Netgedichten

netgedicht (nr. 14.383):

weg weg

uit deze
natte benauwde stad
de geulen van straten vol
modderen huizen de lucht
van afwas erboven de bomen
geen bomen maar verdwaalde houten
klazen het geraas van stinkdieren de verspijkerde
broeken van ontuig dat vloekend&brommend voorbij daast
het pils dat geel de gore kroegen uit stinkt….

ik moet gaan ik moet gaan

ik moet rivieren zien de hemel een grote blauwe
of grijze toekomstdroom licht dat op water ligt
als de hand van een liefhebbende vader op de
schouder van zijn zoon
ik moet bergen zien als fris ontloken borsten ik
moet hete kruiden ruiken in het zuiden waar de zon
op de witte hellingen schijnt

ik moet aan het strand gaan luisteren hoe
de zee met de zingende rotsen vecht

ik moet weg weg nu nu