Alle inzendingen over klimt

In het papaverveld Wazig rood gevlekt Keten ik haar aan een grenspaal vast Libellen en kleuterkreetjes Wervelen licht in onze klovende romp Terwijl ik blaat in haar mond Klimt een kind naar haar kruin Gespiegelde zwanen drijven gelijk Langs de kademuur weg Ondertussen trilt het lid Bromt en valt in een deuk De druppel lekt In het…

linnen ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed…

heen en weer aan mijn raam voorbij voorover gebogen armen op de rug misschien morgen, mompelt hij met een oude hand en versmalt langzaam de stilte wanneer hij me te vroeg verontschuldigend aankijkt hij klimt weer verder daalt op en af breekt de wijzers van een vermoeide dag misschien morgen, mompelt hij en steekt de tijd terug…

Waarom klimt de maan ver van de hartstocht steeds weer tot triestheid neigend? Waarom treurt een wilg zoals die nimmer heeft gedaan, geknakt en gebogen dreigend? Het antwoord waarom is niet zomaar te geven, moeilijk verkrijgend. Het antwoord waarom hapert bij melk wit maanlicht in bittere tegenstrijd.…

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

nog sneeuwt het winterse gedachten haalt felle hagel venijnig zijn gram maar verdrinkt in de milde regen wij schaatsen op het ijs dat niet kwam ik zie lente in je ogen kleuren als je zacht ontluikend lacht de zon klimt iedere dag iets hoger in het subtiel verkorten van de nacht toch zal ochtendvorst de ruiten rijpen gelukkig…

toekomstwijze in tijd geleende kennis die uit het onrijpe groeit op zoek naar juister en dieper dan de zon die zo oud klimt dat ze iedere dag haar treden telt en ze steeds vergeet ook in de winter spant het hoofd zich in boeken van het ijsbloemenraam door het donkere heen en weer de lamp volgend tot het hoofd moe is en zich gewonnen…

In vroege morgen tast licht langs gevels vindt een raam klimt binnen strijkt langs randen en stijlen geeft langzaam plaats aan kasten stoelen glinsterend glas. Licht speelt in glas glas daagt het licht uit geeft geslepen, zachte weerglans gebroken, flitsend weerlicht. Hunkerend samenspel als lichaam en geest…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

wanneer licht geluidloos over een bloedrode einder klimt is de nacht verslagen en het hoofd ligt eenzaam in een lijkbleek bed ogen houden het duister vast koesteren nog de zoete draaikolk van de droom maar het hoofd herkent het lichaam dat zich strekt en haar nacht tuimelt in de afgrond van de tijd en de mond hervindt de woorden…

Koelte klimt in mijn huid want ‘t licht gaat uit.…

de natuur dan wel verkracht ligt er als verdoofd bij toch is ze nog springlevend en experimenteert ze er op los ik doe dan maar de test plant een stok in de grond en wacht gespannen af wat er zal gebeuren de stok wordt geen boom nee, dat niet, maar wel klimt een plantje omhoog vinden vogels een rustplekje en houterige wormen bij de vleet…

verbruit ontij de tijd, het zal weer morgen zijn, als de zon over bange harten klimt, schalt werelds toorn uit het stof van ontheemden, verwaait in de machteloze tonen van het dagelijkse brood, vervalt tot luide smarten, in een laatste snik gegraveerd, resteert in gewijde aarde alleen de dood, z’n blik naar binnen gekeerd.…

door het licht van het gordijn lijkt de wereld stil te staan de zon staat nog vrij laag en klimt langzaam aan naar een nieuwe dag zonnig lief en met een lach straatnamen praten in overvloed over spoedig loslaten van wat nooit kwam en nooit komt vandaar dit gidicht aan haar een ongeleid projectiel die Zeus zag en Hades sprak omdat…

