inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.606):

Elegie

Hoe je vooral buiten weleens zei
die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden,
want ijdel tot het eind.
De snottebel die tijdens een wandeling
soms aan je neus kon blijven hangen,
ergerde je, want 'van oude mensen'.

En nu is het drie jaar geleden
dat je ontleefde lichaam
onder een zwart granieten plaat verdween.
Agnus Dei, dona nobis pacem.
Er is geen wijken aan het verdriet.
En dat is mooi. Ik wil het ook niet.

... Moeder ...

Schrijver: Waldemar Vogelenzang, 4 november 2015


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 116

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Geerts
Datum:
5 november 2015
erg graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)