Alle inzendingen over licht OR samenzijn

het sprankje ondeugd in je lach zag je vingers woelen door het piekig haar dat helemaal trendy was jij sprak en ik vergat alles wat ik jou te zeggen had luisterde als betoverd naar het sprookje van je intrigerend gezicht zag werelden dromen in je ogen door romantiek belicht wij hoorden liefelijke stilte in de melodie van samenzijn…

zij hebben de deuren dicht gedaan ter voltooiing van hun leven zijn de reeds nabije dood al eerder aangegaan het huis is leeg toch klapperen er zo af en toe nog deuren alsof er leven steeds ontsnapt dat nog had moeten gebeuren de lach en traan in warme zorg de liefde van het zijn tot overgaan zij hebben daar niet voor gekozen…

nog laait poëtisch vuur en tatoeëert succes in helder rood je ziel jij geeft jezelf kwetsbaar bloot in vlammend samenzijn maar wie voelt dadelijk weer de pijn als stilte smeekt om rust en even eenzaam zijn omdat jij je sporen weer moet vinden in het wad weg van hectiek en bulderend gelach niets is vergaan want onder grijze as…

kijken er komen blosjes op hun wangen ze bewegen nu heel elegant het lachen gaat van hand tot hand mijn kinderen zijn terug van weggeweest opeens ontstaat er een uitbùndig feest ik buig mijn hoofd, sla mijn ogen neer beschaamd, beduusd over zoveel eer ik weet, het is de liefde iedere keer die overwint na alle pijn de uitkomst is het samenzijn…

Zij stond voor haar toilettafel, Een driedelige toilettafel, Een toilettafel met drie spiegels. Zij kamde haar haar, En ik stond achter haar. Zij plukte uit haar kam een rafel. En zo lichtgevend was zij, Dat ik, toen ik mij omdraaide naar de wand (De toilettafel - zij - ik - de wand), Zag een driedubbele schaduw in haar hand. Drie lichtende…

Ontspannen lig je grijnzend, naakt, verwachtingsvol en klaar om te ontvangen wat er komen gaat. Ik kijk en ik ervaar een diep respect en groot verlangen naar jouw sterk en prachtig lijf waarvoor ik met ontzag en hartstocht zó graag in jouw vuurzee drijf. Want zelfs de vlammen van de haard waarvan de hitte ons omarmt en de jacuzzi die ons winters…

huis aan kant energieën opgebrand uitgeblust valt zonlicht naast me op de bank we zitten in zijn licht zijn ogenwit daagt buien uit te regenen zonder dat mijn storm fluit pupillen dragen mij kleuren vragen tederheid scheppen wondertje van samenzijn gesloten voor publiek zijn mond gegoten rond de zachte lippen iets verstrakkend…

een laatst sneeuwgordijn rafelt losse plukjes hagelt kleine stukjes in smeltend samenzijn de noordooster klaart de lucht en na een aard uitstralen kunnen we de schaatsen halen wij zijn niet uitgeblust laten snelheid ons plezier bepalen op sloten en kanalen met koek en zopie in de rust eindelijk gaat de vorst de erfenis inschalen…

Soms wanneer ik mijn gevoelens toon om al het geroezemoes te ontlasten verder in de stilte, eenzamer in het tumult weg van de mensen bedenk ik me bijtijds dat we samen zo alleen zijn omdat we niemand anders kennen in dit niemandsland vol wensen eenzaam is het goede woord niet want we kennen elkaar door en door maar het is dat ene woord…

doch de dagen die ons tellen door de ontmoetingen met elkaar zo stilstand in de laatste dagen van voorbij vliegend de tijd halteren wij voor vertrekken klaar met onze wens voor iedereen in het nu nog jonge jaar dat wij meer dan ooit wederkerig zien en kijken vertellen ook en luisteren van om naar en met elkaar opdat wij samen samenzijn…

