Alle inzendingen over lente OR volgels OR bomen

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

's Winters tel ik de bomen in mijn tuin, nauwkeurig, ik doe alsof het belangrijk is als ik eenentwintig stammen tel wis ik de namen uit mijn geheugen ik maak plaats want de lente komt met vogels en scherpe geluiden, ze zullen de tuin innemen, hoog en bijna oorverdovend zullen takken zich opnieuw in nesten steken.…

Buigen maar, gij bomen: eer veel tijden zal ’t uitgewaaid en verder zijn gevlucht, dat felle strijden. ---------------- nazen: naderen…

sapstromen zuigen knoppen op volle spanning bomend de lente…

Maar dan schenkt lente hem nieuw blad en één ervan kust 't blad ernaast wiens groen komt uit een ander bad! (gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/)…

iedere lente wilde ik weer groeien naar het licht hoger de vrijheid ontdekken in blauw en het groen van mijn blad maar elk jaar werden mijn takken gesnoeid zij wilden breedte en bloei mijn vruchten zo voor het pakken geen wilde takken ben geknot in de groei van talenten een boom in het bos van dezelfde enten…

het takkenbloot is aangekleed met frisse tinten groen kleurt nu naar laatste modebeeld niet meer klassiek als toen exoten contrasteren met ligusterhaag uitheemse coniferen blijven groen en laag alleen het oude bos maakt front maar op palet staat internationaal al in de koude grond…

zag je staan al jong geknoest éénzijdig zijn de takken uitgelopen ze bogen voor de wind die heersend waakte over jonge loten je wortelde zo diep na winterslang te wachten loopt in eerste lente dan verrassend uit jouw prille groen heeft niets van doen met al die oude krachten zij volgt het licht in vrijheid door ontplooien sluit…

ik zie het prunuslaantje van weleer herinner mij de rode lagen het speelse vlagen van de wind ik was een kind in die verleden dagen onderstammen zijn nog dik maar de enten zijn gezwicht de kale takken vroegen om een snoei zodat hun groei ook na de winterdagen het rozerood kon dragen mijn laantje is niet meer de meeste bomen zijn geveld…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Lente De bomen groen, en fris En jij kruiste mijn pad Ik zag jou, jij zag mij Zo vonden wij elkaar Zomer De felle zon, lange dagen Ik bestond niet meer, Jij bestond niet meer, Jij en ik werd wij Herfst De bomen langzaam kaal De warmte die verdween Met de bladeren van de bomen, verdwenen wij ook langzaam Winter De bomen kaal en…

de avondzon schijnt afzwakkend licht door de kerkhoge bomen en kleurt het bloemenbed goud net als mijn verliefde dagdromen de schaduwen trekken lange strepen lang en tijdrekkend duurt het wachten van begraven bloembollen op de lente die hier zolang overnachten twee bomen leunen tegen elkaar ik leun tegen spelende gedachten de bladeren…

zwart-witte winterets in haar achtertuin tijdelijk tonen bomen koude schoonheid zij wachten als stille sneeuwdragers met hun lichte last roerloos ingekeerd in de lente zullen duiven tortelen…

Kale bomen kunnen beter luisteren naar het verdriet van weer en wind soms ben je tegen later weten weer even het ontheemde kind kale bomen lijken stil te zeggen als de lente komt in zon bemind je hoeft het niet meer uit te leggen met wat je in het heden vindt kale bomen kunnen beter zwijgen over wat er jou ooit is aangedaan je kunt er…

Waar volgens een oud verhaal, de Zoon van God begraven is, bleek dat zijn boodschap niet begrepen is, zijn volgelingen, geen broeders maar rivaal. In zijn korte leven, heeft hij met geheel zijn wezen, zijn volgelingen onderwezen, en leerde hen, hun naaste liefde te geven.…

Ik zong mee om zijn volgelingen weg te jagen en de schaduw van het beest veranderde in het licht. De gezichtloze verschijning begroef ik onder de heuvel van een onbevlekte droom.…

nu zijn we de sneeuw met alle ontberingen vertragingen, gladheid en kou een beetje zat nu verlangen we naar de lente mooie lente kom maar gauw...…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

‘Ja, wat men toch al vreemde dingen in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap, ‘Zo zag ik daar eens op een akker een raap, een echte reuzenraap. Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde in Duitsland, voor mijn ambacht…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een spel van kinderen van de lente, ze zijn jong of oud, het maakt niet uit hun lint is toch het enige dat wappert rond de boom een nieuwe ongekende lente een uitgesneeuwde menigte en te verfijnen muziek vormen beelden van vreugde verwachting, zelfs verwondering van noen tot middernacht geselt verzoening de harten van afgestorven wintergeesten…