122 resultaten.
sluiers
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 586 Sluiers van licht en geluid
komend uit het niets
vol emoties en gevoel
omarmen me en behagen me
en voelen heerlijk zwoel
sluiers zacht en toch hard
gelijk een wolk van geluk
gevuld met een sprankje hoop
vullen de leegte in mijn hoofd
en nemen onzekerheid mee op de loop
warmte straalt in mijn gezicht
en toch voel ik me koud
sluiers van onbehagen…
TV
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.219 ze kijken samen ’s ochtends al tv
en zo verglijden starend lange dagen
hij zwijgt vooral en roert terneergeslagen
vaak eindeloos in kopjes slappe thee
zij lijkt, vergrijsd, verzoend met pais en vree
toch voelt ze diep van binnen soms iets knagen
een onbestemd gevoel van onbehagen
al maakt berusting schuchter haar entree
hij slikt manmoedig…
in rouw verzonken
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 146 als ik naar huis rijd, de wagen
sprekend lonkend de verte neemt
mij de tijd verpacht aan het pedaal
dat rechts mijn flank mankeert
dan wil ik schreeuwen tegen al wat lijdt
zich schuwt tegen de goden die de
wegen dragen op hun gehaakte
schouderstukken langs berm en onbehagen
geschurkte bomen maskeren twijfels
die ik wil uiten, doch de stereo…
strijd der gestredenen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 200 dragend is de verte in onbehagen
en al zou ik willen weten, van toch waarom
schrijf ik zacht hun taal
in de rijp van morgenochtend
en hoop dat de nacht is gebleven
in de stilte waar vrede heerst
doch ik ween, daar mijn angst gestoeld
is naar vrouw en kind die zonder schuld
gekliefd naar ontijdse waarheden hun dood
beleven in pijn en traan…
De storm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 28 zijn getier
zwiept alles heen en weer
met een duivels plezier
het is één en al
onrust daarbuiten
De storm beukt
tegen de ruiten
van mijn gedachten
ik word onrustig
want ik ken
de kracht en de macht
van de storm
die soms in mij
raast en woedt
en die alle moeizaam
verworven zielenrust
in één vlaag
verdwijnen doet
Ik voel me onbehaaglijk…
Slaapwijk
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.354 En de kinderen groeien uit hun melkpakken
En hun kamers
Zakken kapot speelgoed
Laten ze ons na
Hinderlijk mos, straatgras
Messen hiervoor
En wie mag deze week doorgestreept
Van de verjaardagskalender
Welke valse vriend
Van studierichting veranderden van hobby
En altijd de drugs
Maar er is altijd
Nog achter de hagen, 't behagen en onbehagen…
Be The Ocean
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.614 zonnestralen als mokerslagen
zwoel zuigt zij onbehagen
het zachte zeezand op mijn huid
brandt mijn netvlies vol vragen
die ik wegspoel met water
dat jouw ogen weergeeft
jouw 'waterwazigogen'
waarin jij vloeibaar verder leeft
ver weg van hier
onder mijn huid
waar jij telkens weer
boven water komt.…
Ukraine
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 495 Ukrain òù 3
Voorwaar hier tijd heeft stil gestaan
Opgedrongen leed zwijgend aanvaard
Verhuld in machteloos tijdloos geheel
Ontzegde met dwang de nieuwe eeuw
Sobere herkenning ingetogen ongewild
Dragen gelaten onbehagen en berusten
Vluchten zij steeds weer in drankgeroes
Schrijd de omkerende tijd lijdzaam voort
Gezag tegenpolend wakend…
De Grijze Golf
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.044 Er hangt een dreiging in de lucht
die zwanger is van onbehagen
en spookbeelden die ons belagen
te talrijk voor een bange vlucht;
men waarschuwt en er klinkt geklaag
over de naderende plaag.…
- Duizenden levens lang -
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 196 de aarde beefde een enkele keer,
daalde dapper machtige marmeren trappen af
en toonde onbeantwoorde vragen
verrukking op zoek, beefde van angst
zelfs een gelukzalige dauwdruppel groot
voelde het onbehagen als aanvaarding,
zonder dat het geklopt had
duizend levens lang zo lijkt het wel
voedt ellende het teruggegeven ego,
het bloemenzaadje…
Plaatje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 984 Het hart lanceerde stilstand
In een tijd van druk, druk, druk
Ongevraagd pauzeren, voelt als verlaten
Enkele dagen zonder licht
betekent langere tijd
een enorm gevoel van groot onbehagen
Stilstand is achteruitgang
juist zeker als in de vaart
der volkeren topsnelheid wordt opgevoerd
Stilstand is zeker schoonheid
in gevallen van toevallig…
De rauwe werkelijkheid.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 608 afkomstig uit een land dat door oorlogen wordt verscheurd
doch religie en politiek kennen geen mededogen
slechts het doel heiligt alle middelen
waardoor het volk keer op keer wordt bedrogen
onze afkeer voor deze mentaliteit wordt langzaam omgebogen
door de stromen vreemdelingen die onze grenzen belagen
stilaan verdwijnt ons mededogen in onbehagen…
Geen verlies van tijd?
