14013 resultaten.
Sint Nicolaasbolleke 3
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.120 Misselijkmakend vaak
Woelige overtocht
Ginds komt de stoomboot
Uit Spanje weer aan
'Straks maar retour met de
Torremolinosvlucht’
Sprak onze Sint
In zijn stressvol bestaan…
je laarzen gaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 603 je klikt en
raakt me aan
je laarzen gaan
voor woelig ritme
subtiel
laat je me stikken
je hakken zien
in sensueel getik
toch strikte
ik je blik
je veerde op
en knikte…
de poort
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 154 tijd gespiegeld in de stikken
van mijn oma’s Zeeuwse dracht
ik hoor theedrinkende terrassen
een sigaren rokend zware stem
bij kar en kraam kletsende vrouwen
de luide schreeuw der marktkoopman
ik ruik de in een ton gerookte paling
de geur van varken, paard en koe
van zilte vers gevangen vis
van pas gerooide uien
ik slenter terug de schaduw…
Unctat
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.612 andere aarde achter mij
aarzel niet en maak hen vrij
zodat wij samen kunnen leven
vrij van honger,strijd of pijn
opdat we beiden zullen streven
naar het gemeenzaam anders zijn.…
De Paus der Pausen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Op figuurlijk brede schouders,
laad ik pijn, om nieuwe ideeën te geleiden.
Ik maak me los van alles dat vast zat: in mijzelf,
àls in de woelige werelden...
Alle 'normale' woorden en menselijke gebaren
konden mij als dichteres niet bedaren!…
Puur van toen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 274 Het gevoel van toen
is nooit meer teruggekomen
er kwam bewustzijn
etaleren van gevoelens
een kunstenaar
ging door een woelige storm
en vond in rust de luwte
en er stierf een ik in jou
op een najaarsdag
je werd weer terug geworpen
in verdriet zonder dat iemand
je ooit echt had begrepen
terug in de woelige storm
van…
Tederheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 899 waarom is het achter ons duister
en voor zo licht en warm
de schaduw zit niet aan de zonkant
wij lopen langzaam richting zon
aan de voorkant smelt de warmte
ons lichaam innig tot tederheid
in de schaduw van onszelf schuilen wij
voor de zengende verschroeiende zon
teveel tederheid kan pijn doen…
Het leven is een dans
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Het leven is een dans
Aan de ene kant jij
Jouw eigen schaduw
De andere kant
Soms leidt de schaduw
En lijdt jij
Soms leidt jij
Vrij van jezelf
Vrij van pijn
Let op iedere pas
Struikel niet
Dans met het leven
Dans met verdriet…
De ochtend is mooi
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 170 Met je vleugels spreid je warmte,
verzacht je de pijnen van mijn woelige gedachten.
Mijn hart zinkt in een snelstromende rivier.
Jij bent mijn haven en ik
de bodem.
Je raakt me aan en onze lippen gloeien.
We staan op het dak en zien de verte.
Een dag is te kort.…
Schaduwrijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 154 fietste, schaduw naar schaduw
voor elke droom een vlekje van de zon…
Stukjes naderende dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 ik voel pijn
zouden het de eerste stukjes
naderende dood kunnen zijn
in frontale aanval
op de tempel
van het leven
altijd evenwicht
ieder licht nam
schaduw zelf bij de hand
nog schijnt de zon
maar de dagen korten
en het donker wint terrein
de balans is om
ik beleef nog slechts de schaduw
van wat mijn bestaan had moeten zijn…
VERS 6
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.712 Ik kan geen postzegels verzamelen
ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen
ik kan geen amourettes kollektioneren
en geen wijsheid
ik kan niets meer
ik kan niets meer
Waarom doof ik de lamp niet
en ga ik niet te bed
Ik wil beproeven
naakt te zijn
bloot wie weet wel gevroren purper…
Leven trekt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 175 Leven trekt
sleurt
en kleurt
maar uiteindelijk
kleurt
het mijn leven…
voel jij me nog
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 611 als in een slangenkeel
ik slenter door oneindige lanen
wilgen treuren mij in koor toe
waar elke boom de pijn vergroot
het maakt mij zo levensmoe
voel jij me nog
mijn verre lieve
ik was het toch
