274 resultaten.
Lichaam IV
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 68 Overdag doe je dingen in de wereld
’s Nachts in een droom ren je naar de horizon
Wapper je je armen omhoog en omlaag
In gedachten kun je als een lange sliert
Door het sleutelgat of door het oog van een naald
Je stijgt met enige schroom op
En voelt de duizeling terwijl je uitdijt
(alsof je lief je voor het eerst kust)
Je overgave is…
Pad
gedicht
2.0 met 44 stemmen 18.839 Kon ik een naald in haar steken,
werd zij onttoverd misschien, een mens,
kon de schuld misschien wel geregeld,
b.v. ieder de helft.
-----------------------------------------------------------
Uit: 'Naar de aarde', 1998.…
Lipatti speelt Scarlatti
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 3.271 Lipatti speelt Scarlatti
mijn vader draagt zijn huwelijkspak
het ruikt naar opa’s pijptabak
en mama’s soep met vermicelli
‘k trek naalden uit een blauwspartak
Lipatti speelt Scarlatti
op een grote zwarte schijf
in een decennium met een vijf
Nu schalt ene Bocelli
door ’t kerstig warenhuisbedrijf
en smekend zingt het in mijn lijf
Lipatti…
Wakker
gedicht
2.0 met 20 stemmen 17.704 ik sta
buiten, waar ik mij verwar
met een rozenstruik in de
regen. het plafond prikt reeds
met blauwe naalden de
dageraad in mijn blote rug
zoals mijn voeten zoeken
naar je fundamenten. ik wil
nog even schuilen, maar
gefluister doorbreekt je
huid niet en vingers
vingers blijken te zacht
voor je gezicht
--------------------…
levenstaak
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 1.839 denk niet dat een gekko
met miljarden trilharen plakt
aan het glazen plafond
wat jij doet met gebroken nagels
ingescheurd tot op het bot
met hetzelfde effect
harpoenen van weerhaken voorzien
je noemt cactus dus
de naalden prikken in de huid
zou willen dat ik zonder je kan
de zon komt op, de maan gaat onder
in jouw naam, uit mijn vlees…
Heimwee naar een tijd voor mij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Door schimmen van optimisme omringd
en de triestheid van gele tegels
ik mis de schijn van nieuw en fris
en de rust van duidelijke regels
weer even beleef ik
de schoonheid van de na-oorlog
nog voor het dromen werd bedrogen
eerst een plaat, dan klak naar beneden
de naald danst er zachtjes op
en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…
De denneappel
gedicht
2.0 met 25 stemmen 8.027 Ook hoog in de boom, in zijn volle glorie
blijft hij een probleem;
pas na de allergrootste aandacht
tekent hij zich tegen zijn achtergronden af:
het suizen van de wind in de naalden
dat doet denken aan het ruisen van de zee.
-----------------------------------------------------------------
Uit: 'Ommekeer', 1975.…
waarheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.564 waar is de waarheid
nog wel sneller
dan de leugen
als dronkenen
en kinderen
hem ook niet
meer spreken
en daar het oog
van de naald
verstopt in
de hooiberg
de weg niet
meer ziet
zoek ik vruchteloos
in het doolhof
naar de vuren
die de rook veroorzaken
en stel ik
me tevreden
met een half ei
terwijl ik
in troebel water
naar de nagels…
Zwaluw
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 7.320 Zij heeft haar nest gemaakt
op enkele verdiepingen hoog
waar naald de zeebodem raakt
zij spant de pees van de boog
De vogels zijn weer weggegaan
de warmte roept, geur van eten
verdeelt herfst het bestaan
weven spinnen het vergeten
De avond glinstert van het raam
licht weerkaatst een halve maan
zij fluistert zacht haar naam…
Mug
gedicht
2.0 met 5 stemmen 4.618 Futiele naald, fragiele vliegmachine
wiens stiekem drenzen op mijn zenuw kauwt;
minieme nachtmerrie met cellofanen wiekjes
uit chips en microdraad gebouwd.
