331 resultaten.
Symbolen van geven
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 399 Stil loop ik tussen
wit marmeren kruizen
van jongens die
hier zijn geland
achter mij de zee
het uitgestrekte
Normandische strand
onder elk van deze
symbolen van geven
ligt een mens
die vocht
voor ons leven
met een ziel
en een gezicht
denkend terwijl
ik daar loop
aan mijn leven
zijn dood
weet ik nog beter
waarom een kruis…
Het museum
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 201 wensrode strepen als ballast
op het marmeren papier, hier
en daar ontlast door blote
genitaliën, geheel onverwacht
niet dat we schrikken
want dit is wat we willen
geen soberheden in het zwart-wit
maar de schoonheid op het markante
gelaat van zij die op haar hurken zit
het leeft op twee etages, ongemeubileerd
terwijl de lege nis toch vele…
Het gouden masker
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 235 nog staat de piramide trots
maar tussen marmer en
de rots zijn graven leeg
geroofd geplunderd
door barbaren en de wetenschap
we weten nu wie toetanchamon was
een ziek mismaakte
jongeling die ooit als pas
benoemde farao de dood in ging
het gouden masker toont
zijn gaaf gezicht heeft weten
of geschiedenis ons opgelicht…
Het bloed kruipt…
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 40 De zon likt aan graven,
gezichten zijn verdwenen,
bloed kruipt over marmer.
Waar het licht voor staat,
vertrekken boze schaduwen
uit de hangmat van de haat.
Wie z’n sterren telt
draagt het licht in de ogen
van aardkinderen.
Gat in de Melkweg,
waardoor oneindigheid schijnt,
verlicht zere plekken,
worden niet door ons gedicht.…
Branding
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 876 Tussen bevochtigde zandkorrels
loopt een liefdevol tenenspoor
dat zonder enige bedoeling
zandkastelen en andere illusies
heeft vertrapt
ik volg met een glimlach
die vastgeroest en krampachtig
lijkt te zijn vereeuwigd
in een uit marmer
opgetrokken gelaat
langzaam nemen de golven
op natuurlijke wijze en kracht
hun rechtmatig gebied weer…
Rozenschrift
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 jij zag hoe mijn jurk versmalde
samen met het uitzicht van
een zwart omrande boord
ik keek naar rood gekraste ogen
kleedde me met schaduwen en
verborg zo mijn magere lijf
bloemen waren er in overvloed
die dag dat ik mijn mond bedekte
met een marmeren rozenblad
jij hebt me begraven gezien
toen alles zwijgend werd en
ik het liefhebben…
Tabernakel
gedicht
2.0 met 37 stemmen 10.997 Waar marmer niet is
sta ik, waar water niet staat
loop ik, en voel
aan de duur van mijn verlangen
hoe ik hoor, hier
aan deze rivier
waar ik midden in mist,
in schotsen wandel.
Het is niet vreemd
dat in deze kou mijn adem
komt: want ik kom
om de wind te warmen.
-------------------------
uit: 'Formosa', 2005.…
N. sterft
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 364 Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen
met tepels groot en hard
zijn billen als van draadstaal
blonde lokken die wuifden in de wind
in zijn hele postuur wat onbehouwen
ontegenzeggelijk was hij het godenkind
hij overtrof ons allemaal
wij huilden dan ook brutaal
alsof wij streden om wie de grootste smart
totdat zijn dood werd…
SPREKEND
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 69 ik heb je in
marmer uitgehouwen
in hout deed ik het
snee na snee
op een doek uitgestreken
dat allemaal levensecht
vele woorden heb ik aan jou
weten te besteden
daarbij ieder cliché vermeden
je kwam volledig tot je recht
maar voorlopig zeg ik toch
even weg ermee
want niets voelt meer echt
dan dat ik jou
stevig in mijn armen hou…
Zeven eeuwen Dante
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 MCCCXXI ¤
Die datum moet vandaag
gememoreerd
Daar Dante Aleghieri
wordt geëerd
Als dichter van de Hel
en 't Paradijs
Niet in 't Latijn maar
- een primeur, heel wijs -
In taal door 't volk
gesproken in Toscane
Men ciseleert in marmer
uit Carrara
Het meesterwerk Divina Commedia
Van Dante Aleghieri uit Florence…
VAST
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.438 "Net marmer" zei je,
"Aderen van het leven."
