10504 resultaten.
Naamloos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
145 begraven ligt jouw naam in een kist.…
Jansen Steur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
592 Hij heet zijn hele leven lang al Jansen,
Een naam met een wel heel erg grijze kleur.
Dan wijzigt hij die naam in Jansen Steur,
Het leven biedt dan kennelijk meer kansen.
Bij Steur denk ik direct aan kaviaar,
Maar maak die naam verdorie dan ook waar!…
Scheiding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
124 Mensen beloven elkaar eeuwige trouw
Tot de dood ons scheidt
Tijdens zo’n onecht verbond
toont men reeds een keer berouw
Het leven gehuld in gestrande rouw
De liefde is tevens tot haat bereid
Kinderen offeren zich in de stof
De een is schuldig, voor de ander de lof
Een enkeling gaat samen tot het bittere eind
Diamanten schitteren verfijnd…
In en uit de trein
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen
180 Een zek’re Oscar nam haar in de boot
Ze zei dat ze daar echt niet wilde zijn
Ze heette Paula, wilde in de trein
Maar Oscar wilde haar als bedgenoot
Het meisje uit de trein, haar naam was Irma
Werd uit de trein gesleurd door Duitse firma…
De namen van de dingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
143 Als zelfs hoe ik heet
Geen vanzelfsprekendheid
Meer is, mijn naam ontsnapt
Aan de grijze cellen
Waarin mijn ik
Onderdak vindt,
Opgegaan in de mist
Die mij elke dag omgeeft -
Hoe zal ik dan de namen
Van de dingen nog weten
Die ik daag'lijks ontmoet,
Hoe zal ik te weten komen
Hoe ik ze noemen moet…
ALÀ…
snelsonnet
4.0 met 15 stemmen
1.116 We noemen Rouwvoet vanaf heden Geert,
en Balkenende kan dan Rutte heten,
Bos krijgt de naam Jan-Peter aangemeten,
Verhage heet Plasterk, of omgekeerd.
En zie: debatten eindigen zowaar,
er is alom begrip, men zoent elkaar……
Grootmoeder
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen
1.385 Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden
'k Heb alle kamers van je geest doorzocht
Maar neergelaten zijn nu alle blinden
Als ik je ergens maar bereiken mocht
Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen
Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam
Tot op een keer, een blik van blij herkennen
En je begroet me, met mijn moeders naam…
Mijn gezicht
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen
862 ongetwijfeld maf
vraag ik mij dikwijls af
of de Eeuwige met ons speelt
ons in groepen heeft verdeeld
hoe anders te bevatten
dat ene, dat zuivere, datte
herkenning, verhelderend als licht
als ik een ander bezie, maar tevens
mijn gezicht…
Herkenbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
524 Door je poriën
parfumeer je mij,
van enige twijfel
is geen sprake
de arm versmolten
op een zachte dij
in de warme holten
van de nachten
in het waken
van de dagen
kan dié ene geur
mij raken.
Welsprekend
een juist accent
van een vroege
lentezon, als
druppels water
uit de diepte
van de levensbron,
herkenbaar ritueel
nooit te nimmer…
schakel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
827 de herkenning
wanneer je kinderen
kinderen krijgen
en ouder worden
de déjà-vu
van vertrouwde gebaren
in onwennige handen
vertederend nieuw
het koesteren
doet herinnering dagen
vergeten verleden
ontwaakt in toekomst…
Moederschip
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
244 droomtocht over vertrouwde velden
ver boven nietigheden verheven
in de palm van trotse luchthelden
naar iets nooit eerder begeven
ik voel de ijle koelte op mijn huid
de gespreide vleugels houden halt
het zweet breekt plotseling uit
nu de atmosfeer als een deken valt
ik ben in de broeiende kern beland
in het woud van intense geschiedenis…
Adempauzes (8 x)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
191 Bladstil, niets beweegt
een tijdloze zwijger zwijgt,
ik kan hem horen.
Onbaatzuchtigheid,
om het eerdere streven,
achterwege te laten.
Toon van eigendunk,
voor het gemak vergeten,
herken het geluid.
Alles valt tot een,
dat ene keert tot alles,
voordat het verscheen.
Overtollig woord,
ingepakt of uitgekleed
als koude waarheid…
Masker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
219 Ik zie mezelf in jou,
hoe je de tranen wegdrukt
en clownesk daarbij
een grappig dansje maakt
je hoofd ligt op het hakbord
de grijns als was bestorven
om knettergek te doen,
omdat nu echt wat denken
aldoor te pijnlijk was.
Ik heb geen bijl
om koppen af te hakken
omdat ik dan mijn hoofd
ook bij die hakbijl zie
kom maar tot…
Voorbij mij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
155 ik voel ver weg
ook in het denken
niet te vatten,
toch wil je me ergens
roepen of wenken
zo ik dat ook ken, doch
het ligt in de tijd besloten
als het eenmaal daar is,
word ik in herinneringen
gegoten, soms in de
nis van een kloppend hart
je zult jezelf aanschouwen
(als ooit het grijs jou bedekt
dan wel eerder)
het is een moment…
feest van herkenning
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
57 er zijn flarden blijven hangen
restanten mist uit een eerdere zee
er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij
druppelsgewijs, nummeriek
gemeenteloket, mensenheugenis
hangende het onderzoek kunnen we herleven
kaalslag met bos vullen, het bos met bomen
-wat nu volgt is toekomende tijd…
Romantiek
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
46 In avondkoelte
zag ik je zwoele loensen
aan voor koortsigheid.…
Vlinderwindekind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
168 hier kom ik je tegen
tussen letters en dichtersdromen
een vlinder in de zomerstorm
je draagt een mantel van liefde
als een fladderlichte omslag
gerangschikt in een aardse vorm
ik zou met je op willen vliegen
het draagvlak verdelen
sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven
schrifttekens rusten op de wind
dwarrelen naar de aarde
daar raak…
Scrabble laat eigennamen toe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen
249 De scrabbelaar krijgt benedictie :
op namen geldt geen interdictie.