wilde je gerieven…
elke schaduw
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 100 zij legt een deksel
van beton over
de pijn van een inkt
zwart verleden
ik kan niet aan je
denken papa ik
ben vrijer dan ooit
maar voor elke
schaduw ben ik bang
een specht klopt op
de dode berk…
Als onstuimig mannetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 290 jij hebt
je ankers in
mijn lijf
maar ongelijnd
zwem ik als vis
in woelig water
paai en prooi niet
als onstuimig mannetje
verscholen in het riet
bewaak ons territorium
want weet een ander
wijfje komt er niet…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Jouw tatoeages
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 79 langzaam
kleurt pijn
jouw tatoeages
met hart en
ziel gezet in
jaren overleven
waar nu
nog ruimte
zou moeten zijn
blijken vorm
en schaduw die
te hebben gevuld
jouw vooruitziende
blik heeft die vrijheid
niet willen beperken
in samen gaan
gaf diepe pijn het
onbegrensde groeien aan…
Een kangoeroe op reis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 En waar het de één oproept tot een vlucht
voor de aardse pijn, kan het een kangoeroe
tot goeroe doen zijn. Een kangoeroe die
wereldwijs de mensheid troost met zijn
bovenaardse paradijs.…
strandgangers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 op het zand de schelpen dun
en breekbaar door woelig
water meegesleurd
golven legden ze neer
vogels pikten ze leeg dan
het zandstralen dagenlang
het zachte knarsen onder
voeten die vermorzelen
keer ik op mijn stappen terug?…
Op de grens
netgedicht
3.0 met 73 stemmen 43.255 Zichtbare schoonheid
bewees haar zijn
vermoedde pijn
rond de schaduw
van een tatoeage
vermoedde een vlinder
op de bloem op haar dij
zo zij dat zei
ik fladder niet
als antwoord op mijn staren
de bloem was de grens
daar kwam niets bij…
Verborgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 402 Verleden schaduw
ogen zonder licht
verborgen horizon
het nu raakt uit zicht.
Dichte mist wijkt
liefde creëert zacht
pijn neemt afscheid
genieten is kracht.…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Tunnel zonder zicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 369 ik schaduw zijden
voel het lijden dat
geen licht meer kan verdragen
stop de pijnen die
om meer verdoving vragen
breng rust en stilte terug
dan ontvlamt de geest
zij weet het lichaam is
al veel te lang geweest
wil naar het warme licht
vliegt in paradijselijk bereiken
uit de tunnel zonder zicht
schaduw heb ik meegenomen
maar op…
X. Oktober, sloper van mijn streven
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.310 Oktober, sloper van mijn streven en mijn hopen,
uw moker is van lood
die weegt ter lome leên me en houdt mijn nek gestopen.
Oktober; en uw aêm, mijn lammer lijf beslopen,
Oktober, maakt mijne ogen groot.
Van alle spel geweerd de blijde zomer-kieten,
en te aller rust gekeerd;
verlaten alle luste’ en die me zelf verlieten,
Oktober, - als een…
vrees
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 142 gedwongen gedachten
vertroebeld bloed
angst in de aderen
aanvaarden moet
knikkende knieën
trillende vingers
borrelende buik
verwerken moet
bevende benen
verrimpeld vel
ontredderde ogen
het leven een tel
broze botten
uitgevallen haar
ingevallen wangen
pas dertig jaar
verslappende spieren
haat in het hart
onrustige geest…
heling
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 75 kun je een
gebroken woord
spalken
een splint aanbrengen
voor het verzachten
van de pijn
het gebrokene
tijdelijk
verbinden
fixeren in
onbeweeglijke
nietsdoenerij
voel je na de
heling de plek
van de breuk
van een
gebroken woord
de stekende pijn
waar je nog altijd
koud van wordt?…
Zichtbaar op papier
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 171 heb de lijnen
van je gezicht
getekend
met potlood
in zwart wit
je leven geschetst
de diepte
van gevoelens
kan ik niet bereiken
littekens
schaduwen hun
donkere tijd
jouw pijn
zichtbaar op papier
is voelbaar hier…
Van Binnen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 652 Hoop heb ik reeds verloren, de wil om door te gaan vervaagd
langzaam in de schaduw van mijn ziel.…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…