Alle inzendingen over klein OR pijn OR droom

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Ik zou mijn leven wel slapend door willen brengen dan kon ik dromen alleen maar dromen En zou ik gelukkig zijn Nu droom ik ook maar word weer wakker met een ondraaglijke pijn En het besef dat mijn leven nooit een droom zal zijn…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

Zo klein!…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel klein…

Pijn is voelbaar, daarom heet het pijn. Een wond op je arm doet pijn, Een wond op je been doet pijn, Zelfs een kleine splinter doet even pijn. Maar wat is pijn? Pijn is een gevoel. Dus wat als er een wond op je gevoel komt? Wat als je diep in je hart wordt geraakt? Is dat nog pijn? Verdriet. Pijn in je hart wordt verdriet.…

Het blijft dus bij dromen in dat rare brein van mij…

Mijn handen worden vleugels ze dansen elegant zacht als fluweel mijn droom is emotioneel ik beweeg zonder pijn hoe heerlijk kan een droom zijn!…

Lief klein mensenkind, je werd zo blij verwacht. Lief klein mensenkind, je naam was al bedacht. Lief klein mensenkind, 't heeft niet zo mogen zijn. Lief klein mensenkind, het doet mijn hart zo'n pijn. Lief klein mensenkind, al ben je nu een ster, je blijft mijn lief klein mensenkind, ook al sta je nu zo ver!…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

Rust maar zacht, lief klein kindje eindelijk zonder alle pijnen in je graf Geloof mij maar, iedereen bemint je omdat jij ons je oprechte liefde gaf Rust maar zacht, lief klein kindje kom maar van die intense pijnen bij Geloof mij maar, in de dood vind je onze levensschepper aan jouw zij Rust maar zacht, lief klein kindje oneindig grote…

De kleine behoefte om van harte bij de anderen betrokken te zijn bij pijn en kleine gein. De pijn voelen om de eenzame momenten die van tijd tot tijd onze levensdag bepalen. Het behalen van een klein succes als onze inspanningen ons in gedeeld geluk van vreugde wederom doen smalen in kleurige verhalen.…

heb je lief schat, vrij met mij ik weet, gevangen in jouw armen dat dagen eindeloos zullen zijn nachten zullen ons omarmen woordloos doet dan nooit meer pijn ik droom jou zo maar dichterbij een heel klein beetje dichter jij maakt mijn dagen tijdloos vrij teder en zacht wordt duister lichter…

Kleine dingen die me zo diep raken, Mensen die domme opmerkingen maken, Mensen die gewoon maar zwijgen, Bang voor de reactie die ze krijgen. Waarom doet dit zo’n pijn? Niets is meer zoals het had moeten zijn. Waarom moest ik jou nou verliezen, zoveel pijn, het deed mijn hart bevriezen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

ik heb het oog van God gezien en was niet bang, o nee omdat ik heel misschien zou blijven leven heel lang ik heb het oog van God gezien en knipoogde terug het felle licht was niet verblind zodat ik altijd de weg naar huis terug zou vinden ik heb het oog van God gezien en rust kwam over mij er waren eng’len om mij heen mijn stemming…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

sprakeloos loop ik eindeloos door de straten van nergens ik ben de weg kwijt wie helpt mij stomverbaasd kijk ik naar de eindeloze stille wegen die nietszeggend het asfalt niet verteren ik ben de weg kwijt wie helpt mij ineengeslagen kijk ik naar alles om mij heen stilte is de overheersing van het alleen zijn wie helpt…

Snel komt weer een nieuwe droom bovendrijven, iets met vier wielen zou je zeker beklijven. Na 2 jaar bijbaantjes en sparen wordt dat doel gehaald, en kan een tweedehands barrel sportwagen worden betaald. Nog nooit ben je in je leven zo trots geweest, als die wilt rijden is het een groots feest.…