O dracula, aërodynamisch vormgegeven,
je plat slaan is een zonde tegen 't leven:
dus kruip ik weg in laken, rook en net.…
Winterwende
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 Naalden prikken aan,
trage uitlopers
dekken toe,
beslaan pad en land.
Water in vaste vorm
verloor het verzet,
kristalliserend
kruipt winter
langzaam dichter.
De zon verliest terrein,
maakt plaats
in het seizoenaal spel,
waar dagen niet langer lengen
maar korten,
gelijk mijn adem
gestokt in wolkjes
langend naar lichter.…
Loenermark
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Waar naalden wuiven
Schapen grazend in het nergens land
Jeneverbessen in vochtige valleien
De tijd mag even eindeloos stil staan
Hakhoutstruwelen eeuwen oud
Grafheuvels en hessenwegen
Het wild struint vertrouwd
Hier werd Willem Koestapel’s hutje gebouwd
Hij las de heide
In Veluwse woestenijen
Z’n kudde toevertrouwd
Hij was met de natuur…
Altijd die ene hand. - voor Koen Stassijns
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 66 een man dicht in broze tijd
de weg halverwege van
hier naar later
hij kneedt de taal
vult de scheuren in
het schrijvend hart
poëet van vuur en ijzer
kenner van ogen van naald
en storm
meester van karmozijnen woorden
van geheimen van het licht
schilder van bloesemend verlangen
in dichters handpalm geschreven
en alleen maar dit…
De durian
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 1.095 gezicht
geuren vermengend
als beesten bijtend kwijlend
in liefde verzengend
Elkander berijdend
stotende gelijk
in ritmisch harmonie
Soenda muziek kling klong
op de achtergrond
Zo heerlijk
doch zo prikkelbaar
als de durian
gekliefd en verslonden
penetrant en bitterzoet
in het midden van
bedwelmende schillen
met puntige naalden…
De kerstboom
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 640 de boom hij staat verlicht
een boom te zijn
alle takken zijn behangen
met zilver rood en groen
en boven op zijn kruin
een piek tot aan het plafond
ze hebben hem bespoten
met chemische witte sneeuw
het verstikt zijn ademhaling
en naalden zitten los
je ziet hem bijna denken
was ik maar terug weer in het bos
tussen al mijn groene…
Positieve tegenkrachten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 99 Zij zijn de draden door de beoogde
naald. Een ontsnappingsweg naar
een nog gelukkig kunnen zijn.
Positieve krachten in een
tegenspel tussen goed en slecht.
zij verblinden soms tussen wat
onmogelijk lijkt. Trekken alle
levensplooien recht.…
Fluit mij een vogel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 288 Wieg mij een lied
dans mij een mouw
klap mij een roos
maar laat mij niet in de kou
struikel mij een blok
glij mij een banaan
schiet mij een gebed
en lach mij een traan
brei mij een naald
naai mij een steek
hou me vast
klem mij stevig beet
regen mij een boog
kleur mij in, wis mij uit
hou van mij
met haar en huid
zwijg mij een…
Gevangen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 tussen vergetelheid en het grote niets
staat een koffer vol boosheid en verdriet
de kunst om haar daar uit te halen
uit het sombere, negatieve
zoek ik naar verhalen uit de oudheid
die ze zich nog feilloos kan herinneren
een naam, een gebeurtenis
tot de naald weer blijft hangen
in dezelfde groef, en ze wederom
in herhaling vervalt, bevestig…
Korte 4#2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Speld zoekt hooiberg
om in te verdwalen
naald zoekt draad
om de boel aan elkaar te naaien.
Appels en peren zijn heel verschillend
maar als zij op de grond vallen
maken zij hetzelfde geluid.
Mooi is goed om naar te kijken
stilte verdicht het woord
de liefde zet zich voort.…
Antidote
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 De huid drukt door de naald
als een afgespleten plint die toch weer
tegen de muur vol gaten aan wordt getyft,
losgeslagen met momenten en streken
van kwasten en granaten.