netgedicht
4.0 met 65 stemmen 118 In een wisseling los
van enig verwijt en gewin, word jij dan
in die ene nacht de vlieg en ik de spin,
die het web kort kunnen delen zonder
onbehagen en onwaarschijnlijkheden
opgeslagen in de tranen van genegenheid,
voordat die drogen, is geen verlies van tijd.…
Herfstbloei
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 651 Het gutsen van regen blust
mijn brandend onbehagen
en het water dat mijn groeven kust
is rijp en zoet van oktoberdagen.
De vlagen van onstuimige winden
verdrijven de chaos in mijn haastig hoofd;
ik leef weer op en kan me vinden
in 'n bestaan dat me niet meer verdooft.…
Mispeer
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 285 Greta voor ‘t eerst op kamers
Klaagt tegen haar vriend dat
De huurbaas gluurt door ramen
Kijkt brutaal naar binnen, dat
Geeft ‘n gevoel van onbehagen
Een oudere nette heer belt aan
Bos bloemen onder zijn arm
Haar vriend ’n slome mispeer
Nog niet nuchter van gisteren
Doet open, gaat gelijk te keer
Jij bent dus die vent, die stalker…
Het zwijgen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 139 Het zwijgen is met een onbehagen omvangen.
Het repeteren van voetstappen door lange klooster-
gangen. De visies van verlangen die aan een monniken-
leven voorbij zijn gegaan. Het woord werd geen vlees,
maar slechts een verboden vrucht van een waan.
Bij de beklemming van de stiltes kon men daar ineens
Maria zien staan.…
Arbeiders
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 549 Toen haar waterpijp modderig begaf
Bedwelmde roes mijn hemels zijnde
Verwensde zij krom de slang tot graf
Verstoord dwaas hoorde ik het einde
Gestaag gravend in vergane geheel
Slovend van koude pril tot vorst laat
Onbelegd en schraal valt hen ten deel
Geen klacht van onbehagen die verlaat
Zo ik doe blind grof gemis niet wetend
Klauwen…
De kudde en de wolven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 399 Elke generatie kent onbehagen door
ongelijkheid, de mens met z’n natuur
sterker dan goede wil herhaalt fouten;
na een revolte glijdt de nieuwe macht
weer in oude beddingen.…
Momentopname 2009
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 209 echte oplossing is de
wereldbevolking decimeren
de graaiende elite uiteraard
zal zo’n plan niet animeren
de kudde voedt naast zichzelf
de boer, de herder en de wolf
Inkomensverschil suggereert:
De ene mens is meer waard
dan de ander, zo‘n belediging
motiveert slechts het kwaad
maakt de normen tot farce
reden van groot onbehagen…
hou moed
gedicht
3.0 met 5 stemmen 5.850 ligt opgeslagen in zijn
dikke vel het onbehagen van zijn gesneuvelde kameraden
boeddha verraadt ze niet kauwt zonder oponthoud zijn
bamboeblaren
blaast en verruft de lucht naar eigen inzicht
wandelt achteruit een boomstronk op
sproeit geurtekens aan de overlevenden:
hou moed
verander in ademend woud
kauw jezelf halsstarrig richting verlichting…
Rode gladiolen
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 3.801 Goedgemutst,
Gebeld zonder onbehagen.
