Alle inzendingen over nergens

Ik heb nergens verstand van. Behalve van volhouden in vrede. Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

Het was maar Een jas, zeg je, Een omhulsel En zeker niet De kern, Klaar om Te worden Verstrooid, En nergens Te worden Teruggevonden…

Het is tijd om te vergeten Tijd om verder te gaan Geen tijd om na te denken Geen tijd om er bij stil te staan Het wordt tijd voor een nieuw leven ‘t Wordt tijd voor een schone lei Niet meer denken aan daarvoor Niet meer denken 'wat doet hij' Nu ben ik eindelijk bevrijd Eindelijk uit jouw armen Nergens vind ik verdriet Nergens…

En elke nieuwe stad bloem die welkt herfst vergeelt het blad zijn alle steden zo zijn zij alle zo zo zijn alle Overal overal en nergens overal is nergens overal dezelfde bonbons droef in glazen parelt drank er is geen dorst een liedje is overal van liefde en overspel zijn alle steden zo zijn zij alle zo zo zijn zij alle…

dan valt uiteindelijk het laatste woord en meteen stopt de tijd mag ik nog wel ademen want zover wil jij niet en tenslotte gaat het nergens over of toch, nee laat maar we zwijgen in elkanders naam en ik kijk door het venster naar het huis aan de overkant nergens licht te zien, de buren schuilen of liggen dood in hun zetel……

Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten. Laat me rusten, laat me alleen, laat me even zijn wie ik ben. En de zee ruist, net als de wind, ik ben weer eventjes het kind, het kind in me dat ik had verloren. Laat me even, verboden te storen. Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten.…

Aan wachten in wachtkamers, ontkomt niemand. Geduldig wachten op je beurt. Klokken tikken zoveel trager hier. Ongerust wachten op een oordeel. Is het een tumor of een opgezette klier? Vragen. Zat ik maar rustig thuis. Twijfel. Wacht mij een enge behandeling? Hoop. Wie weet ga ik met een receptje, of met een adviesje weer naar huis. Zucht…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

Halfdode eik, die nergens meer kan aarden...…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

Wie mij wil vangen Heeft het zwaar, Want ik ben nergens En overal!…

In Oostenrijk is men geschrokken van het Hollandse "samenhokken" : gekooid als gekken in keldervertrekken als men maar nergens voor hoeft te dokken ...…

ik denk primitief geloof in resultaten want wie vergaat kom nergens terecht of is er een tombe voor het leven…

ben je er al vraag je en die schrijnende me kwijnende pijn van niets en nergens zijn slaat als een zeis in mijn lijf ik knik en verstijf…

zweef graag even weg naar ergens nergens mooier ver van aards gedoe…

Kubuswoningen Potloodhuis Metro halte Bibliotheek Laurenskerk Nergens in De wereld Is er een Plek als Blaak…

nergens zwevend in niets kleuren zonder licht ochtend wit sneeuwvlokken slapend woordeloos zonder te kussen…

Maar een kans op heldendom is er nergens anders nie!…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in…

Soms woon ik nergens en hoor plots heel zacht een vogel fluiten. De rozen staan alweer in bloei, hoe klein ook nog en teer de tinten. De zonnebloemen spreken van vertrouwen dat geel groeit en dagelijks de zon verbleken doet. Ik groet de nieuwe morgen en je stille lach omdat alweer een dag ik nergens woon en toch echt thuis ben.…

Loopt doelloos Door de straten Van de stad Op weg naar Nergens met Onderweg een Kop koffie in De pastorie Waar hij zijn Vrienden van de Straat twee maal Daags ontmoet Om daarna verder Te gaan naar Nergens, verder Op zoek naar Zichzelf die hij Onderweg is kwijtgeraakt Hij weet immers zelf Niet meer wie hij is…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal.…

speciaal, nergensmensen overal, nergens heen op weg want ze zijn er al…

Veelal ingesloten in gedachten in het verleden nergens echt veilig ingesloten opgeborgen verscholen -weg van hier-…

U dan in te lichten Over mijn laatste gedichten Die weer nergens op sloegen. Maar hoe dat ook zij, Uw aandacht was voor mij.…

Leef in mij mijn liefde nergens leef je meer in mij ik ben de nacht voorbij nog komt de zon niet op ergens lach ik naar een etalagepop.…

Nergens gaat er meer rust uit dan van rode beuken je moet er wel naar kijken rode beuken langs je weg…

Met de hoop die ik altijd in mijn hoofd draag kan ik alle tegenslagen aan, overal en nergens, blijf ik daarom overeind staan.…

oorspronkelijk van Overschie doch nergens is zijn evenknie niemand is zo'n groot verbeelder dan de dichter(t) DEELDER…