Alle inzendingen over onbeschrijflijk

Genietend van onbeschrijflijk ritme van wind en golvenspel naar muziek door rietkraag luisteren veroorzaakt door wuivende halmen die mij gedicht toe willen fluisteren. En de zon werpt flonkeringen als sterren over het watervlak ergens te midden van wijde velden in toomloos schoon van de natuur.…

Onbeschrijfelijke kleuren tonen het beeld voor het ontbijt. Het voelt als een geestverruimend product dat mij ‘s avonds bevrijdt. Het is een ontspanning om de gordijnen open te schuiven voor jou. Die horizon raakt nooit van mijn netvlies hoe ontspannen of rauw. Het is leven voor en na het eerste licht van oost naar west.…

Toen God's voet haar betrad was ze onbeschrijflijk glad en plat, de zee. Lieve Steenberghs…

Zij maakt plaats door ruimte en tijd in 't onbeschrijfelijk geluk, de kamer doof voor't straatlawaai.. En trager, slomer, lomer sterft ze in dat ene stilstaande moment waarin naaktheid de blinde tijd weerspiegelt, tot wanneer zij geruisloos op zal staan... !…

het onbeschrijflijke aan het papier toevertrouwen 't is eigenlijk te zot voor woorden want het gaat me niet lukken het blijft hooguit bij een poging als bij benadering 't uitzicht beschrijven als een opsomming van wat ik werkelijk zie en voel...…

't nu, als het nog kan ook al heeft een ziekte je overmand je hebt er alles aan gedaan met je gevoel en je verstand Genieten blijft, al is het nog zo zwaar leef je leven ieder dag maak er iets waardevols van en zorg voor die ene glimlach Genieten met je allerliefsten is het laatste wat je kunt doen om dan te kunnen zeggen het was onbeschrijflijk…

potloodlijnen schetst wat doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling en jij tovert leven in in woorden van papier hoor ze ritselend ruisen in de tuin spoken je onuitsprekelijke onbeschrijflijke…

Hoe onbeschrijfbaar en onbeschrijfelijk, onvergelijkbaar en onvergelijkelijk jij ook bent, van vroeg in de morgen tot laat in de nacht heerlijk verspreide geuren en kleuren adoreren, allen verschillende tinten zodat creativiteit en inspiratie zich laten meedrijven op jouw golven van stilte; zinken nabij.…

Wij hadden niet één woord gezegd slechts een vluchtige lieve blik, maar die leuke manier waarop gaf mij een onbeschrijflijke kick. Jouw ogen straalden zonneschijn deden vlinders in mij dartelen en nu het wonder was geschied kon ik niet meer tegenspartelen.…

binnenshuis vereer voor even afstand wens te doen hoe dierbaar ook de verf sleept toch de etspen, droge naald mijn passie, langs het leven van de stad lokt het landschap overweldigend door al het zonlicht op het water van de Amstel smeekt schoonheid rond de Omval ook naar het geschept Chineespapier dat vochtig aan mijn handen kleeft zo onbeschrijflijk…

Ik heb je naam met mijn tranen gewist Jouw beeld met zorg diep verborgen Mijn gedachten aan jou even stopgezet De nacht is stil maar heb angst voor morgen Ik weet dat jij dan weer bij me terugkomt Op mijn netvlies verschijn jij telkens weer Mijn hart is nog steeds voor jou gereserveerd Een plek zo zeldzaam en onbeschrijfelijk teer Mijn dagen…

Sprakeloos en onbeschrijflijk snel en vol levenslust, grijpt hij opnieuw naar zijn pijp, hopend op inspiratie. En al sabbelend op het mondstuk probeert hij de man te zijn die hij vroeger was. Schrijver.…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

we keren terug naar de dingen die voorbij gingen het hart in lood geklonken de boeken met ezelsoren het hanenpoten-briefje van het kind we leggen zoveel terzijde foto's van een vergeten vakantie hoe onbeschrijflijk jong we waren het geboetseerde vaasje van het andere kind dingen die ons herinneren aan wie en hoe we waren wie we dachten…

De vele jonge vrouwen in Blok tien Zij hebben onbeschrijfelijk geleden Wat artsen allemaal niet met ze deden Dat moet herinnerd worden en gezien Zo was daar dokter Clauberg, klein en wreed Gynaecoloog, hij liet in grote lijnen Zijn licht vooral op kinderloosheid schijnen In Auschwitz brak hij met zijn artseneed Hij zou berekenen in hoeveel…

een onbeschrijflijk gevoel van verlangen vult mijn hart bij het zien van de knappe mysterieuze man die onherkenbaar verschijnt voor mijn vermoeide doch wakkere ogen. de blik op zijn hongerig gelaat verraadt hevige geilheid die hij me uitvoerig, gevoelig doch instinctief in duidelijke msn-taal beschrijft.…

Hoe verklaar je iemand je onbeschrijfelijke liefde... waar iedere verklaring het magische ervan doet verdwijnen..? Hoe krijg je zo iemand, Die jou ook met geen pen weet te beschrijven, Jou, op zijn beurt, de liefde ook niet weet te verklaren, En je in het diepst van je ziel tot uitbarsten brengt bij de minste aanraking..…

