Alle inzendingen over klimop

voorgesteld met knots en zwaard of masker in de hand en op het hoofd een krans van druivenblâren alsmede Polyhymnia, de muze van de retoriek maar ook van oden en sacrale zangen en Terpsichore, de muze van de dans en feestlyriek en Thalia als muze van komedie en van vreugd met in de hand een kromstaf en een masker en een krans van de klimop…

Waar rozenbottels,rode bessen en klimop moest prijken staat nu een verkeerd kleurenboeket. de kerstboom die kan het niet begrijpen die vindt dit maar een raar gezicht. Die houdt meer van glinsterende ballen van sneeuw, sterren en engelenhaar mandarijntjes mogen er wel tussen hangen en kleine pakjes niet te zwaar.…

Nee meer houd ik van het klimop dat omhoog klimt) Hun slagtand uitgerukt als zij op de lopende band het moederlijf uittrekken, exodus heet Egypte, de rode zee door van hun verlossing, stro tegemoet en de messenrijke afgodsbeelden van de mens.…

De klimop oogt als een part van hun wieg zo'n warme plek gewoon in je eigen hart. Als adem voelt het moment, als een stijgwind passend bij dit natuurlijke beeld mij toebedeelt hier kan ik hun wintertooi bijna voelen. En nu denk ik wel na, geniet het fooimoment mijn hartstocht wil een vuur gaan ontsteken.…

En rood de klimop En groen de kleine vliegende bladluizen Met z’n allen opgeschrikt Door mijn gewroet in de struik. Russula daar sta je, dik te zijn En inktzwam, te druipen in het gras Vijverwater, waar zijn de vissen Jij slikt de bruine lelie bladeren in.…

Wat ruis voor mij Op een muurtje ben ik gaan zitten Op de grens van tuin naar plavuis Alleen, voor mijn huis en schuif De gordijnen van de dag opzij De zwangere lucht staart mij aan Vlijtige liesjes zwaaien per abuis De klimop staat moederziel alleen De schaduw staat met handen in de zij Het geluid om mij heen is verdwenen Ik wil de wind…

Prachtig ragfijn spinnenweb, spiegeling van heelal, broos vochtig parelland hangend tussen heggenpoort waar klimop het hout overwoekert en bladeren de kleur van been en zilver dragen beschenen door het zachte parelmoeren maanlicht.…

Maar éénmaal de laatste hagel is gevallen de rozenstuiken vol met knoppen staan de viburnum pronkt in witte ballen en de clematis klimt grillig langs het raam haar bloedrode sterren gaan de gevel bedekken waar ook een klimop woekert tegenaan een sterke klimroos die zich wijd en zijd zal strekken zo’n levende schilderij kan je alleen in mei…

Ik bewandel in stilte de contouren van het land, die in herinneringen ook vol zitten met klimop. Hoe neemt deze plek, haar as je verstilt in bezit, ondanks het ongebreidelde of het verbluffend mooie, van ook oude en knoestige rododendrons.…

De woonkamer is met dennengroen omhangen met klimop en lijsterbes die wit berijmd een gebroken kerstbal of ster wordt vervangen tot Kindje en kribbe in groen decor verschijnt de kerstboom prijkt met zijn piek in alle luister versierd met strikken, engeltjes in gouden pakjes en feeëriek wordt het vooral tegen het duister als kinderen…

vlakbij slokt een schaduw tegels daarboven kussen onze tandenborstels tussen peterseliestekken op de vensterbank vanaf de schutting komt klimop de nieuwe scheuten willen meedoen als het groen tussen de wegen naar je hand bij je vingers loopt het dood als je nou een ring droeg wind jaagt de veren over het gras misschien als de wind…

Nee meer houd ik van het klimop dat omhoog klimt) Hun slagtand uitgerukt als zij op de lopende band het moederlijf uittrekken, exodus uit heet Egypte, de rode zee door van hun verlossing, stro tegemoet en de messenrijke afgodsbeelden van de mens.…

luisteren als beloning kan amper horen, luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering, stervensverdriet in strijd zo liefdevol weggetreurd in zijn eigen wereld, aandachtig in gedachten zijn stem herinnert mij, per jaar moet hij vaststellen dat hij de strijd verloren heeft klimop…

Daar past de haiku bij die ik vorig jaar schreef: wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid boerka van klimop…

Omgevallen eikenstammen alles dik begroeid met zwammen bomen met een hoge top volgewoekerd met klimop oude rivierarm, een poel en het onbestemde gevoel dat ik word bekeken. Kabouters verbreken de stilte van het bos met stemmetjes ragfijn barsten ze los: dit oerbos dat is ons terrein jij moet hier niet zijn.…

De tuin wordt opgeschoond voor de winter komt de beuk en buxushaag nog even wat bijgeknipt de laatste herfstrozen geschikt in een wit-roze boeket alleen de stekelige hulst mag niet worden in geknot de vuurrode bessen moeten de winterkransen kleuren tussen sparrentakken, rozenbottels, klimop en marjolein die met rode strikken worden opgehangen…

De klimop klimt af naar de onderwereld van bijtgrage karpers en betoverend edelweiss. De schaarse kledij lokt demonisch kijkgedrag en als steekmuggen zwermen ze naar binnen. Pilaarbijters doen goena-goena-spelletjes of zij gooien de zweep op een hoer uit Haïti, na onverstandig waterpijpgelurk.…

Door gaten in de muur komt van buitenaf klimop. In fotolijstjes stijgen ondernemersblikken naar zwaar berookte hemels op. Het lijkt erop dat dit er zo een is die de aarde flink heeft uitgewoond. Nu zwemt hij in zijn eigen pis en niemand die hem nog verschoont.…

Indien Apol, o Dichterdom, uw vader, Zijn hulp mij waardig kenn', En gunstig uit Parnassus bron en ader Mijn geesten lave, en pen; Indien de rei der zoete Zanggodinnen Mij dichten laat met lust, En ene krans van kringklend klimop winnen, In kommerloze rust, Zo zal ik noô mijn zalig lot verwensen.…

Ik kan jou nog niks geven, Om van en in te leven, Maar de twee laatste nachten, Heb ik in mijn gedachten Iets liggen fantaseren, Dat wil ik jou offreren; Een huis van rode stenen, Met klimop er om henen. Tot aan de vensters komen, De takken van de bomen, En rozen staan te geuren, Voor glazen serredeuren.…

Dat maakt ook een stil arm mensch rijk -- Rijen gevoelens staan bij hem in slaap, En worden wakker terwijl hij van knaap Oud man wordt -- Ach, er stonden veel zich dood Te droomen, tot met hem hun leven vlood En 't al voorbij was -- 't lijkt in oude sprook Betooverd slot, dat klimop en huislook Verborgen; binnen is het stil, de wacht, Pages…