Mijn dag vol gepruts.
Het begon al te dagen….
Missie.... huis...
De tijd bracht...
Een wandeling op haar feestelijke oude dag.…
Ruimteveer
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 295 dichters
die in een lied bezingen, dat alles
mogelijk is en lijkt
Taal ontsnapt aan het eind der dingen
geeft elk mens een eigen doodskleed aan
maakt van ieder een schip op weg
naar immer grootser zingen van stijl
en vorm in stof uiteengeslagen licht
met meer antwoorden en meer vragen
een muur te zijn en de klank verdragen
van klacht en onbehagen…
De Heerboer
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 2.146 een omhelzing van een speeldoos
die er dagenlang bleef spelen
Even waren zij onzichtbaar
als de schimmen die zij waren
uit een kijkdoos opgestaan
om benen in de lucht te dragen
om te zingen en te drinken
met dat wat de nacht er liet
als tafelspringers, Tempelieren
vallend van de bokkenwagen
Alles wilden zij er geven
voor hun dorstig onbehagen…
Tegenvoeter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 4.426 meisje neer gezeten
op wie ik mijn dronken poehäzie verpoogde los te laten
zodat ik ledig `t evenredig blauw zat in en aan te blaten
alsof ik net die ochtend hete pieperballen had ontbeten
Als jij iets langer in je gouden koets was blijven steken
was `t diamantje kwijt geraakt in die luxe limowagen
zonder ooit in muil gevallen tot je woedend onbehagen…
Het dorp 1945
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 399 Dorpelingen komen achter het raam
vandaan, staan in ‘t heldere daglicht
wat onwennig, ze zijn wel heel erg
zichtbaar, als de groep aangroeit valt
‘n individu in het niet en ze verdring-
en luidruchtig een vaag onbehagen.…
Mijn onrust zoekt in december doel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 221 Er komt in mij een vreemd
soort onbehagen. Een diep
in mij knagend gevoel. Dat
de poort opent naar nieuwe
vragen. Mijn onrust zoekt in
december doel.
Maar in de schaduw van het
oude jaar verlang ik naar
december's lichte dagen.
Antwoorden liggen nu niet
klaar; december laat nog
heel wat vragen.…
Het pronkstuk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 960 vormen
dat maakt nogal wat gevoelens bij ze los
Ze hebben je blijkbaar erg goed gekend
ze giechelen; niet voor mijn oren bestemd
halen ze fluisterend herinneringen op
Lichaamstaal en gespreksflarden verklappen
't verhaal van uitspattingen, oude vragen
vallen als puzzelstukken op hun plaats
Het pronkjuweel wordt een nachtmerrie
en voel me onbehaaglijk…
Sinterklaaspaard
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 639 OVER HET SINTERKLAASPAARD
Veel paarden hebben in novemberdagen
een duidelijk gevoel van enig onbehagen.
Zij zijn nog nooit door Sint geselecteerd
en vinden dat hij hen discrimineert,
en louter en alleen op grond van kleur.…
Alsemgeest
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 54 Voorlopig geen politiek
den haag vandaag,
dat geeft almaar stress
op het zomerreces
of brandneteluitslag
bij vloed onbehagen.…
leven heeft een soundtrack - van harte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 229 onrust en angst trachten te ontmoedigen
dan prikkelen de elan blussende noten
van verdriet en melancholie
vriendelijk maar zelfbewust
de verrukking van optimisme en ontroering
als het leven een soundtrack heeft
fluistert opgetogen de compositie
het serene geruis van blij verlangen
ook wanneer toonkunst ons futloos maakt
verschrikt door het onbehaaglijke…