Alle inzendingen over liefheb

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, led're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol was en…

Mijn herinneringen verzamel ik om me heen als een zaaier zijn oogst en verlaat deze oever naar die van een nieuw leven Ik sluit diegenen die ik liefheb en die mij beminnen binnen in mij en groet ze allen een laatste maal.…

dan sluit ik het licht in mijn armen en laat mijn hart weer verwarmen het voelt of ik kan vliegen zo zorgeloos en vrij want het leven dat ik liefheb lacht weer naar mij…

Vergeten, iets wat mooi was en bloeide waar ik als kind langzaam in opgroeide Wat ik liefheb, maar verkeerd beschermde, werd vaak de oorzaak van veel ellende.…

vooral de intollerantie en haat jegens homoseksuelen gisteren nog werd er een mes getrokken tegen mij jaren lang heb ik in oorlogsgeweld gewoond heb ik me als een kameleon moeten gedragen om te overleven ik ben het vechten moe wil graag zijn wie ik ben in vrede mijn studie afmaken en bouwen aan mooie toekomst samen met de mensen die ik liefheb…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart…

Verbonden ben ik nu vooral met de Ene Vrouw die ik zielsdiep liefheb, ondanks onze verwijdering, De Ene God is net als Zij, op dezelfde manier aanwezig en dus ben ik zeer tevreden. Maar ik mis haar fysieke waarheid meer dan ooit, begrijp me goed, hoe mooi ook de spiritualiteit, het ontkent wel vaak de tastbare ontbrekingen.…

Als ik niet goed kijk Als ik niet goed spreek Als ik niet goed zwijg Als ik niet goed werk Als ik niet goed liefheb Niet goed slaap, noch waak. Wanneer ik niet mooi genoeg zing, noch fluit. Als ik niet goed zwem, drijf of dobber. Als ik niet genoeg loop, in de pas der wereld. Wanneer ik niet 'juist hoor'. Niet goed zie...…

En ten slotte: omkijken in verwondering naar mijn voetsporen voor een keer duidelijk zichtbaar in het land dat ik liefheb.…

ik kijk en blik stil naar buiten in het murw geslagen besef dat ik zeker dood zal gaan al wij de zee eenmaal raken het is geen nare droom meer als mij het echte leven sterft in het vangnet van de dood dat ik zo graag ontwijken wil ik wil en wilde niet doodgaan als een droom zo vervliegend ik wil niet zomaar doodgaan voor wie ik liefheb…

lucht allebei zuiver Zoveel verschillend En toch even mooi Drijvend en zwevend Lijkt het leven een hemel Teruggekeerd op aarde Lijkt mijn leven een kooi Mijn ziel stroomt van verlangen Naar water, zo warm Waarin ik wil drijven Omdat ze voelt zoals ik ben Maar veilig zwevend In de heldere lucht Is mijn thuis, wat ik liefheb…

maar mijn mythe is dat ik een gewone vrouw ben een moeder van twee die soms een gedicht schrijft voor wie ik liefheb en voor wie ik haat verbaasd, dat ondanks de stem die mij zachtjes riep ik vastgebonden blijf aan de tijd waarin ik leef op de mast van mijn eigen spookschip.…

Iedere marteling die jij ondergaat, voel ik iedere vernedering die jij verduurt, eet ik op iedere doodsbedreiging die jou wordt aangedaan, doen zij mij aan en dat zullen ze weten, want voor mij ben jij een zus die ik liefheb en dan komen er krachten vrij die zij voor onmogelijk houden, maar juist daarom hun toekomstige ondergang inluiden.…

de streek die ik liefheb is een klein lapje grond idyllisch gelegen tussen velden vol zonnebloemen en middeleeuwse dorpen onder blauw azuren hemel daar waar nog de druiven rijpend aan de zon hun wijnstok trossen groeien weelderig de kruiden naast velden geurend vol van knoflook en lavendel daar in la douce france vaandelt naast…

Het is waarom zang en muziek bekoort, Maar marmer mij verschrikt en witte kleur, Ik rode rozen liefheb en de geur Van blinkend fruit en verf van donzig ooft. Het is waarom een meisje een man belooft Te stoven in haar armen en verlangt Naar 't warme mooie huw'lijksuur, ze dankt Hem voor zijn liefde, of hij anders kon.…

Het is waarom zang en muziek bekoort, Maar marmer mij verschrikt en witte kleur, Ik rode rozen liefheb en de geur Van blinkend fruit en verf van donzig ooft. Het is waarom een meisje een man belooft Te stoven in haar armen en verlangt Naar ’t warme mooie huw’lijksuur, ze dankt Hem voor zijn liefde, of hij anders kon.…

afgetrokken Uren tussen seconden op de klokken Niet zelden egoïstisch lang verveeld Als ik 80 ben Een zwijgende God heb ontmoet Hem inzake de waarheid heb verhoord Op momenten de stilte vermoord Een pact met de duivel in mijn eigen bloed Als ik 80 ben Mijn grote liefde lang geleden vond Die ene, mijn buitengewone lotsbestemming Zij die ik liefheb…

Ik wil nog één keer dromen dat ik liefheb. Kom, sta op! Volg me!…

En heel veel relaties Die mij heel veel leerden Trek ik conclusies Geef ik het toe Nu weet ik beter Door schade en schande Gepokt en gemazeld In mijn puinhoop van tijd Geleerd mij te uiten Om dingen te noemen Geleerd van mijn fouten Waar ik mee moet leven Ze zullen er blijven Daarvoor toon ik spijt Nu durf ik te zeggen Dat ik je liefheb…

Maar voor iedere berg waar ik je hoop te zien, krijg ik een leegte terug... ...waarin ik verdwijn Geduldig en gerust wacht ik op een bus, dichtend in de meest door elkaar heen lopende verzen openend naar alles voor wat ik aan jou liefheb. Voor ieder gedicht dat ik je toewijd, word mijn hart geopend.…

Hoewel ik iedereen weer liefheb. Een bed is door de voorzienigheid aan mij geschonken. Omdat mijn hoofd er niet meer is maar iets anders is geworden. Daarom ben ik nu heel ziek. En voor mijn voeten is er geen vrijheid meer. Dat doet zeer in mijn voeten. EEN HOOFD MOET JE VERDIENEN. EN VRIJE VOETEN MOET JE OOK VERDIENEN.…

zo banaal klinkt ik weet niet hoe ouder worden moet klinken in taal de irissen van je beruchte blauwe ogen zijn intussen doordesemd geraakt met groen maar dan stamelender en inniger - twee blijvende koelten die mij een leven lang liefhebben mijn wijsvinger trekt je wenkbrauwen na waaruit haren groeien als bliksemschichten gezicht dat ik liefheb…

- Wanneer ik niet liefheb wil ik sterven zong Mária Pepita Lécina - Wanneer ik liefheb vrees ik te sterven ¿Porqué, Mária? - zong Pepita ¿Porqué, Mária? Toen floot de stoomfluit in de haven - E! - zei Mária Pepita Lécina En de zeeman kon alleen maar zeggen - Adio Mária Lécina ¿Porqué, Mária?…

Het is waarom zang en muziek bekoort, Maar marmer mij verschrikt en witte kleur, Ik roode rozen liefheb en den geur Van blinkend fruit en verf van donzig ooft. Het is waarom een meisje een man belooft Te stoven in haar armen en verlangt Naar 't warme mooie huw'lijksuur, ze dankt Hem voor zijn liefde, of hij anders kon.…