Alle inzendingen over rivier OR maan

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Lint van helderblauw versiert het groene landschap verdrinkt in de zee Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven. Dat reflecties van het…

Ik kom zelfs voor in een geweldig lied Al weet ik niet wie of het heeft geschreven Een Canadees of zeeman, was het niet Een witte man die met een squaw ging leven?…

Dat wat ontstaat ontstaat, omdat het moet schijnbaar blijkbaar Ooit zullen antwoorden komen zegt een oude wijze man die als wacht de rivier laat stromen Als een kern is ontgaan langs het oog van de mensen zal dit nieuwe ruimte slaan en kan men blijven zoeken naar zelfontwikkeling en nieuwe grenzen Totdat een reis ophoudt en de…

Als de zon zo helder als de zeeën zo groot als een storm zo heftig als kleurig avondrood Als sterren die stralen als de maan in de nacht als rustgevende muziek als zwoele wind zo zacht Als de mooiste rivieren als glinstering van dauw als de toppen van de bergen zo groot is mijn liefde voor jou…

Ver van hier in mijn hart zo dichtbij tranen glinsteren als zonlicht in de rivier gedachten lijken dwaalwegen als schimmen glijden zij voort gelijk wolken in de nacht dromen zijn onvatbaar vast gehecht aan de maan ver weg maar ik ben zo blij dat jij er bent…

Rivieren die traag door mijn brede laagland gaan Met rijen populieren aan de waterkant En dorpen, torens, olmen in een groots verband Die trots verzonken eenzaam aan de einder staan Een man daar aan het roer bezingt mijn fiere rijk En wat ik hoor is dat ik op een vaasje lijk…

jij bent de wolken doorgetrokken de dag is aangebroken, niemand ziet je dorp meer snijd letters uit de maan schrijft brieven aan de hemel wees niet bevreesd een fout te maken de zon is je vlakgum een rivier van zinnen zal hier ontspringen als jij je uitstort daar in die sterrenpracht…

de maan is leeg zo kaal en stil een ongerepte maan is het nog…

Waar ik leef ben ik rijk zonder gezeik als een oude eik heb ik gezien hoe liefde een man gek heeft gemaakt ik heb gehoord hoe een gekke man door liefde werd geraakt vlinders vliegen naar zijn gelijkenis een zalm die terugkeert uit de oceaan naar de rivier die er ligt om te sterven onhoorbare zucht een opstijgende zwaan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

steeds van daar naar hier zag zich zelf zelfs in de rivier en werd ten prooi aan huiver de rimpels van het water vertelden hem zo niet verder te gaan in deze eigenwaan zijn kwaliteit van leven is toen heel dicht bij de rivier gebleven werd ook zo helder net zo zuiver…

het meisje, ze woont aan de rivier gebruikt nauwelijks woorden ze maakt vanavond haar jurk af hij is smaragdgroen en past bij haar ogen ze droomt van gele wolken en een man die altijd onderweg is zij blijft alleen in de eenzame ruimte ze zal neuriën en uiteindelijk haar jurk aantrekken zich daarna naakt bewonderen…

voor Inez Mijn ogen zijn gemaakt Van zon en van maan Mijn wimpers Van vleugels van dons Mijn oren van afstand Mijn mond van valleien Mijn ledematen zijn Van donder en donker Van akkers hout en rivieren Zijn alle andere delen Die ik amper ken Maar op gelijke voet leven met elkaar. --------------------------- uit: 'Som van tijd'…

't Is springtij vannacht, vanwege die maan: Ondoorgrondelijkheid waar ik daar wil gaan. De zee en de rivier, zij stromen in mij. Is haar diepte mijn diepte? Ik voel me onpeilbaar, onbegrijpelijk alleen. gd…

De rivier tussen de lakens littekens van tochten naar de stad zo is het leven in deze achterbuurt omdat de mensen prettig werken de maan rond de mondplaneet op alle naambordjes exotische namen via rubberen sandalen, kilometers lang kraaien vliegen naar nieuwe werkwoorden alleen de mensen die hun hond uitlaten omdat er eigenlijk niets aan…

Er was laatst een ontketende in die vreemde droom bij de onstuimige rivier een mens niet langer slaaf van het getekende verleden Hij zag beladen schepen varen naar de oude haven bij de zee in het deinen van het water in het dromen over later ging de toekomst langer mee.…

nachtenlang zingen de wolven hun dodenlied langs wakende uilen tot de maan verschiet in de rivier vallende woudreuzen bedolven verpletterend hun weerloze jongen nachtenlang huilen de wolven om hun bloed op stuwende stammen dat kleeft aan de grondontwikkelaar vreeemde geurvlaggen geroken vrezen zij de mens, het dodelijk gevaar…

de stad staat in brand en hij tekent het uit laat me voor jou een bootje blijven op de rivier kabbelend zonder zicht het ene huis met doorgeslagen ruiten de man die scherven raapt aan zee je schreeuw nog eens in een schelp hoort de koude rilling over je heen als je huilt tot je weer steen bent zo hard zo liefdevol…

nooit eerder heb je haar horen dreigen zij dreigt ook niet haar woorden blijven hangen als in een goed gedicht haar ziel is niet te vangen ‘t is in zijn grote hand vrij in het licht wat de dagen brengen mogen virussen oorlog of vrede als blauw saffier glinstert de rivier onder de grimmige maan van ons aards bestaan…

purperblauwe gedachten zwenkten met hem mee toen hij onverhoeds in de Lethe tuimelde de bodem bezaaid met glinsterende blauwe stenen zijn ogen lichtten op hij hapte naar adem boven de rivier een vlucht van duiven in de koepelblauwe lucht iemand vroeg: heb jij onlangs de man gezien je weet wel die met dat witte…

Zonovergoten spookmaan boven horizon - onaanraakbaar licht…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

Als gitaren snikken, kermen over liefde, armoede en pijn flamenco alles zal overstemmen Als Triana beeft, huilt en lacht geef ik in die wonderlijke nacht mijn gitaar aan de sterren Het is de maan die lacht…

Het lijkt mij niet te vinden, omdat de rivier ze te ver verspreidt. In het verdronken land tussen de rivieren bevindt zich ergens mijn niemandsland. Omspoelen soms de kolkende rivieren een onrustige binnenbrand.…

En toen verstrengelden zij zich en dekte zij hem tenslotte toe met zichzelf als een brug over een kolkende rivier waarvan de sluis geopend moest. Zo balanceerden zij het getij, en kon alles geruisloos verder gaan, lieten zij zich temmen door de stand van de zon en de maan.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

Onder klaterend applaus van bergen en rivieren en met instemmend gefluit van weer en wind zien maan en sterren stralend toe hoe ik, op 't toneel van het heden, mij elke dag weer druk maak over toekomst en verleden.…