe sporen met je je ontmoeten praten en luisteren en als we wissels tegenkomen dan zetten we ze om of niet dan staan we even stil bij elkaar op die plaats op dat moment van ons reisleven om te bezien om te bespreken of we samen of ieder alleen z'n eigen weg vervolgt!! voel je voor die wisselwerking??…

Sporen leiden ons weg van het vergaan. Maar in de zomer, wacht maar, in de zomer komt de warme grond tot leven. En toont mijn lijf zijn gebreken, wacht maar, het duurt maar even.…

schreef een vlucht meeuwen op zwart papier nu zijn ze weer hier als raven in de sneeuw zonder sporen geland weg van zee en het strand maar ik wil ze zien vliegen nog ongelijnd op een blanco a-vier…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…