Verdriet stroomt luid klotsend langs mij en op de brug der zuchten staar ik in onpeilbare dieptes van dit onbeschrijflijk leed. maar ongenaakbaar met fiere tred vervolg ik mijn weg. Als ik mijn sleutel in de voordeur steek, word ik getroffen door een simpele vraag van een verdwaalde man en breek in stukken.…

waar onweer en storm altijd gedonderd hebben strijden zij nu voor hun bestaan het samengaan is verleden tijd krachten zijn cumulatief en de pijn die aarde lijdt is onbeschrijfelijk tot dood is bijgeschreven geen secondanten de handlangers zijn gevlucht want de overmacht heeft alles uit de kast gehaald bij het constant weerlichten…

fonkelende sterren verlichten donkere mooie nachten toveren waanzinnige beelden met fel gekleurde zilveren tinten de maan heel diep aan de hemel straalt als een hoeder over het heelal met haar mantel in goudgele kleuren dirigeert zij… de sterren bovenal onbeschrijfbaar in tijd, is de ruimte of toch misschien niet helemaal maar dan spreekt…

De zee nam meedogenloos Dit keer van het land Ineens met grote kracht Op gruwelijke wijze Meedogenloos Het werd immens verdriet Wereldomvattend Onbeschrijfelijke onmacht De wereld weent Weet niet hoe Gezichten grauw en verdoofd In hun ogen de gruwel De onmenselijke schreeuw Koortsachtig zoekend naar anderen Hoop Kinderharten verschrompeld…

ik leer mijzelf om in gedachten dood te gaan langzaam de tijd te doen verdwijnen dromend over te gaan naar dieper denken wazige beelden dwingen mij onvermijdelijk tot het bewuster worden van mijn eigen eindigheid vreemd voel ik de oevervage overkant, verkerend in een perfect bewegende balans een onbeschrijfelijke vrijheid beheerst…

Nee….. dat kan ik niet doen Want ik kàn het niet verdelen Liefde vind je niet in één zoen Onbeschrijfelijk die verwarring Bloemblaadjes dwarrelen op de wind Rimpels maken het water onrustig Hoe kan ik nu begrijpen wat ik vind?…

smeken om vergeving Voor datgene wat mij speet Voor de fouten die ik maakte En voor alles wat ik deed Voor elke driftbui, al mijn woedes Mijn onredelijkheid, zo vaak Voor mijn leugens en beloftes En de stennis die ik maak De kleine dingen die ik opblies Vaak om niets al heb gebaald Mijn gezeur en ook gemopper Welke prijs er is betaald Onbeschrijfelijk…

hij had een onbeschrijfelijke zin in woorden zijn ogen vraten zich door kilometers boek het was zo erg dat als de kinderen hem stoorden zij werden verrast met een literaire vloek zij had een ongeneeslijke drang tot schrijven haar hand vergroeide met haar vergulde stift waar iedereen dan ook beter af kon blijven omdat je anders in haar geheugen…

Blijf gerust even zitten woordeloos mij warm omringen soms zijn er gewoon draden onbeschrijfelijke pijn ooit zal ook ik de vogels weer gewoon horen zingen dan zal ik hier vertellen ook nu is leven weer fijn. Ik zal weer ontwaken uit de zogenaamde winterslaap zo kun je rouwen voor weer het groenen ook noemen.…

vieren alles nog-een-keer herhalen liedjes zingen nog-een-keer zwieren jij dacht: het kan niet waar zijn dat dit geluk bestaat het is te groot onbevattelijk fijn het kan niet waar zijn dat jij nu het feest verlaat midden in de liefde midden in het leven midden in de kunst mogen zijn zoveel om te krijgen zoveel om te geven loslaten doet onbeschrijflijk…

ik geef op En zo verzand ik Verzwelg ik in onbestemd verlangen, naar wat niet van mij is Maar van mij houden zal Als ik niet verdwijn In een donker gat verval De vraag is niet Heb ik jou geraakt Want je weet Dat ik niet ben die iemand wraakt maar ik ben zo bang dat het zo lijkt misschien ik koud en kil overkom en daardoor onbeschrijflijk…

Dus laat me niet te lang lijden en snap in één keer wat ik bedoel Je liefde slokt me op neemt me helemaal in beslag je beheerst zelfs mijn dromen alsof ik aan niemand anders meer denken mag Ben liever bij jou dan waar ook op deze planeet Ik ben bereid alles voor je op te geven en ik wil dat je dat weet Want mijn liefde voor jou is onbeschrijflijk…

Wandelend door een drukke buurt, ogen op schoonheid ingesteld door hormonen voortgestuurd, door adrenaline vergezeld als eigenaar van mijn eigen gevoel, en mijn verloren verstand gefocused op mijn heilig doel, zij op mijn netvliezen gebrand zij is van binnen als van buiten, onbeschrijflijk hemels mooi zij laat vogels mooier fluiten, dwingt…