Het vallen is als een ballingschap,
als een tegen bezetenheid verbrand lijk
en als de druk die stijgt tot voldoening
en verwerping op het vlot
van de afgunst.…
oude kerk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 345 in de holte van een torenspits
een kreupele kroon in de mist
glipt de duif door een kier
het gebinte kreunt onder een dunne mantel
trefzeker als de naald van een kompas
strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool
ribbels in een vlies van slijk
herinneren aan de gebochelde dwerg
die schichtig maar sluw
achter orgelpijpen wegduikt…
Getatoeëerd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 239 Getatoeëerd voor het leven
geëtst de zwarte lijnen
hult leed in gelooide huid
onuitwisbaar de diepe plooien
de tijd krijst het schreeuwend uit
scherpe naalden diep gestoken
pijn van ingebeten zuur
getatoeëerd voor het leven
getekend, niet meer puur
snorrend snijdend gaat het lijden
permanent in inkt gekrast
het bizar geweven kunstwerk…
Totaal ontluisterd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.103 nog zingt
de boom zijn kerst
in groen of wit
het repertoire
al generaties lang
nog onbetwist
wat soul en jazz
een groot orkest
koren zonder dissonant
er lijkt niets aan de hand
totdat naalden vallen
en de ballen glijden
lichtjes scheef
gaan staan en oudjaar
nadert met een traan
voor een nieuw begin
totaal ontluisterd ontdaan…
Raam vol nachtvlinders
gedicht
3.0 met 46 stemmen 19.102 Zij dragen niet als opgeprikten
op vleugels van stilleven as
van 't ademloze om de naald,
maar levend stof van licht beogen
als van de nacht die ademhaalt.
----------------------------------------
Uit: Verzamelde gedichten van Chris van Geel (1917 - 1974).
Dit gedicht verscheen voor het eerst in 'de revisor', april 1974.…
Hardvochtig hout
hartenkreet
5.0 met 11 stemmen 633 genoeg
gekwelde schors
pijn pikt het niet
pijn zwiept takken
pijn schiet naalden
pijn roept: pot voor drie!
afgelopen
met Bram luvs Jantje
Jantje hartje Sofie
kalverbast bloedt, goed!
ze druipen
liefde? 't is agonie!…
Wiep
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 834 Duizenden dennenbomen wuiven
een prikkelend welkom naar
jouw thuis bedekt door naalden
spiegelt het glas gedachten
ogen durf ik niet te lezen
droge rimpels schrijven allang
de laatste letters van pijn
verborgen achter ritmisch kloppen
haast onhoorbaar vroeg gisteren
of het goed was maar terwijl
vertrouwen zacht zijn handen vouwde
viel…
Voortschrijdend inzicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 130 om een of andere reden die zo
op het oog nogal onbenullig lijkt
tel ik de tegels van de stoep voordat
de grond onder mijn voeten bezwijkt
ik wijk van diepgezonken wegen
mijd ingesleten, rechte paden
stap door het oog van de naald
wuif takken weg, blijf doorwaden
met spinrag in het bezwete gelaat
met licht tussen gebladerte als respijt…
onhoorbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 het mannetje van
de tijd poetst met
ijverige preciesie
de minuten uit
we kruipen door
het oog van de naald
met man en macht
kijken we weg zo
weids mogelijk weg
langs het witte spoor
van kiezelstenen zien we
het zonovergoten kind
het neemt ons bij
de hand naar
het stromende water
op die helverlichte
dag leggen we
de maskers…
Schemerige kamers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Ik loop door het dorp
De zon schijnt, de wind waait
een beetje door mijn haren
De luiken zijn gesloten
met kieren dun als naalden
met lange smalle ogen
Mijn schaduw valt nergens
binnen, er zijn er geen
in de schemerige kamers
waar het licht grauw
verdoezelt wat er gaande is
en wat de consequenties zijn
van ieders doen en laten
De…
Big Bang
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 736 Voor er puin door het ruim dreef
Voor de klok ons verder joeg
Was er een knal uit het nulpunt
Een natuurwet propt de stof samen
In een kruitvat, een zuigend gat
Die sterren, nevels, stelsels slikt
Versnellend in de verte dijt het uit
Met een golflengte voorsprong
Als een naald die in het rood schuift
Toen nam god het over
Hij legt…