De Majesteit spontaan en naturel Op staatsbezoek in verre emiraten Om daar met Sjeiks en Sultans bij te praten Geeft alles voor ons vaderland en Shell Klimt zelfs uit een vastgelopen bootje En ook nog bij de VARA in haar blootje.…

donker klinken bassen in gewelven een bariton licht op raakt namen van de graven in muren van spelonken verderop alten mengen zonlicht met gebeden kleuren glas in lood een enkele sopraan klimt toon voor toon langs bogen en pilaren veegt stof van duizend jaren vroom in een ijle solo schoon ik ben een bas er is gereserveerd…

krijgt een uitnodiging van de oorlog koel en koud nog even een kop koffie voor je gaat bij de laatste slok merk je dat de tijd al sterft de straat marcheert voorbij iemand roept: we moeten de onschuld vermoorden ieder verliest zich in de ander samengeklit als een grote zwarte muur die niet vallen wil dan wordt het doodstil een kind klimt…

Voor E. du Perron Een heer die de straat afdaalt een heer die de straat opklimt twee heren die dalen en klimmen dat is de ene heer daalt en de andere heer klimt vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedenmakers treffen zij elkaar de ene heer neemt zijn hoge…

Horen dat er wolken zoemen, een zucht omhoog klimt, het raam nog open want zomerdag - weten hoe de huid weer plots zo glad. ----------------------------- uit: 'Alles gaande', 2001.…

Gerimpeld klimt het opwaarts, versplinterd stort het neer terwijl de loop de zwaartekracht vernachelt, het rad de roerloosheid verdraait. Spiegelen en glanzen doet het niet. Geen golf verdwijnt, geen drup verdampt. Ondanks verval verglijdt geen fractie tijd. Intussen blijft het klotsen, kabbelen en ruisen in je verbeelding.…

Soms klimt haar Chanel 5-geur heel sluipend in mijn slaapkamer, dan denk ik, heel bizar, nú wil ik haar wezen zijn of die herinnering maar er gebeurt weer niets alleen in mijn erotische dromen glijd ik langs je hunkerende lichaam, als een koningscobra in het donker, dronken, stoned en zwaar giftig, kan ik bijna breken want ik wil zo…

als sloofje heeft zij twee linker en schoenen koopt ze nooit ze wast en winkelt proletarisch tot schoon goed haar goede vorm verliest op een oever met haar knieafdruk en niemand vindt een zuiver geweten zo bijzonder zij telt de onderbroeken ziet bergen en klimt over de hoogste de hoop op beter het zit niet in haar genen maar morgen…

Nu de wijven Schutteldoeken uit het telraam Van hun mager a b c Hoe innemend de haat kraait, de vliesdunne wrevel Bij donker alleen met de rook Het gebaar voor de spiegel De baltsende vogel vergaat In het vuur van haar bloot Ah de muis in haar hand de beminde Die klautert en klimt In haar adem Het lichaam staat groot…

Seizoenen vallen, dagen staan weer op, April is zijn geboorte niet meer meester, De aders barsten in de heester, De vogel klimt zijn klankbord op. Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover, Waar tortels klappen in de vleugels Met de verborgen honger van de leugen. Geluk, geloof, alleen de droom blijft over.…

rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait met felle vinnen, want daarbinnen zetten de vrouwen van Klimt…

Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht. Die heb jij niet, jou gaf het lot een juk. Van jou verlangt het leven alle kracht.…

het klimt en slingert in het rond wurgt hout en zwakke gevelstenen van hoog boven tot laag aan de grond met zijn grijparmen en spillebenen... een plant in mooi blauwe kleuren met bloesems die hangen en strelen verspreiden s' nachts zoet fluwelen geuren ideaal om dit met je geliefde te delen...…

Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad hoe lief ik je had.…

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

geven kon heb ik je lief gehad wij putten uit dezelfde bron buiten de binnenstad ons hoge gras geurt ademloos naar vervlogen tijden de zeis flirt driftig met vers hooi dat moet leren lijden je bent te jong nog voor verlies van een vertrouwd gezicht ik kies jouw grote teddybeer tot troost in dit gedicht uit je dal van hete tranen klimt…