Alle inzendingen over land van ooit

door tikt de tijd jou en mij voorbij neemt de tijd je af van mij door de tijd leef ik leer ik verlies ik lief ik van de tijd neem ik mijn tijd voor jou altijd……

overwinnen Zal ik ooit weten hoe het is om zonder angst en zonder dwang te leven Zal ik ooit leren om dat wat ik niet kan veranderen te accepteren…

Jij maakt wat in me los iets waar ik voor huiver Ik zoet me met een zweem uit de parfumverstuiver Bruine ogen die glimmen mijn handen die zweten In het hol van de leeuw ik had het kunnen weten Ik kijk naar je gezicht en voel het is nog daar De liefde van nu en ooit mijn grote levensgevaar Jouw handen die strelen ik zie alles door…

Ooit stond ik grenzeloos in het leven geen beperking aan de horizon alles was mogelijk om te beleven er was niets wat ik niet kon Ooit lag de wereld aan mijn voeten ik vloog op vleugels van de wind iedere dag kon ik vol blijdschap groeten volwassen, bleef ik dat blije kind Nooit gedacht wie zal bepalen of mijn leven is voltooid is…

we hebben je uitgeleide gedaan te rusten gelegd, omringd door een zee van bloemen die straalden zoals jij jij die midden in het leven stond begaan met alle mensen om je heen jouw prachtzonen leken ontroostbaar evenals de hemel waar naar jij onderweg bent goede reis Marion.…

Ooit.…

flarden opgaande zon in de mist als ik op weg ga naar torenhoge gedachten en woorden in mijn hoofd herinneren aan onze nachten zonder gedachten en nooit echt bestaat…

Misschien, als wij berusten in onze onmacht te willen pieken als in een ver verleden, zal alles merkbaar beter gaan, Ooit.…

zomaar van mij heen gegleden mijn geliefde zus heb je niet te lang geleden wat 'n geluk dat ik je nog sprak samen met Femke kwam ik je opzoeken niet wetend dat het de laatste keer zou zijn kwam je mij onlangs bezoeken naast me zitten op je dooie gemak uit het zelfde nest geboren doch schelen wij dag en nacht konden verhalen uit '…

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

hoe koud is de leegte de stilte oorverdovend het gemis immens woordloos verbonden maatjes door dik en dun tot de tand des tijds legden wij vele kilometers af verstrengeld op 'n niveau vol onbeschrijfbare liefde tot het moment daar was het pijnlijkste besluit ontelbare tranen rolden, en nog om mijn trouwste maatje te doen overgaan…

Vandaag is de morgen van gisteren Het nu van net is voor altijd verleden tijd De toekomst is er al; NU! En weg is die weer; voor eeuwig veroordeeld tot de geschiedenis…

lang geleden was er niets en toen was er opeens iets zonder ons zou niemand dat denken en ergens lijden we daaronder er wordt weer een dochter geboren in dat onmetelijke niets en we houden van haar voor altijd in een soort vrieskou van het bijna lege heelal is ook wel weer positief…

voelt waarom heb je het nooit gezegd over de stad klinkt het gebed dat maakt rustig je slaat een kruisje een vrouw ligt in je armen en we wachten op de dageraad die we al zien terwij we zoenen zo diep weten we dat we nooit trouwen maar alsjeblieft blijf altijd bij mij ik mis je, mis je de regenvogels horen het ooit…

Zal ik ooit zo warm zijn dat de herfstwind me niet meer kan afkoelen tot zwijgzaamheid omdat ik me geraakt voel? Zal ik ooit zo wijs zijn dat ik de dingen kan aanvaarden ook als ze niet zijn zoals ik zou willen?…

Ik zeg opgewekt goedemorgen, loop door sluit mijn deur, mijn ogen, hem in mijn armen op de rand van mijn bed, om te voelen wat ik zou doen als hij ooit de stap zou zetten om bij mij haakjes los te maken en…

Wil je weten wie ik was met wie 'k mijn leven liep lees dan mijn gedichten. Wil ik zelf weten wie ik ben, naar wie of wat ik loop, dan ga ik terug naar wie of wat mij schiep, mijn pad verlichtte, me blijdschap gaf, me steeds voorzag van hoop.…

ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten dat het loslaten ooit juist in lief en leed als van zelf sprekend jou er altijd deed zijn meer dan ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten mijn hoop en vertrouwen mijn geloof in liefde jij gaf mij die schat om haar…

je verdween ’s ochtends naar de overkanten tijd terwijl starend uit het raam ik zocht naar woorden waarmee ik zeggen kon hoeveel ik jou nodig heb je vertrok stilletjes zonder de deuren te sluiten naar de kamers van liefde die ons elkaar verbonden dus mis ik je meer nu meer dan ik eerder deed je voer in je eentje weg uit wat mij haven…

Als ik toch ooit … Ik durf niet te hopen. Ik zal wel nooit innig naast je lopen, hand in hand, arm in arm … Wanneer ik met je praat op de hoek van de straat, hoop ik stiekem dat vóór ons ‘doei’, zonder protest of geloei, onze ‘koetjes en kalfjes’ stilaan zoetjes overgaan in een lange, oneindige zoen.…

overwinnen Zal ik ooit weten hoe het is om zonder angst en zonder dwang te leven Zal ik ooit leren om dat wat ik niet kan veranderen te accepteren…

Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds Wanneer ik bejaard ben, zou je mij vervangen door een jonge lente zodat mijn zachte soepele huid en kleine neus worden vergeten terwijl sproeten opklaren met de tijd Weet je nog dat we elkaars handen vasthielden of mindere dagen omarmden. Hoe je het ook wendt…

Leven met jou als moeder, is leven met verdriet.  Leven met jou als moeder, is het leven niet. Wat jij aanricht, is meer dan alleen pijn. Soms hoop ik nog dat je kan veranderen. En denk hoe fijn het dan zou zijn. Maar na 37 jaar begin ik het toch wel te zien. Je wordt steeds iets minder mama, en steeds iets meer Christien. Dat gaat zo…

Knijpkat, tochthond, echt? Huisdier gevraagd aan de Sint.…

Zwijgen was het beste Cham is sterk en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch…

Is't liefste mij op aard, Want wie ook voer de wereld rond En zocht naar oost of west, Geen een die beter land ooit vond, Dan vaderlands eigen grond.…

Voor het blonde meisje schreef ik dat ze meer dan schaduw was meer dan een kus of nabijheid van een een troostende aanwezigheid Wat kon zij anders doen dan mij achterlaten in een ver land met vage herinneringen aan hoe het ooit tussen mij en haar begon…

vanmorgen viel de sneeuw kleedde grauw in onschuld voedde de hoop op ooit in een witte wereld ademt mijn land nu stilte bevriest voor even het kwaad…

de wind die ooit dit veluwse land in ijzige strengheid formeerde waait nu als een warme streling door mijn haren en mijn heide subtiele paarse geurigheid wolkt tot de verre einder…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…