't Zal straks moeilijk gaan
om mij te verslaan :
mijn hondje heet namelijk Quixy…
Leven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
734 Geboorte
bericht uit je buik
oergrond van het weten
wateren zo diep
als ik zo te heten
eet dan monecuuls gewijs
de laatste letter
van mijn naam
zonder het
te weten.…
van mijn gedachten ben jij steeds de ruiter
gedicht
3.0 met 11 stemmen
18.859 van mijn gedachten ben jij steeds de ruiter,
jouw stilte is een web waarin ik sluimer
en al jouw spreken is veelzijdig zwijgen.
laten wij langzaam in elkander stijgen.
laten wij taal van elke klank ontruimen
en zo volbrengen wat wij steeds verzuimden:
een reis aanvangen naar hetzelfde zwijgen
waar echo’s in gedempte woorden dreigen.
dit…
Mijn vleugels der wind...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
697 Een herkenning welbehagen,
op mijn vleugels der wind,
neem mij eindeloos mee,
in liefde.. verslagen.
(laat je meestromen in eigen verlangen en je komt het uiteindelijk tegen..)…
Droeve stilte
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
534 In droeve stilte
spreek ik jouw naam
onzichtbaar in herfstmist
trek ik een deftig pak aan
zie ik een heftige zak staan
met hete kolen voor de spoken
ik twijfel en ik spreek
jouw naam achterstevoren uit
maar er daalt weer een stilte neer.…
een schreeuw
netgedicht
4.0 met 26 stemmen
1.356 hoe vaak
heeft zonde
haar naam al aangeraakt
met wanhoop in ogen,
klein en in de richting
van de dood
morgen
zou hij laten
en zij zou opstaan, zonder
herkennen als hij boog
over tafel, half man
half vader
ze gooide ruiten in, klom
op het dak en in de hoogste bomen,
deed alles om anders te klinken
zij veranderde niet…
Paspoort
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
102 Ik weet even niet meer hoe ik heet
ik zoek panisch naar mijn paspoort
zoekend naar dat ene woord
want daar staat het geschreven
ik kijk naar de foto
vind mijn naam
de samenvatting van mijn leven.…
VAN DE KLOTEN
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
194 De man heette Geert van de Kloten.
Hij ergerde zich aan z'n naam.
Zich voorstellen vond-ie een blaam.
Het werd een obsessie - een grote.
Hij voelt zich nu prima in orde.
Verand'ring van naam was z'n kans.
Officieel is z'n aansduiding thans
Jan-Jaap van de Kloten geworden.…
Uitgebloeide papaver
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
597 ik drijf de leugens naar je toe
omarm ze maar
ze zijn van jou
-altijd al geweest-
al dacht je niet
dat ik ze ooit herkennen zou
ik nam ze aan
-tijdelijk weliswaar-
ze smaakten zoet
maar rispten op
door hergebruik
-genazen me voorgoed-
omgekeerde zinnen
op de kop gesproken woorden
zijn aan mij niet meer besteed
ik draai me om en proef…
Rouwt afscheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
171 waar stilte
ademt in de
laatste tekens leven
rouwt afscheid
in het alom
aanwezig zijn van pijn
er is geen strijd
maar een serene rust
van overgave
de hand
voelt warm in
bevestiging van samen
nog klonk je naam
in de herkenning
van zijn laatste blik
inkeer ademt stilte
heel zachtjes
sluit ook zijn gezicht…
140 pond
gedicht
3.0 met 169 stemmen
42.223 Ik ben Van Hattum en ik weet,
dat 140 pond zo heet,
maar dat de naam direct vervalt,
als het leven wijkt uit de Gestalt.
Dan ligt, onder de naam van lijk,
die honderdveertig pond te kijk;
Gij zijt bij het défilé misschien:
alleen ik zelf zal het niet zien.…
Van zoon tot broer
netgedicht
4.0 met 15 stemmen
937 moeder,
mijn vader
heette Klaas
welnee,
zijn naam was Jan
maar die is er niet meer,
helaas
hij was een heer
niet de gemakkelijkste,
een echte ouderwetse baas
moeder,
ik ben uw zoon
net als Gijs en Kees
ja, jouw pa
had de hond nog voor de
aardappelenkar
riep zij oprecht
maar o zo in de war
moeder,
mijn vader
heette…
Jouw golvende lijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
158 ik zag
je parelende lach
het snoer vol gevoel
hing om je hals
blonk in
lichte tinten
eeuwige schoonheid
van schelpen en zee
volgde jouw
golvende lijnen
zij namen mij mee
naar onpeilbare diepte
waarin ik
herkenning opdook
mijn leven zag laveren
tussen geboorte en nirwana rood…