En ik zat daar. Vast.
Met een brok in mijn keel,
vechtend tegen de woede
van daarvóór.…
In memoriam Jan Eijkelboom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 598 Je had Soekarno nog zien lopen
in het paleis bij Bogor
op zijn blote voeten
het koele marmer koesterde
in dat land waar het altijd
zomer is en vulkanen roken
Over hoe dingen kunnen lopen
gaf je raad en soms knarste
het in een gedicht van mij
"Leven houdt je jong" zei jij
"Heb het goed waar je bent
ketimoe lagi toean Jan"…
De tijd in een korenschoof
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 in deze marmeren wind waait
het leven telkens één klokslag
terug in tijd waar de nagalm
het restant tracht te bewaren
heel diep in mijn hand
raast het geweten, nietszeggend
is de allerlaatste strohalm van
deze opgeheven schoof
we hebben geluid, de theorie gesplitst
in woorden, maar tenslotte
verdwenen ze en kwamen
we nergens uit…
De dood bruuskerend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 146 de sater grijnst
later klatert haar lach
de dood bruuskerend het marmer af
de zwarte weduwe
verlaat voldaan het levenloze vod
na hun intens gepaard genot
er is geen graf
voor hen die levend van de roem
ten onder gaan
pracht en praal kleurt slechts
de buitenkant terwijl hun geesten
naamloos dansen in het schimmenland…
Nooitgedacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Geef mij een penseel en
ik schilder je in woorden
geef mij een beitel en
ik hak je uit op een doek
geef mij een pen en
ik kalligrafeer je in marmer
Nooitgedacht dat het kan
geen echte vrouw geen echte man
zal zich aan zoiets wagen
geef mij slechts mijn fluit en
ik zet het voor u op muziek
spits uw oren en luister
want echt het kan
in…
een gang naar binnen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 547 schuifelend peins ik
door de schier
eindeloze gang
zie schaarse
houten beelden
de schepping danken
het marmeren plavuis
hier dof door schaduw
elders nog plooiend
naar de dalende zon
vormt de hemelse weg
naar latijnse klanken
de hoge bogen
met eeuwigheid gevuld
laten de stilte zingen
over alles dat
de mens niet weet…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 451 In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand, verhard, gelooid
In het lege blazoen van de wereld
Besta ik, het leven.…
Ansicht
gedicht
3.0 met 26 stemmen 8.001 Ik geloof niet dat ik mij te goed voel
om te toeven tussen oorzaak en gevolg,
maar ik kan slecht zonder wonderen van gratie,
zon die meer mag maken
dan van beton na marmer goud,
onverdiende glans in den blinde,
overvloed die de adem neemt
en over de eeuwen stuwt.…
Zwaarte
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 522 Doorgebogen berken
treuren samen met wilgen
over letters in het marmer
die vervaagd spreken over
zacht rustende geliefden
Maar zwaarte omhult ons
als een stenen mantel
wanneer wij hen zoeken
bezwaard sluipen we
op loden tenen weg
We zoeken jullie wel
op je geliefde plaatsen
daar vinden we zelf
ook meer de rust…
Zelfportret in een schilderij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 Een houten paneel
kern, noest en groeiringen
marmerende structuren.
Sepia, zacht geel en bruinen.
Blond zand, strand
duin aardetinten en wind.
Glooiende keerkringen,
mijn schaduw lag
als bevestiging van de zon in mij.
*landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte.
