Alle inzendingen over lente OR klok OR bloem

jouw vesting wil ik zijn jouw toevlucht een huis voor al je vreugde en pijn waar je altijd jezelf kunt zijn jouw vriendinnetje je steun en toeverlaat degene die van je mag houden waar je met al je 'gedachten' heengaat ik wil niets missen alle momenten wil ik met jou delen heb vertrouwen jij zult mij nooit gaan vervelen sluit mij…

ik dacht dat ik er immuun voor was maar niets is wat het lijkt ben meteen voor je gevallen vind het leuk als je naar me kijkt ik voel je ogen mijn lijf reageert op jouw aanwezigheid in gedachten kus ik je lippen en ben dan heel even de weg kwijt jij maakt iets in mij los ik kan het niet beschrijven misschien ooit zijn wij alleen met…

Zie je niet dat ik verlang naar leven zonder pijn? Zie je niet dat ik verlang naar emoties, diep van binnen? Wie zal me vertellen dat ik leef, zo leeg, zo dor. Wie zal me vertellen dat ik leef, in schijn. Laat los, ga door, het leven is te mooi. Laat los, ga door, het leven wacht niet lang. Te lang heb ik gehoopt op tranen die niet kwamen…

verwoed zochten ze naar de wolken. niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

beschadigd ben ik getekend voor het leven ontzettend teleurgesteld is mijn hart zal ik ooit weer oprecht kunnen geven geven doe ik al heel mijn leven blijf het gelukkig ook steeds weer doen maar oh, hoe graag zou ik het weer willen doen met het vertrouwen van toen durven nemen daar zit 'm het probleem ik kan met mijn wantrouwen die…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

Ogen, Zij tekenen jou Zij geven een beeld van wie jij ben Zij geven de emotie Brengen de emotie over op een ander Zij verleiden, Geven liefde Zij tranen als je hart overloopt. Zij zijn er in het donkerste van de nacht, Op het diepste plekje van de aarde Zij liegen nooit. Zij zijn de spiegels van je ziel...…

Alleen kan ik ze schilderen in mijn geheugen, met hun blaadjes zo zacht, en de lente waarop ik wacht.…

Hier sta ik in de wind van het land aan de zee ik herinner me jouw schoonheid als een bloem een bloem die schoonheid niet vergeten kan jeugdig als de lente, weldadig als de zomer in de heimwee van de herfst en stilte van de winter hier sta ik in de wind en ik houd mijn adem in om even de stilte te ervaren die ik in me voel omdat je er niet…

De lente is bijzonder. Maar lang niet zo mooi als jij. Jouw schoonheid doet alles eronder. jij bent de mooiste bloem in de lente wei. Je hebt mij vreugde laten schenken. Voor jou sta ik op voor dag en dauw. Geen seconde kan ik niet aan jou denken. Omdat ik zoveel van je hou. Je bent het mooiste wat me is overkomen.…

openen zich de bloemen van de magnolia Ze zijn door zon van hun bolster ........ontdaan Het zegel van lente als door een hand -onzichtbaar-verbroken Witte sterren tegen 'n schuchter blauwe lucht ....zonder maan.…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

Tussen Pasen en Pinksteren is het dè tijd voor dè lente met al haar pracht en praal voor de bomen, de bloemen… Zeg maar voor/naar dat verlangende jaargetij het boeiende, groeiende voorjaar Zeg maar voor/van Paastakken tot Pinksterbloemen!…

vandaag is alles in veelvoud dicht de dag ligt uitgeput en leeg in de aanhalingstekens van de tijd de klokken zwijgen het trage stugge lopen door de stilte hoe nu verder er is geen weg terug tussen geboorteschreeuw en sterven bloemen leggen om jou te eren loop door loop verder wij weten wie jij bent bloemen leggen als vergrijp hoe…

jij hebt weer bloemen gestrooid waar een herfstige dood de zomer begraven had het winters zwarte pad dat sneeuw als deken zag vergat de tijd waar lente al lieflijk danste het groen druk met voorjaar sjanste bloeide zon zijn bloem nog nevelden de mooiste kleuren tussen bomenlicht de door jou gestrooide bloemen extra belicht…

Lieve lente, daal toch neder. Lieve lente kom toch gauw Breng ons loof en lied’ren weder, en de bloemen geel en blauw Sneeuwklokjes die smelten Kanariegele Paaslelies luiden Blauwe Lagunastranden de waterblauwe hemel inluiden Vogels die fluiten diertjes die ontwaken planten die groeien -de hemel aanraken…

de vogeltjes fluiten de licht blauwe lucht bevat kleine witte wolkjes geen huis te zien ik lig in een bloemenveld tussen de lichtgele bloemen met vanille geur het is lente…

onze lijven maken schemeringen in het ongebonden leven dat rafelt om gewoontes en erwten uit het blik het bestek halfzijdig en tweedelig met de scherpte gericht naar de klok brengt in het druipend licht een ode aan het kind dat wordt verwacht een niemandsdalletje onthult de waarheid en nestelt in deze lente al vroeg in de hoogste toppen…

is al een beetje lente in het land…

wij hebben de bloemen geplukt die hun kelken verwelkten anderen in knop vertraagden door zaad en vruchten te maken we gingen voor zomer in schoonheid voor al eeuwige lente zonder verval maar kleuren vervaagden toen de knoppen verdwenen en het bladgroen bevroor onze weide bleef zwart na ontdooien want zonder zaad kan geen bloem…

Wanneer de klok om middernacht twaalf uren heeft geluid ontwaakt een dag in al zijn pracht. Als de maan nog aan de hemel staat begint in het Oosten de dageraad. De eerste vogel zweeft op de wind 't dauwt over het veld bloemen ontluiken een nieuwe dag begint.…

uit En horen,horen stem en stemmen En horen,horen een nieuw geluid: Licht als 'n veer veer als 'n licht En lente, lente...…

In Uden wordt een school in brand gestoken In Venray molesteert men een moskee In Rijswijk gooit men tegels naar benee In Zeist wordt de familieëer gewroken In Groningen, je zou ze toch verdoemen, Daar, in de lente, plukken meisjes bloemen.…

Nu de lente uitbreekt in teer groen en bloemen wil ik weer leven zonder al die zorgen, die vragen, maar herboren als een kind.…

rustplaats grijze schaduwen in langzame stilte geen blad dat ruist zelfs de lente heeft haar jonge stem verloren bloemen vlijen zich in omgang neer het restend hart laat zich dragen…

Roze is de bloem en groen het nieuwe blad. De bloesem van de lente als in een wolk gevat. Teer in het morgenlicht zo'n takje heel erg fijn. Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

Almaar meer denken aan winters van vroeger: blanke sneeuw, kanjers van pegels, ijsbloemen op het venster, nu het midden januari is, springt lente te voorschijn in de vogels in de bloemen in de struiken. Verwarring is troef. Ook in mij.…

de klokken luiden, nog een laatste groet, je levenloze lichaam omgeven met zovele bloemen, iedereen zal je missen, elke dag weer...…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

Hij weet dat de lente begon. Op zoek naar lekkere geuren van bloemen in allerlei kleuren! Maar 't is nog te vroeg. Straks is er honing genoeg.... Hij kan er naar smachten maar moet nog even wachten....…