Netgedichten

netgedicht (nr. 72.033):

uitzicht La Garde Adhémar

het onbeschrijflijke aan
het papier toevertrouwen
't is eigenlijk te zot voor woorden
want het gaat me niet lukken

het blijft hooguit bij een poging
als bij benadering 't uitzicht
beschrijven als een opsomming
van wat ik werkelijk zie en voel...

de zon aait het aardewerk van
waaruit de bloemen gretig bloeien

de collines in gindse verte strelen
elkaar met tedere tinten
de lucht hemelsblauw zoals het moet
en het gestapelde muurtje op de
voorgrond maakt het plaatje bijna af