518 resultaten.
Splijtstof
snelsonnet
2.0 met 20 stemmen 703 Er zullen straks weer kerncentrales prijken
Van Geel ziet daarin zeker perspectief
Is op tv en radio actief
En zegt dat ze ons land zullen verrijken
Ook nu zal men hier voor of tegen pleiten
En dan ons volk daarmee in tweeën splijten…
Spiegels der ziel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 vanuit ieder perspectief
kijken ze dwars door je heen
houden zij je in de gaten
eindeloos turend
observeren zij iedere stap
elke beweging die je maakt
ongekend verlangen
wakkert de nieuwsgierigheid
aan om dit mysterie te ontrafelen…
Geestdrift
netgedicht
4.0 met 60 stemmen 55 nooit heb jij
dat koppie
laten hangen
in jouw
perspectief
was er altijd
het verlangen
om te bereiken
wat jij wilde
ondanks
toeval pech
en tegenwerking
bleef jij geloven
in jezelf en
vertrouwen houden
in het lied
van de mensen
om je heen
toch zijn er
tranen geweest
van onmacht
en verdriet om
het gevoel dat
iedereen jou…
De grote tuin
gedicht
3.0 met 61 stemmen 22.190 De grondwet van de aarde
is langs de kanten
van wegen en paden
nu al uit planten
en bloemen te raden:
waarom hier dit gras?
Omdat iemand zo pas
of ooit, zeg maar ooit
een eeuw geleden
langs is gereden
en zijn bakje as
had leeg gestrooid.
Waarom daar die planten?
Daar heeft een tante
op een deken gezeten
en bessen…
De schaamte voorbij
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 952 Geen gereduceerd verlangen,
al het perspectief bedwongen...
De hitte waardoor ik ben bevangen,
blijft mij verwarmen noodgedwongen..
Ik heb het allemaal gemeend,
misschien wel meer dan je denkt..
Mijn hart is nog steeds niet versteend,
hoewel het ooit door liefde is gekrenkt..
De schaamte voorbij,
om dit alles toe te geven...…
Tijd
gedicht
3.0 met 88 stemmen 31.425 Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor…
Eigen zwaartekracht
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.587 Zij had haar liefde
keurig aangeharkt
hartstocht op de paden
onmin in de schaduw
jaloezie binnen de perken
Maar het miste perspectief
geen verdiepte dieptes
met verzwolgen gevolgen
De rozen bloeiden
zo vroeg dit jaar
zij keek met handen
maar een doorn drong
stekelig in haar vinger
witte rozen rood
Zij keek naar het pluisje
het…
PERSPECTIVISCHE VERTEKENING
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 3.472 Het gemeentekantoor, schepping van
Gunnar Daan, verwelkomt mij gesloten.
De draaideur staat vijandig vast, hand
naar deurbel gestoord door schuivend
geluid. Sesam opent zich, slokt me op.
In de grote muil sta ik steels, onwennig,
naar werkenden te kijken, druk lijkend,
mechanisch handelend, met vingers
trommelend op tafel, telefoon voor…
Jij maakt mijn landschap helder
gedicht
2.0 met 38 stemmen 9.889 Jij maakt mijn landschap helder
in hoe de hand het landschap langzaam
langs de zuiderramen sponst en zeemt
waaraan abeel en konifeer geheel
zijn helderheid ontleent. Geen zicht
kan helderder een in zicht zijn
voor als het sneeuwen wil, weldra
en alle wonden in de witste witten
dichtgedekt, de dood een onbestaande.
--------------------…
Een flauwe bocht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 zij had altijd
al avonturen
in haar ogen
wist de misstap
voordat hij
werd begaan
lachte om de
consequenties zonder
daarbij stil te staan
zette vaart
achter het leven
wilde alles geven
om het ultieme
te bereiken in verder
zijn dan haar gelijken
toch werd zij gestopt
verdween haar perspectief
in een flauwe bocht
ook zij…
Als los zand
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 53 nog zwaai je
in een warm
en rond bewegen
maar de zekerheden
lijken wel vergeten
als los zand
glippen zij door
je vingers heen
houvast biedt er op
dit moment niet een
toch straalt
je lach en glimmen
ogen de stem zingt
moeiteloos in het
chaos gedogen
de ernst is
afgevlakt die greep
ons vroeger bij
de keel en het
nog kwetsbare…
Vertrek
gedicht
2.0 met 30 stemmen 19.399 Een hondje rent over de kade.
Het moet een Portugees hondje zijn,
Dat daar over de kade rent,
Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt
Met zijn kleine bruine staart.
Onzichtbaar rent het hondje,
Onzichtbaar schiet het onder kranen door.
Dan springt het mee met een vorkheftruck,
Dan trippelt het langs containers die wachten
In het…
HOEVENZAVEL
gedicht
2.0 met 18 stemmen 5.954 Men opent een raam en zegt Ziehier de wereld.
Men bootst het wonen na in tal van talen.
En het dorp wordt een stad en de stad
de wereld, als ging de hele wereld in een straat.