Galerie Milic Bozana, Zutphen…
Masker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.542 waarom schuil je achter een masker
je ogen glinsteren van verlangen en genot
je kunt je gevoelens niet verbergen
naast mij, tot het ochtend wordt
waarom zwijg je onder dit masker
je mond om te kussen zo zacht
waarom zou je mijn lippen onthouden
ze zijn de jouwe mijn liefste, deze nacht
wat draag je onder je mantel
is het een hart van marmer…
Stilte
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 783 Stilte in de straat
stilte plakt op de muur
op de glimmende steentjes
in de stoel met de kussens
op de marmeren tafel
onder de autobanden zelfs
stil is de vochtige volle maan
de spaken van de fiets
de druppel in de kolk
de dichte jalouzieën
de stilte geurt in geel en groen
de stilte zoemt de stilte suist
de stilte houdt de adem in…
Voorbode
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 254 een Poolse vrieslucht
waait binnen
de tijd vertraagt
wanneer een kale boom
driehoog
mij oud aankijkt
zijn takken zijn dofgrijs
en zwart
aan de randen
alsof hij treurt
en me wil waarschuwen
voor wat komen zal
ik ril
om reeds gevallen schaduwen
en knik hem toe
hij heeft het koud
in zijn marmeren huid
vol huiver
ik ween…
Alleen de onverlaat
netgedicht
0.0 met 5 stemmen 300 jij kent
de poorten van de hel
het hek met gouden deuren
een marmeren trap
met zonden geplaveid
mensen zo ver de horizon reikt
je kijkt ze aan
in alle ogen staat begeren
nergens berouw verdriet of traan
er is geen duivel
die ze binnenlaat
een bordje met alleen de onverlaat
ze schuifelen
gezichten in de plooi
dat goud blinkt eindeloos…
Hooggehakte lange benen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 283 in lilarood
daal jij
witmarmeren trappen af
een gracieus entree
de parfumvlinders
fladderen met je mee
je danst op
hooggehakte lange benen
zwarte laarzen om de schenen
je robe rokt
tot op de knie
de adem stokt
als jij je draait
met vleugjes lente
in je ogen
langs het witte marmer
weer naar boven
ik begin in hemel te geloven…
leeftijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 moment
voor zintuiglijk vergeten
pijnloos liefhebben of
lijfelijk herschikken
zit er vertraging in elk ogenblik
zoals mos op de bast
naarmate dagen verkorten
als er geen vragen meer zijn
kunnen we verder, we waren al laat
we versliepen ons in eindeloos tijdsbestek
dronken zielsveel van ons hemelwater
deelden ooit één dag
die van het marmeren…
doodse maskers
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 628 marmer gezicht van wit
met doodse wijde ogen
de blik staart star, ruw
met lachrimpels verfijnd
traant 't gelaat verdriet
in koele blikken verstilt
de wangen rood, blosjes
warm 't zicht kleuren
totdat hemelse ogen
de levenslust proeven
en maskers hard, snel
breken tot pulver zilver…
Dag vader-dag
netgedicht
2.0 met 94 stemmen 12.287 In het spoor van de tijd
lopen herinneringen
hand in hand met de kiezels
van een verloren jeugd
Uitgehouwen staat jouw naam
in de marmeren steen, scherp
doch geslepen kijken levenloze
letters mij aan, verwonderd
lees ik reeds begraven tijd
In dorre grond dorsten plantjes
naar leven, spookachtig verlicht
door een kaars, smelten voor…
Nomen est omen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 343 niet de plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste…
TWEESPRONG
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 het zwaarmoedige labyrint
In de werken van de komende Gregoriaanse meesters
Alreeds overvallen te zijn
En verliest zijn zuivere evenbeeld bij het afdwalen
Van de struikelende Priapus
In het troebele ravijn van grijpgrage haat
En alles wat verzwegen blijft
Waarin enkel de gedoofde Vesta
Het schijnheilige porselein
Van het goddelijke marmer…