Het pronkstuk

Het ding heb ik op jouw verzoek bewaard
als aandenken aan je mannelijkheid
Glanzend gepoetst pronkt 't in de kamer
je geest huist erin, je bent niet dood
Vrouwelijke kennissen strelen z'n vormen
dat maakt nogal wat gevoelens bij ze los

Ze hebben je blijkbaar erg goed gekend
ze giechelen; niet voor mijn oren bestemd
halen ze fluisterend herinneringen op
Lichaamstaal en gespreksflarden verklappen
't verhaal van uitspattingen, oude vragen
vallen als puzzelstukken op hun plaats

Het pronkjuweel wordt een nachtmerrie
en voel me onbehaaglijk in eigen huis
verzamel de moed en verkoop 't monster
Een dikke kont klimt op jouw Harley
toepasselijk staat 'Ghost' op de tank
die hij tussen z'n grote dijen klemt

Langzaam sterft het geile geluid weg
met dat geluid verdwijn jij in de aarde
ik voel het, je bent dood en begraven
vandaag nog schop ik je vrienden eruit

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster-Baas, 6 november 2007

hkoster1quicknet.nl

Het pronkstuk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 960