Alle inzendingen over kunst. Japanse etsen.

Alpinopet af en vloeiend sprak je de kattentaal Ik zag je gaan in dat dikke boek en verwonderde me. Je sprak over jezelf in de derde persoon Misschien dat daar een reden voor was.…

de vogel vliegt laag aan met vleugels zwaar van ijs in een wiekslag vallen duizend vlokken van de koude takken in de bladerloze boom krast de kraai met schorre keel de pijnboom gaat gebukt onder zijn herinneringen kijk hoe diep zijn takken buigen geen mens die het ziet alleen de kraai weet van de diepe nacht…

Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher: ladders op en ladders af, niet van deze wereld. Van het ene been op het andere: calypso, blues, een polonaise van een eeuw. De sax, de baard, de ogen stralen. De colosale man staat eenzaam in het witte licht.…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

Veel erger dan de beving plus tsunami: Dat Fukushima-kernding in Japan Ik snap er echt geen ene jota van Het hele land is druk met origami Ze doen het, weet ik nu, niet voor ‘t plezier Men vouwt alleen de handen. Geen papier.…

"Een haikudichter ziet een notendop als de wereld en de wereld als een notendop" Rechter Ooka (Ooka Echizen no Kami Tadasoeke (1677-1751) een legendarische rechter in Japan, befaamd om zijn humane en scherpzinnige uitspraken)…

Later zal deze stemming-ets met hagelwit passe-partout, in een glimmend-gouden lijst ons grijs en mauve in de ogen kijken...…

goedgemutst samen op een bankje stil leven in Nagoro haar ogen verdiepen zich in de verte van de vallei beide handen rusten open op haar schoot zijn peinzend hoofd gebogen als hij haar hand licht beroert twee mensen roerloos zij aan zij op het bankje welgemoed in dialoog in Nagoro een bergdorp stillevens…

Wie de kunst verstaat van z'n hart geen moordkuil te maken z'n zielenroerselen in woorden om te zetten mag zich terecht een hartenkreter noemen met de nadruk op 'art': een kunst op zich en pakt het droevig uit, een smartenkreter voor wie die kunst verstaat!…

De kunst heeft twee gezichten, medaille Waarvan de ene alles doet om de natuur te Begrijpen in gelijkenis met Rembrandt en de andere: De naïeveling net als de tekenaar Callot, deze medaille Vormt de kunst, die met de kindertijd en beoefende Kunst te maken heeft, de ene is kortstondig, bedrieglijk de andere…

Het is een kunst het oog te verrassen De mens te doen verwonderen Deze keer: eenvoudigweg een tafelblad Daarop een bloem noem het kunst Het zonlicht doet haar bloeien Valt daarop 'n silhouet mijn schaduw Kunst.... blijft me boeien telkens weer.…

(tanka) De kunst der kunsten: in dagelijks gebeuren en ondernemen elke dag opnieuw vermaak of verrassing vinden.…

Kunst Is uit de kunst.…

Het kan bij KPN'ers wel eens spoken Een anonieme beller uit Japan Verkoopt je 's nachts een nieuwe snelkookpan Waardoor je nachtrust ruw wordt onderbroken Een camera en op de buis ermee! Da's commerciële dalurentv!…

De oudste mensen wonen in Japan De eetgewoonten schijnen bij te dragen Aan zulke langgerekte levensdagen Wat rauwe vis zoal verrichten kan... Goddank! Het leven is zo druk en pushy Een goed excuus voor alle dagen sushi...…

Een handgrote Japanse vaas een hulsttak scherpe stekels een kaars nog niet aangestoken een stapeltje kraaknette boeken een uitnodigend vers gebaar bergen drijven op de vaas wolken in de verte wenken hoge toppen sneeuw…

Het knallen van woorden op papier Wordt soms ook wel kunst genoemd Tesamen vormen de letters 'n gedicht Waardoor mijn hersenen worden verlicht En om dat nu kunst te noemen Vind ik toch wel erg ver gaan Soms is 't wél erg speciaal Aan elk gedicht zit 'n verhaal Van sommige stukjes heb ik spijt Die had ik liever niet gestuurd Maar ik…

beelden ontvoeren en tuinkabouters stelen we blijven bezig…

regelrechte ramp wanneer de skater struikelt hondenpoep alom…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ----------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 2002.…

Echter de kunstenaar was geraakt in zijn ziel toen een bezoeker ontdaan tegen hem uitviel: "hier wordt de echte kunst mee vermoord!" Waar de kunstenaar gekrenkt op antwoordt: "vind je het niet erg als ik dat verwerp, want kunst is het verhaal achter het voorwerp...."…

gebleven de barst had zich als kunst door het werk geweven…

een hele plukse dame uit heer hugo's waard sprak de schoone kunsten niet interessant te zwaar waar om niet goed van te worden geef mij maar kunstel precies als borstel mijn borsten zijn zo opgeknapt sinds ik borstel en niet plukkel het gaat nu goed met haar zo ziet men maar liever lekker kunstelen dan amechtig stuntelen met geprangd…

'k Lees elke ochtend en passant de kunstrecensies in mijn krant. Vaak zie ik dan hoe zeldzaam fijn de kleren van de keizer zijn.…

het krijgt een naam een gezicht en een baard wat was het je waard je naam te vereeuwigen was het de macht een schreeuw op te wekken probeerde je een kwart van de bekken tot sluiten te dwingen of was het de betovering van de Madonna die toekeek met half gesloten ogen hoe de olie werd bedrogen in doeken zonder herinnering -------…

node mis en grijnst men om mijn stroeve motoriek de lucht van plastic sprieten maakt me ziek zo’n veld is altijd groen en lentefris de technicus kent geen ontsteltenis het godenspel wordt snel en artistiek hier triomferen schoonheid en techniek een zegen is het, zeker en gewis genieten zullen spelers en publiek als zelfs het gras tot kunst…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…

In de nacht van de dichterlijke vrijheid, waar sterke woorden de wolken laten dalen en subtiele gedachten de dichter laten zweven, daar begint een nieuwe ster te stralen…

O ja, al had ik potten verf dat maakte mij geen schilder Al had ik 't beste instrument, de stem die ik zou willen dan nog zou ik geen kunstenaar zijn Mijn gedichten schieten ook tekort en toch, ik kan niet zonder want bij iedere poging lukt het steeds mijzelf de kunst van leven aan te praten…

Henk Helmantel greep net in Westeremden Voor weer een mooi stilleven naar zijn kwast Toen hij daar door een aardschok werd verrast Die hem heel even bij zijn arbeid remde. Er stond een potje op zijn schilderij. Daar schilderde hij gauw een scheurtje bij.…