Alle inzendingen over plotseling OR mes OR schertsen

Ze pijnigde zichzelf met een mes als haar tranen zwegen als ’t graf Ze bezeerde zich alleen bij stress en ze deed ‘t bij zichzelf als straf Eens dat het duister gevallen was kwamen gauw haar zelfverwijten Dan zakte ze dieper in het moeras niets kon in haar voordeel pleiten Bijna als vanzelf was daar ’t mes en als vanzelf stak het in haar…

De lage ruime heuvels om de Franse dorpen Domrémy en Veaucouleurs geven sterk verlangen almaar rond te dolen langs lustig buitenleven deinend grasland en graanveld roepen het oude genot van 't landelijke drinkhuis waarin arbeid en vertier met elkaar schertsen boven gazen kelken jonge boerenboterlucht glijdt over de kleine rivier zoekt…

heb mijn hand overspeeld vingers beeldhouwden linnen met beitel en mes hamerde rood tot de dood er op volgde bloed door pigmenten verzwolgen puntte met mes naar de ziel en verviel in historisch polijsten twee dimensies verspeeld kon het beeld slechts vervlakt doen herrijzen…

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

de pijn is zoet verlang zo heftig naar snijden en het bloed geef mij het mes dat rust brengt in mijn passie snijd pijn in stukken fijn genieten bloedt vandaag in rode lust ik wil zo graag dat het mes mij kervend kust de pijn is zoet als ik maar heb gebloed…

Soms gebeuren er dingen, onverklaarbaar, niet verwacht, zomaar plotseling ,uit het niets, waar je nooit aan hebt gedacht.…

Een blik van jou, Een woord van jou, mijn hart begint te zingen, vlinders in mijn buik hoe doe je al die dingen? Een knuffel van jou, een zoen van jou, mijn hartje gaat tekeer, een brede glimlach om mijn mond, van yesss daar is hij weer! Als uit het niets, in het iets, als hokus pokus pas, was jij opeens daar, zo onverwacht en krachtig…

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

Als ik nu opgelucht ontwaak uit deze boze droom zou ik verwonderd omzien naar mijn gedetailleerde dromenfantasie hopend dat dit nooit gebeurt onderwijl vrolijk plukkend van de dag liefste hou me stevig vast het regent ijskoude realiteiten vragen striemen door de binnenkamer de zon lijkt verder weg dan ooit als het leven twijfel is wie…

Het seizoen bepaalt het kan vriezen of dooien als sneeuw voor de zon.…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

Het water is koel Pijn is daar als een heet mes De stilte verdooft…

zorgzaam slaat de mees een regenworm in stukken voer voor haar jongen…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Nu moet ik verder zonder jou. Mijn meisje waar ik zoveel van hou. Mijn spiegel, mijn troostende warme oceaan. Mijn gids, die overal met mij is heengegaan. Mijn licht, als ik bang was in het donker. Jouw liefde voor mij, het grootste wonder. Stilletjes zwaai ik naar je, schat tot later, dit is niet het eind! Want het zijn mijn tranen, het is…

Zomaar een zomerse dag in September de zon schijnt plotseling in volle kracht jij kijkt naar mij, ik naar jou plotseling verlang ik weer naar de Decemberkou.…

Een mes en een vork in mijn wereld moordwapens vóór acht uur ‘s morgens…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zodra ik maar over Jan Peter spreek Krijg ik weer zin de gek met hem te steken, Maar dat een gek zich op hem denkt te wreken Door echt te steken - dat helpt echt geen steek. Integendeel: mocht hij er ooit in slagen Dan zitten wij straks met premier Verhagen.…

In een vraag- en antwoord spel met schoonzoon, weet ik niks te zeggen wanneer hij gewoon zegt, dat doen we gewoon voor je! Ik app hem terug; zit even zonder woorden, krijg een smiley terug met de boodschap, Ma, da's me nog niet eerder overkomen, een schoonma die niet op haar woorden kan komen!…

Het sluipt binnen mijn geweten blokkeert langzaam word de kamer zwart de stilte verstomt het mes ligt voor me loert me aan uitnodigend een lichtpunt in de duisternis mijn hand begint een eigen leven een leven vol dood een leven wat de mijne verdringt tegen mijn huid voelt het mes koud en scherp koud als de mensen scherp als de pijn…

Ik was nog jong en zo verlegen Toen jij ineens voor mij stond Ik was gehuld in hartjesregen Keek je aan met open mond Wilde mijn hart bloot gaan leggen Ik wist het zeker deze liefde is puur Toen ik jouw stem hoorde zeggen Heb jij misschien even vuur Dat vuur heb je gekregen En je sigaret die was goed aan Maar daarna ging je je eigen wegen…

Na een eindeloze stilte bewoog er eindelijk iets, wat volgde is niet te beschrijven, en in drie, vier dagen tijd was alles anders. En alles wat groen kon worden of roze, of wat kon fluiten of dansen op ragfijne vleugels, werd groen of roze, floot, en danste op ragfijne vleugels. Opeens deed alles alles wat het wist, geschokt…

Zo kom je, ben je plotseling mijn deel....…

een rare nacht van wakker zijn en slapen en wakker zijn en slapen en wakker zijn en alles werd helder onverwacht als die dag in de zomer waarop ineens overal mieren opvlogen realiseren: ik kan zelf mijn keuzes maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder…

Naast een overvolle afvalbak liggen nog wat uitgedrukte peuken, lege bierblikjes en een sinaasappelschil. Een voorbijganger, die toevallig tekenaar is, schetst dit alles vluchtig met zijn verbazing en noemt het: "Vervuilend stilleven."…

Ene Mees wou ook graag met 'r slapen. Ze zei: 'Ik wil koren, geen kaf, Mees.' De knaap, in de put, daar ze 'm afwees, zocht troost, die hij vond bij z'n slapende hond. Hij behielp zich zowaar met een mafkees.…

Hoe plotseling is zij zo broos geworden zonder dat ik wist wat heb ik reeds gemist door in de sneltrein van de tijd aan haar voorbij te reizen hoe lang nog zal zij moeder blijven en naar mij uitzien langs de sporen hoe plotseling is zij zo broos geworden?…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…