ik voel je komen in de voorjaarszon met lichte stralen vat je mij rondom uitbundig danst de zomer in vizier er is een klein gemis jij daar ik hier gelijk voelen we het warme in haar intiem omarmen ze kleurt onze gedachten met een ultiem verwachten je bloost in samenzijn het roze-rood is nu nog zonder pijn in eerst ontmoeten laat…

waarom zo bang om te verliezen wat je nooit bezeten hebt zijn lach en lijf de warmte van het ogenblik dat zijn passie jullie schikt het samenzijn is een refrein waarvan de woorden al vergeten zijn je droomt nog lente weet dat je talenten steeds aanwezig zijn breek schuld die je is aangepraat, steel de uren die hij overlaat…

in het afstand nemen voelde ik je pijn je bloesemde in samenzijn bedwelmend was je geur je rook naar zomer in zacht tasten voelde ik een duim die streelde zomaar zonder te belasten handen drukten weer gevoel in het speelse krachten meten het huid op huid contact wilde ongezien weer onze liefde weten jij ben de blauwe regen in de zon…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we?…

Licht kan niet zonder duisternis. Toeval niet zonder bedoeling. Vaders niet zonder moeders. Jong kan niet zonder oud. Succes niet zonder falen. Alleen liefde kan voortbestaan, zonder tegenstelling. Als bewustzijn. Zonder haat. Alleen samen kan al wat leeft, oneindig zinvol worden. Vriendschap is samenzijn.…

Omdat eens de dag zal komen, dat wij niet meer samenzijn, draag ik je vandaag op handen. Gisteren, zoals elke oude dag, is nietszeggend overleden. Vandaag, zoals elke nieuwe dag, zal niet vanzelfsprekend zijn. Omdat eens de dag zal komen, dat wij niet langer samenzijn, draag ik je elke dag op handen.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

Speeltuin spelen samenzijn vergeten de glijbaan door het leven de zandbak om met vriendjes te spelen de schommel om alles even te vergeten helemaal in de speeltuin…

Bomen schuilen in een verre rooilijn Kleuren zijn van scherpte bevrijd Lucht en land vloeien in samenzijn Als het oog zich op de vlakte neervlijt…

Stilte kan mij ineens omhelzen ik wil het ook niet ontwijken het voelt als een aangenaam samenzijn Laat mij als een vlinder zijn die de stilte zoekt en zich even terugtrekt in zijn veilige cocon.…

Stilte kan mij ineens omhelzen ik wil het ook niet ontwijken het voelt als een aangenaam samenzijn. Laat mij als een vlinder zijn die de stilte zoekt en zich even terugtrekt in zijn veilige cocon.…

vlam en vuur zomaar, zonder reden uitbarsten in onberekenbare bronnen, scherp zijn als een mes van fluwelen kwaad maar vooral, in het samenzijn, moet ze kunnen liggen in het gras en haar bruidegom vlinderborstelend verleiden…

Deze morgen heeft de nieuwe dag gekust door de ochtendnevel in een zachte gloed gelijk een schone bruid haar liefste ook doet hun toekomstig zijn en samenzijn bewust tezamen één in ’t vuur van liefde en lust zoals een verbonden echt met hart en bloed in schijnend licht lieflijke hartstocht ontmoet tot de dag vermoeid in schemerlicht berust…

Je draagt het valse schijnsel in overvolle etalages Maar ook het ware licht aan het firmament Je draagt de vraag wat doen we nu met moeder met die dagen Maar bindt de mensen die graag in liefde samenzijn Je draagt de meest ontzielde tekst; ja het cliché Maar ook de woorden die van binnen komen Je draagt het opgewarmd restant, maar ook…

Een lucht van dromen een geur een kleur een mens een wens inbeelden, zijn onderweg en misschien al geweest mogelijkheden alles kan uniek en enig van mij en de wereld een lucht van dromen samenzijn met mij…

wakker wacht men op het uur dat klinkend zingt waarin taal zich met muziek verbindt om te vormen tot een krachtig rijm waarin woorden klinkend samenzijn…