Alle inzendingen over moeder OR vergeten

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe…

Als reactie op een gedichtje van Egbert Jan: Ik ben KLAAR met vergeven Ook ben ik KLAAR met vergeten Ben net iets te hard getrapt. Men zegt: vergeven en vergeten Maar ik ben er KLAAR mee en daarom Blijft mijn hart en deur gesloten!…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

Lieve mama, laat je tranen niet langer vallen in je schoot misschien word ik niet zoals je ooit verwachtte groot maar ik ben mijn vlieger achterna naar waar bloemen mij omringen en vlinders met hun vleugels de mooiste liedjes voor mij zingen... Lieve mama, ook al lijk ik ver ik hou je in de gaten want jij, mijn lieve mama, kan ik nooit…

Het keyboard lonkt bij aankomst en geniet van haar eerste slag en als een volleerd musicus begint zij deze dag Haar vingers beroeren vloeiend de toetsen der poëzie en langzaam verandert haar aanslag in een eigen symfonie Nog voor het avondvallen heeft zij haar lied gespeeld maar helaas voor deze kunstenaar wordt geen roem of glorie toebedeeld…

Een nieuwe dag is aangebroken de doffer zit op zijn stok totdat hij door zijn baasje wordt meegenomen naar een hok Wanneer hij in het hokje kijkt ziet hij zijn lieve 'duivin' en na een stief kwartiertje krijgt de doffer échte zin Maar nog voordat hij kan toeslaan haalt zijn baas hem daar vandaan opgesloten in een rieten mand waarin hij…

Jouw passie geeft het ritme aan je handen het refrein met je mond laat je stille woorden zelfsprekend voor mij zijn Samen zingen we het hoogste lied een eersteklas duet jij geeft de maat, ik volg met gepaste tegenzet In liefde voor elkaar geschapen de mooiste tonen om ons heen op de melodie van engelen smelten wij van twee naar…

Ik voel de kriebels in mijn buik het borrelt nu naar boven en dat het niet besmettelijk is kan ik je niet beloven Een eerste hi borrelt in mij op en ook de ha komt er al aan maar ook een ho, een he, een hu zitten nu al bovenaan En daar komt de eerste ha ha ha en alles schudt nu mee Het is niet meer te stoppen deze eindeloze schaterzee…

De Grieken, wie weet, hebben we er ooit een zonnige provincie bij en dansen we avond aan avond en zij aan zij de Sirtaki tot we dronken zijn en we de financiële pijn allang weer vergeten zijn...…

Gooi geen barricade voor je deur maar zet hem juist wijd open want alleen als hij niet gesloten is kun je vrij naar binnen en naar buiten lopen Gooi geen waas voor al je ramen verduister het niet met donkere gordijnen want wanneer het licht niet naar binnen kan kan het ook in jou niet stralend schijnen... Gooi je angsten overboord…

Neem mij neem alle controle over en beweeg je zodat je me meeneemt naar momenten waar herinneringen geboren worden waar tijd geen tijd kent en waar warmte zijn oorsprong vindt Neem mij neem mij mee, ontvoer mij naar wellustige gedachten die likkebaardend verschijnen en worden voorzien van het mooiste laagje vernis hoewel dat eigenlijk…

Wilt het niemand nog vertellen, durft nog niet blij te zijn, bang dat het opnieuw mis gaat maar toch, vergeet niet om blij, gelukkig en dankbaar te zijn bedenk gewoon één ding en dat is dat jij volgend jaar met Moederdag ook Moeder zult zijn. Een overgelukkige moeder…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

Hoe je vooral buiten weleens zei die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden, want ijdel tot het eind. De snottebel die tijdens een wandeling soms aan je neus kon blijven hangen, ergerde je, want 'van oude mensen'. En nu is het drie jaar geleden dat je ontleefde lichaam onder een zwart granieten plaat verdween. Agnus Dei, dona nobis…

oud Hij lag daar koud Om op te eten Hoe kon ik dit weten Ik zal het nimmer vergeten…

Een vriendin bezoekt steeds haar moeder en haar moeder vergeet dat steeds weer Hoever gaat zoiets ?…

een bloemenwijsje uit vroegere tijden beademt een melodie van buiten de schaduw volgt getrouw Moeder Aarde bergt diep in haar schoot eigen innigheid de oude natuur vergeet niets (ook niet de vergeet-mij-nietjes) alles zal door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

Ze was zo blij, mijn moeder, want ze had zo'n lief boeket gekregen van fleurop met lelies, roze rozen, vol met knop, wat groen erbij: het deed haar heus wel wat. Das mooi, want wee, als ik het was vergeten kreeg ik het vast nog op mijn bord gesmeten.…

wie fluistert de dichter weer troostende woorden in als zinnen voortdurend beslaan wie houdt het net vast onder de woorddanser wanneer het ritme weer weg is wie reist mee in het oude hoofd waar de chaos steeds meer toeslaat woorden almaar dunner worden tot de zin ontbreekt…

Op een verjaardag zei mijn broer tegen mij hoe is het met jouw pensioen afbreuk we lagen samen in een deuk eind dit jaar wordt ik vijfenzestig maar wat is gebleken ik krijg er zomaar nog zes werk maanden bij met de verzekering dat mijn pensioenfonds een half jaar langer kan afbreken…

Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

Er is mij ooit een engel aangevlogen, maar helaas ben ik haar kwijt. Ze had zich zo hard voorgenomen. voorop te gaan in de strijd. Om van het leven een dagelijks feest te maken. ze schonk me kinderen, ze schonk mij al haar tijd, Daarbij vergat ze vaak haar eigen kleine zaken, een feit dat ik mij nu zwaar verwijt. Elke dag blijf ik haar…

Of had ik al de krummels maar, Die moeder weg moest vegen, Dan was het arme diertje klaar en stond ik niet verlegen! - Och, Moeder! Help mij uit de nood... En 'k zal het nooit vergeten, Dat ook geen krummeltje van brood Mag worden weggesmeten.…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

geen keus Ik wil er gewoon niet aan geloven Probeer me alleen niet vergeten Kan je me dat beloven?…

Maar jij zal mij niet meer breken, Want ik wil jou vliegensvlug vergeten! Toch menig traan heb ik om je gelaten, En jij, jij had het verdomd goed in de gaten.…

wanneer je me zal vergeten op een krachtige lentedag kijk dan niet naar m'n breekbaar verleden maar richt je blik naar een ontwakende zomermorgen en verlies onderweg mijn oude zorgen de herinnering aan een somber herfsthart zal vervagen de hemel zal mij dragen op een witte winterwolk zal ik dansen en uiteindelijk zal je me vergeten…

Wanneer is het vergeten begonnen, toen de hevige emoties waren weggeebd ? Toen het bloed reeds was geronnen en alle tranensporen uitgewist? Nee, nooit, nimmer vergeten wat er is gebeurd, die dag dat jouw bloed de straat heeft rood gekleurd.…