Alle inzendingen over roeren

want wie hem aan ’t roer houdt zal varen allee vrouw blaas in je zeilen open die kluisgaten ik kom eraan!…

Het land is plotseling in rep en roer Want morgen gaat het best een beetje waaien Er volgt een weeralarm, dat laat zich raaien En had u voor de trein een dagretour, De vraag is of u ooit nog aan zult komen; Er hangt moordzuchtig blad aan al die bomen. ---- Het KNMI verwacht onstuimige dagen.…

De laatste tijd dacht ik steeds “minder minder” Bij politieke pochers op teevee Hun woordenstrijd klonk nimmer recht door zee Goddank, een viertal lijkt iets eensgezinder Straks klotst er wel een opblaasboot, heel stoer, Met Rub'ren Rutte grijnzend aan het roer…

Roeren in de pannen afgesleten houtje als je de saus wilt proeven nauwelijks nog een kommetje zo dienstbaar door de jaren dat je niet goed beseft hoe je haar zult missen als ze in de vaatwasser straks teveel is uitgeloogd vanzelfsprekendheid gevaarlijk geruststellend met stille gewonden en zelfs vermoorden in de slagschaduw van mijn…

maar 'k heb geen zin om hier gestoord met hen hun bagger door te roeren.…

telkens opnieuw de zee ’s nachts, traag voorbij mijn oog alleen al dit woord beweegt mijn armen naar de horizon gebouwd in schelpen; purperrood ik heb mijn huis nooit geweten noch het wentelen van de vlakte ik weet slechts dat ik drijven moet met de zee als wimpel aan het roer foto Robin ©…

Jij kent mijn leven, jij bent mijn leven, jij was mijn alles, mijn voor- en achtersteven, mijn zeil in de wind, mijn kapitein, mijn roer maar nu ligt het schip stuurloos te dobberen als haaienvoer. In een zee van verdriet, vergeten, windstil, maar de tranen drogen niet.…

De reis die in het hoofd gestalte kreeg gemaakt tot aan het doel, vervuld verlangen dat tot stilstand kwam gaat verder dan de halteplaats, hier openbarend dat niet hét- maar elk doel zich aaneenrijgt aan het snoer van wegen dat geen wijzer kent zo blijft de reis,-een wegennet waarop de mens zich voortbeweegt als ondergrond om zich te roeren…

Ik weet het niet, dit vele roeren zat. Nu slechts op zoek naar wat heerlijk zwart.…

Hij bespiedt u, kleene dierkens, met 't moorddadig roer in 't hand: en... Zo groot is hij, die over alle dieren kroone spant! ------------------------- Tijdkrans (1893)…

Ik plukte zo maar achteloos wat letters langs de beek verborg ze in een hoedendoos en kuierde nog een week Toen ik later heimlijk blikte door een spleetje langs de rand zag ik hoe God de woorden schikte in een bovenaards verband Zag zijn hand de taal beroeren zoals geen schepsel roeren kon liet mij op zijn Woord vervoeren naar een rustplaats…

in stromen zweet belijd ik liefde nee geen sex het was wel heet je onderkoelde in verzachten mijn drift om jou nu eindeloos te pakken zag de glans van chaos in je ogen je hebt het roer op tijd weer omgebogen in naadloos raken van elkaar kwam lieve lust in harmonie met verder leven klaar…

Sluit me in jouw armen laat me niet meer alleen kom mijn hart verwarmen zoals je dat deed voorheen Wees voor mij als een zon kom mijn leven inkleuren wees als een krachtige bron die me altijd op kan fleuren Blijf maar dicht in mijn buurt laat je schaduw naast me staan wees het roer dat mij stuurt en laat me alsjeblieft nooit gaan…

Haar zee en rivier heeft ze bevaren onbekend met aankomst en vertrek Zoveel meer stond ze aan ´t roer dan vader Ze wist van eb en vloed en kerend tij en richtingen van winden Zeldzaam opgelopen averij zelden aan lager wal of lek Het laveren kwam pas na verloop van rijpe jaren Ze koerste op gegist bestek.…

twee oudjes soezen achter glas stilte in sluimer over hoe het was geen gleeën in de vitrages of vlekken op het tapijt geen verleden te dragen zonder spijt ze slurpen koffie, roeren thee luisteren radio en kijken teevee lachen en hebben verdriet om wat is geweest en wat niet de oudjes zijn weg de begonia staat droog op de vensterbank…