Soms staat men voor een horizon als voor een hek,
maar de straat wordt een dorp en de stad de wereld
die ruikt naar sjasliek, shish kebab en moussaká,
naar al dat elders…
ontheiliging
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 obligaat
aan het andere
de ontheffing
geschiedt in een
een koppotigheid
en aan de maatstaf
meet het de
onsterfelijkheid af
het omgekeerde pralen
met ooievaarsbenen
grijpend in de hazelaar
de knieholtes lengend
richting het vertakken
het vraagt wat belichting
van boven af genomen
vanuit de onderloop
wordt een foto getrokken
het perspectief…
Cycli
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 215 Aarde in een grijze jas,
bomen in het rijp, met
witte adem geschoren,
seizoenen die in de tijd
gemetseld zijn met de
specie van de leegte,
de takken van de wind
zijn dood, in een laatste
kreun verloren, ontbloot
aangepast het zicht, as van
verjaarde bladeren steunt
nieuw perspectief onaangetast
in opkomend licht, vergaan
door te…
Positron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 mij bevangt een lichte walging
bij positief
het wenkend perspectief
ontdaan van
werkelijkheidsgevoel
gaat men daaraan tenonder
verliest het temperament
tot groots en ook
meeslepend leven
treedt nillens willens toe
tot pak met vest
het korte permanent
gaat elke kerst naar oma
in Epe op de Veluwe
die inmiddels ook
bij god…
Borelingen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 159 heb geschreven
om op eigen vlucht te gaan,
markering van een opstandige
tooi, geankerde eigenheid,
wat eerst lelijk leek, werd ook
weer lief en mooi, er is maar
één leven om te slijten, waarin
de holten zijn dichtgeplakt met
veel omhaal anders raak ik de
draad en de essentie kwijt
waarin ik de levenszin vertaal
naar een nieuw perspectief…
Zonder noorden komt niemand thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 162 Vluchtend beland je
in het verhaal van een ander
weven zich draden over elkaar
vormend een grillig patroon
zoekend een nieuw bestaan
uit onverwerkt verleden
in het heden van
wie wegtrok met de noorderzon
ontladen door een hert
ontvouwend je a-vier
ontwapent zich
de hartstocht in de ander
voor wie je
zonder schild kunt zijn
opent zich perspectief…
Afgewezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 209 Hij praat in de leegte
tegen muren
Hij kijkt in de leegte
zonder toekomst
Hij loopt in de leegte
zonder vriendschap
Hij zoekt in de leegte
zonder rijkdom
hij schrijft in de leegte
zonder antwoord
hij hoopt in de leegte
zonder oorlog
Dan stuurt men hem de leegte in
uitgewezene op zoek
naar veiligheid en leven
in een thuisland
waar…
Escher*
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 3.205 Vanuit een onmogelijk perspectief
herleeft de inhoud van een liefdesbrief.…
Van de angst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 248 Ballen hebben nooit de dokter zelf
Beschermheer achter zich gelaten
Op zoek naar jouw verarming
In de Metropool voor verbittering
Of dat toch probeert wat er ook gebeurt
In elkaar en brengen, waar hij geen perspectief heeft
Het wordt een oorlog, nu voor de hand
De strakke hand, hij, de enige baas
Dan wordt daar niemand beter van
Zwakke plekken…
Nulmeting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 ik twijfel aan de rede
het nut van verstand
bestaat wel het verleden
als sporen in los zand
ik twijfel aan de ziel
aan de passie van het hart
de weekheid van mijn achilleshiel
onbestemd als smart
ik heb me aan gedachten bezat
ooit kom ik weer bij zinnen
in de haven van een schervenloze stad
ik moet bij het begin beginnen…
De cyclus van verlies
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 Traag verstrengeld dansend
trotseren ze de najaarsstormen
verliezen dwarrelende bladeren
takken vallen knappend af
hun verlies doet geen pijn
blijkt toch niet onmisbaar
groeit meestal weer aan
als hoopvol perspectief
bij ons doet verlies vaak pijn
blijkt missen meest onmisbaar
ach waren wij soms bomen
stevig verstrengeld in het nu…
Overleven
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.389 Elke dag minstens één koude-oorlog.
De hele aardbevolking
even bevroren. IJspoppen met rode ogen.
Ontdooid. En daar lopen wij weer,
in een landschap
vredig als zeegras in de landwind,
wind
als een zegen uit het nihil.
Windmolens als gebedsmolens:
de wind komt op tijd
als ademstoten van inspiratie
uit rondwervelende windstreken.
Begeleid…
Onversneden raadsel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 209 In een vloeibare wereld van reflecties
gaat de waard kopje onder
draagt de toog geen glazen
aan de wand een schilderij
waarop de gulden snede
elke scherpte verloren heeft
botte lijnen in verwaterde compositie
ze vullen gezonken stegen
met trambanen zonder haltes
een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel
- het perspectief -
nergens…
Hoop
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 201 De wereld is niet godvergeten
Geen toevallig doelloos zijn
Niet wanhopig opgegeten
Ik vind vreugde in mijn pijn
Omdat ik weet dat in mijn leven
Licht en duister samen gaan
Daarom durf ik blij te beven
Kan ik ook de diepte aan
Daarom blijf ik dapper doorgaan
Vecht mijn eigen kleine strijd
Voel mij op en ook weer afgaan
En sluit vriendschap…
Het oogpunt van mijn geliefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 Door de ogen van mijn liefde schitterde ik
mijn weerspiegeling glansde op haar iris
wegens het stralen van haar oogpunt.
In afwachting van het smelten van het ijs
kwam mijn vragende blik stapvoets naderbij
voor een gevolg dat hartstocht wordt gegund.
Charmant keek zij hoopvol onbeantwoord
terwijl zij haar verleidelijke geur verspreidde…
Toekomst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 230 Als ik mijn rug
naar de toekomst keer,
heb ik geen oog
voor het zwarte gat
dat ik vrees.
Wandel ik langs
succes en falen,
langs vrienden, vreemden,
vrouwen.
Leeft mijn vader nog,
geloof ik in verzoening
en verlossing.
Geloof ik
in een toekomst.…
Een lege postbode verdrinkt op de landweg
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.697 Voor A. Morriën
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed…
Zekere Indianen
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.807 Tussen blind en alziend woont een stam waarvan
de leden enkel omlaag kunnen kijken.
Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas.
In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek,
de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten
duizelt het hun de wereld wordt duister:
In liefde ontbrand voor een paar voeten…