Alle inzendingen over krijgt weg

hij zet z'n stoeltje neer in het vroege zonnetje kijkt naar de mensen die ontwaken groet hen die zoal aan hem voorbijgaan op weg naar het sanitair sommige groeten terug anderen zeggen niets moeten wellicht warmlopen zo krijgt de dichter een goed beeld van de mens op zijn vakantiebestemming…

1. Uit donkre gang van het station uit dompe mensenmassa kwam ik in het licht; daar sloeg de felle zon in mijn gezicht ik stond er stil en knipte met de ogen… Daar was het plein, de brede straat met hoge gebouwen, daar was beweging: fel door elkander was het woelen trams en auto’s in koele schuiving glijden aan tussen de mensen, die, zich…

Een windmolen draait op volle kracht. Vogels doodslaand naar de grond. Heeft al heel wat groene stroom gebracht. Zijn wieken gieren rond. Als scheermessen klieven zij de lucht. Om te voldoen aan Europees beleid. Vogels dodend in de vlucht, als een wiek hen door midden snijdt. Oh, steltloper, kievit, en tureluur, wat doen wij jullie aan.…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

het is de stilte niet die het bestaan ondermijnt wel mijn onzekerheid keuzes maken is een doolhof waar ik nooit zelfstandig uit kan raken in wikken en wegen krijgt elke kant zijn voor en tegens dan keer ik in vraag stilte om goede raad krijg een antwoord dat ik niet versta zo kom ik uit waar ik gebleven ben mijn zekerheid is…

Het kan mij niet schelen wat je denkt als je me ziet wat je ziet is wat je krijgt niets minder en meer ook niet Ik doe soms slechte dingen maar ben geen crimineel ik leer van mijn fouten al lijken het er soms veel Ga weg met je schijnheil dat heb ik al zo vaak gezien ik ben de koningin niet beloof niet wat ik niet verdien Dus doe aardig…

De beek in verval ontdiept zichzelf met kreukelig blad en met zand van hogere lagen ze kruipt weg in de schaduw van verwilderend hout fijnstof met het sijpelende water zichtbaar waar de zon wat ruimte krijgt het nazomerlicht breekt brokkelig de schaduw die over haar stroomgebied hangt stuiptrekkingen van een lang gerekt bestaan…

Even zon zien en de bomen die heel stil aan 't praten gaan; even lachen naar de mensen die niet kunnen blijven staan, maar gejaagd hun weg vervolgen alsof iemand hen bedreigt; even horen hoe een vogel weeral naar het zingen neigt en hoe lente wordt herboren, alles weer nieuw leven krijgt.…

penselen kijken me aan het linnen nodigt uit om te gaan beginnen snel de eerste streken maar mijn vingers zijn de vorm en kleur vergeten ik zoek en op het doek staat chaos in creatie schuif met mes de resten weg wat blijft krijgt adem voelt vrij en vormt in gemengde kleuren mijn stillevend schilderij…

De zomer lijkt nog zó ver weg Wolken plagen de korenblauwe hemel Regen laat zich door de wolken druppelen De zon krijgt geen kans om zich te warmen De zomer lijkt nog zó ver weg Het zonlicht verscholen achter wolken Verlangen naar blauwe luchten Waar de zon ieder zal laten verwennen De zomer lijkt nog zó ver weg Stranden die in leegheid…

Arm hartje, klaag maar: De liefde is eindeloos wreed, Je krijgt haar niet en haat ze Of je krijgt haar wel en dan gaat ze Toch later weer weg en verlaat ze Het hartje dat haar beminde; Nooit komt er een eind aan het leed.…

Arm hartje, klaag maar: De liefde is eindeloos wreed, Je krijgt haar niet en haat ze Of je krijgt haar wel en dan gaat ze Toch later weer weg en verlaat ze Het hartje dat haar beminde; Nooit komt er een eind aan het leed.…

Je krijgt spijt. Het vreet je op. Totdat je geen zin meer hebt. Geen zin in het leven, zonder die ene persoon. Je bidt…en vraagt om genezing.. Genezing voor die eenzaamheid. Zal dit gevoel weg gaan...?…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

Sinds Petrarca de Mont Ventoux Beklom is de weg afsnijden onwijs taboe Zijn broer mocht vóór Om in één moeite door Zelf tijd te maken open naar binnen toe Hoe waar de boodschap ook moge wezen Laat Bouke de Mol het maar later lezen Die krijgt bergop Zonder vizier klop Bochten zijn nu om messcherp door te sjezen…

voorgoed onvindbaar Jouw as is zijn weg gegaan zoals jij bij mij bent weggegaan Jouw as krijgt een laatste groet vaarwel mijn lief het ga je goed…

weg nu nu…

waarom je daar weer staat de weg die hij ging en weggaat zomaar alsof er iets te zien is van toen van hem van jou alles is weg zo lang geleden pas de nacht zo stil weg van zichzelf weg van jou…

Om die ouwe weg te gooien.…

De sprankel van weleer het is niet meer ik zoek en zoek, en ben het kwijt Waar bleef je al die tijd O lieve innigheid! Waar leidt je me naartoe? Laat ik je los dan ben je vrij op zoek naar de oneindigheid.…

Begin was als toppunt De massa uitgedund Niet in staat te weren Tegen lang verweren Midden in de vloed Chaotisch après-tout Door slijtage verzet Een ander kleurpalet Einde van de hartstocht Aan exogeen verknocht Vooruitzicht waterkou De laatste tocht naar blauw…

Kusje een lief kusje voor jou alleen jij krijgt een kusje van mij want ik vind je lief dus jij krijgt een kusje een lief kusje want ik hou van jou…

Waar vind je hem, de weg ten leven; de weg die leidt naar echt geluk? Veel zekerheid is niet gegeven, je denkt soms haast je hersens stuk, en toch wil je niet enkel dromen, het leven is daarvoor te klein; soms schijnt het licht doorheen de bomen maar vaak ook kan het duister zijn.…

Je bent zó ver weg Het bereik is zo klein Je gedachten niet te lezen In een wereld Waar niemand de toegang krijgt Je bent hier aanwezig Met een prachtig lichaam Ik kan je aanraken Maar je voelt geen liefde In de wereld van jouw donker Je bent mijn geliefde Ooit beminde je mij Je passie was ongeremd Het ongeluk maakte alles stuk In…

flieder, fladder, faldera weg met die zwarte bril daar word ik toch zo somber van ik breek hem nu in twee tiepie, tappie, tokolo ik kijk door roze glazen alles lijkt veel vrolijker de dag krijgt opeens kleur dikkie, dakkie, doremi voortaan ga ik kiezen voor groen, geel, goud of paars dat doe ik lekker zellef…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is.…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is. Om het stilzijn te omzeilen schrijf ik er om heen. Nacht krijgt een ander zicht en de dag legt zich in de armen van talrijke schrijfkronkels.…

Mijn kat was weer vannacht van huis en kwam al waggelende thuis. Er zat van alles in zijn baard, had voor dessert een muis bewaard. Was nog een beetje in de war, want hij kwam uit de katerbar.…

We volgen geen weg naar een doel, we aarzelen -- en drentelen wat.…