Ik heb liever niet dat je nog doorvraagt Liever niet dat je het weet Weet wel, dat als je doorzaagt Dan berokken jij mij leed Ik smeek je, laat het rusten Wroet niets open, roer niets door Wat ik weet zal niemand lusten Wat koop je daar nu voor?…

Biggen in dichte schuren worden tot de dood gekweld door gehersenspoelde beulen die hun botte koppen in gouden Rabo-stroppen stoppen Biggen martelen kent geen taboe Politiek correcte zwijnen staan het toe Bedrogen beulen zet uw kap af, wendt het roer gooi uw deuren open, wordt weer boer…

Sommigen ruiken het, gevoel van wrijving, trilling – donkere handen reeds tot vuisten gebundeld – dan een schot in de tijd, kristalhelderheid vult een leegte, jagend en zo windklaps… Enkel de stille getuigen roeren zich met genoegen in het geweld. Een hoekje gereserveerd, reikhalzend en hongerig.…

de schrijver staat aan het roer van zijn boek smeed woorden in een hevige hunkering van storm regels glanzen over de reling letters swingen op het dek het scheepsjournaal in mooie woorden het boek, het boegbeeld van het schip met luchtige verzen in de zon waarin zinnen kraken in zeekoorts adjectieven bungelend overboord…

haren vangen stof en roet voor het de longtak bezoedelt doorbloede botplaten plooien mijn adem roeren de lucht, zenden het aroma naar het slijmvlies een tussenschot van kraakbeen, bekleed met haarvaten scheidt de gangen waarrond zich een vleugel welft in de nok van de holte, tussen oogkassen onder de bodem van mijn schedel snuif ik het…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

bladerend door de wind vastgelegd met woorden die niemand ooit geschreven vindt wat door gewonde dijken is omarmd lijkt leeg te lopen in waterrijk land tot een koninkrijk in hersencellen grenzeloos ijsveld, witter dan het strand tot buiten de tuin met deze waardplant uit het binnenaardse tot evenbeeld van tijdgeest, gaandeweg te roeren…

Gooi het roer om lieve dame ga in godsnaam niet voorbij ik heb hier de dood gevonden hem met huid en haar verslonden en mijn leven dat ben jij.…

In roer en rep je voor het vaderland Zon daar wil ik zijn Gepekeld glas zo lichtgebrand Ten strijde onder ’t juk van de verwachting Kruip ik door modderschuit als ware Wars van doodsverachting Om na gedane arbeid terug te keren Vol verhaal en zinnebeeld Gepekeld glas zoete nectar Alsof ik was het boetekleed Te heet gebakerd Maar…

gooi het roer om storm op tien uur keer terug naar de haven teveel avontuur leg het touw vast dok snel aan laat ons opschieten voordat we vergaan schepen sturen mensen in nood storm op tien uur brengt de dood meer vol misere de zon wil niet onder begint te huilen verstopt in het vooronder…

Meneer de koelkast weet niet dat zijn kou wordt weggenomen en Jezus erboven hangt aan een kruis - ik roer de suiker los. Zijn kroon lijdt aan verleden tijd: kristal voorbeeld - ik ontwerp dezelfde dingen, dagelijks overnieuw, tevergeefs. ------------------------------- Uit: 'Logos', 2002.…

Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde en van droom en drift doortrilde hand de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven in de regenbogen - die beschouwt de gangster aan het roer als vijand. --------------------------------- uit: 'Eeuwige vlam', 2003.…

Al door de natuur afgeschreven freewheelen we op reserves door de herfst van ons leven Wijsheid door levenservaring plaatst verstand aan het roer dat oergevoelens relativeert We glimlachen om de Zeisenman die fluitend op z'n benen lippen namen op zandlopers graveert Levensherfst 'n geestelijke reis veel mag niets hoeft, 't…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

Gisteren kreeg ik weer een waarschuwing voor een aanvaring, maar ik kon het roer tijdig keren. Terwijl ik nu vaar, hoor ik rustig het kabbelen van het water. De muziek van eb en vloed volgt zijn ritme, alsof er al die tijd niets is gebeurd…