Alle inzendingen over leven OR klei

Geboren uit een boerenkool getrokken uit de klei zie ik ze aardappels rooien die roestige ijzeren mannen op gebarsten houten klompen met een kenau achter het fornuis als ze dampend worsten eten schildert een man met een oor hun geweten achter een ezel in het land van de blinde koning genieten de meiden van vette aal staat de dorpsgek…

voel waar je bent in Westerwolde je herkent het zand dat kruipt tussen je tenen spat omhoog tegen je benen wat vuil gaf maar opdroogt valt stoffig af het veen altijd koud en nat optrekkend vochtig om je heen zompig bruin wat bij Dollardklei weer anders is niet te doen die plakt met kilo's aan je schoen klonten blijven aan je vingers…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

als door een stormwind gedragen valt de regen in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet het zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer…

als door een stormwind gedragen vallen gedachten in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer val het…

ik ken nog het gevoel van golfjes op de zeebodem klei tussen mijn tenen waad door kreken zoek naar kwelders na de doorbraak met de brakke handen open, zodat ik vangen kan zie de stormvogel hij wenkt…

Het wordt een slecht jaar voor de echte Friezen Het rapen van een lekker kievitsei Is nu verboden op de Friese klei Maar...eierzoekers pak nog niet je biezen Je mag de wei in...nee niet fierljeppen Er is een nieuwe sport...het muizenmeppen…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten ©MM2009…

Haar hitte doet de sleutel smelten, het bloed verdunt de klei. De schelle, hese stem verjaagt de zwarte vogels. Een overwinningskreet verscheurt haar lippen.…

Zou ik ermee iets kunnen zeggen voor en tegen jou bedoeld legde ik de nadruk op wat als de waarheid eerder gezegd; juist klei wordt ook telkens vervormd na eraan gevoeld, eraan te geven wat ermee door kunstzinnige taal werd uitgelegd.…

Een kei zit vergroeid zijn gezicht tussen wat mos en klei kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich een kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…

En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

Hij staat met beide poten in de klei Het slaaptekort uit beider oog te wrijven De tirannie der pubers te verdrijven En denkt: die staking komt steeds dichterbij Ook in het onderwijs heerst hollanditis Meer specifiek: 'docentenmeningitis'...…

het water Dan sprong ik over iedere golfslag Liet ik het drijven over aan later Wedijver ik met mijn eigen gedrag Kon ik maar leven in het vuur Dan zou niets mij kunnen deren Passionele gevoelens op den duur Zo wil ik de wereld keren…

Tot ik troost vond in de klei Ontspanning vond ik aan de zee Die nam al de pijn van me mee En ik boetseerde er lustig op los Voel me af en toe echt verlost Het beheerst niet meer zo mijn leven Ik heb alles geprobeerd te geven.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

zwarte klei en noeste takken stoppelriet en wilgentenen langs de akkers weids en wit met hier en daar wat zilver van vogels in het verre als blaadjes in ‘t verschiet en door de wakken van een aangevroren vaart zakt de winterzon in ’t niet…

Slaat de klauwen in de zware klei. Vecht op dijken tegen molens en getijden Valt neer, staat op, stort brullend achterover en sterft even.…

Mijn graven liggen in de grond der geesten tussen zand en klei 'Allez, on va', en samen lopen we wat hoger nog, dan omgekeerd naar huis en haard, mijn Spot is moe…

In een leeg, kleien vlakte Rijzen ijle bomen omhoog, populieren denk ik Rechte wegen, een geometrisch oppervlakte Ik stop en denk, een ogenblik Dit achtergelaten lichaam van de zee Omsingeld door koude voren klei Ontlokt aan mij een gevoel van heimwee Mijn jeugd is nabij Hier viste ik als kind Aan de rand van de kolk gezeten Een oog zo…

In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

ze herinnert zich hoe ze in het rivierstrand tekende de blauwe klei onder het zand ontdekte hoe ze met de pigmenten de muren van haar huis beschilderde met bloemen en dieren hoe ze het licht ving tussen ademende wolkenvelden haar ziel vond ze herinnert zich hoe ze loskwam van de grond…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

uit brakke bron ontsprongen eeuwen opgezouten in klei gaf de zee mij deels weer vrij luister, leg mij aan uw schelp duizend woorden nam ik mee hoor, de schoonste hymnen als koralen uit het bloed der zee…

met mijn handen kneed ik jou geef je haren als korenaren schellen indigoblauw de mond naai ik dicht met stukjes henneptouw nog een sokkel van ongekuiste klei en als finishing touch rond ik je borsten licht zwijgend noem ik je vrouw…

nog weef ik sneeuw door bloesems heen is klei te hard om lente te boetseren schilder ik in groen wat blauw om kou te laten passeren maar het ijs dat ik hak smelt te snel onder mijn handen het winters gezicht is samenvloeiend voor het voorjaar gezwicht…

Met echte Friese klei aan alle poten? En heeft u net ik als van hem genoten? Soms heten ze geen Douwe of geen Krien. Maar poten man? “Nee dat is echt net wier” Op het verkeerde been? Het zijn er vier!…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

ik bied je vleugels aan om samen eens te vliegen schuif de wolken wat opzij om ook het blauw weer te genieten jij aardt teveel in klei die steeds meer aan je voeten zuigt kom met mij mee ga naar de zon en sla je vleugels weer eens uit…

We willen wel weten wat na de dood of voor het leven komt dwaas gapen naar nooit houdt ons nu al bezig mijn god Hebt u me geschapen of enkel opgeheven uit natte klei van schimmelachtig donker O mijn god verzwijg het ons laat ons eeuwig dromen nog niet achterhaald zijn vertel het later pas wanneer onze tijd vervaagt en deze confronterende…