Alle inzendingen over seizoenen OR boom OR puin

opengereten rusten twee torens aan de voet van een berg puin…

Totaal verduisterd een "zondige" stad in puin en toch de zon zien?…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

ik heb je gekend als vallend blad dansend op wind stralend in licht van de zon kleur om en om je patroonde de grond met schering en inslag ik las rust in lijnen van luwte seizoenen voorbij maar in de top knopte je boom naar betere tijden wil melker 07/07/2010…

De wereld van mijn ouders, mijn wereld, valt in puin. Het nieuwe China raast vlakbij voorbij. Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

Ik sta daar en ruis maar ben een boom in die droom Volg het seizoen soms in groen dan weer kaal monumentaal Bij weer en ontij herken je mij je staat dan stil bekijkt me pril Zou je willen vragen iets voor alle dagen laat die hond thuis zie te vaak z’n kruis…

het prikkeldraad haakt weer in rafels historie buigzaam gerold om het regime strak te schragen bomen groeiden seizoenen proefden de dood in de rook der verdoemden zij getuigen hoe mensen door afkomst en ras als minderwaardig zijn omgebracht met de oorlog als vlag is de lading verdwenen nog ruisen zij zacht…

In het vroege middaguur zit ik in de zon op een terras met m'n rug tegen de muur en geniet van de narcissen in het gras die dansen in de wind en luister naar de vogels in de nog kale bomen maar toch met een zweem van ontluikend groen koester ik dit moment in een altijd blij makend seizoen waarin ik alles weer vind…

Vandaag nog schijnt de zon maar stilaan meldt de herfst zich aan en bomen verliezen hun blaren. Ook dit seizoen brengt zijn vreugde want de herfstkoningin voelde plezier bij elk blad dat ze met veel liefde kleurde. De aarde is nu één groot kleurentapijt Het is het moment om ervan te genieten.…

bliksem storm en regen is hun aanzien deels vergaan heb de maan bekeken uit een hoge kruin mijn leven aan de voet was slechts een hoopje puin…

Wat over is, is een knuffelbeest boven op het puin... Een droom voorbij!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij, hun seizoen is een apart seizoen. Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok, ze gaan met een reserve aan kracht begonnen in de de winters van hun jeugd.…

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij, hun seizoen is een apart seizoen. Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok, ze gaan met een reserve aan kracht begonnen in de winters van hun jeugd.…

trekt onze aandacht door zijn kleur seizoenen zijn er aan te zien geeft schaduw, schuilplaats, zekerheid wij zijn verplicht om dat te doen wat nodig is de tijd is rijp de waarde is heel hoog het voortbestaan in wankel evenwicht gebracht is beter dan de ondergang die nu de bomen wacht…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

dans je mee met het verkleuren van bomen en struikgewas als in een ritueel gezongen vriendschap en liefde dansend naar een nieuw seizoen. dans je mee met de dieren in gekleurde gangen liefdevolle krachten samengesmolten liefdevolle dag.…

Lente doet me goed, de zomer laat me leven, herfst en winter niet.…

Met blote, zongebrande benen stapt ze door de zomer naar een roestig bruine winkel voor kousen die glanzen en haar laten dansen ver voorbij midwinternacht. Als de ochtend gloort, groet zij met een zwoele lach de lente, die de liefde in manden vol met zoenen, zoet en zacht als dons voor haar heeft meegebracht.…

Bliksemschicht schiet door dicht getrokken gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt…

Bliksemschicht schiet door dicht getrokken gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt…

Weet jij de bomen nog? En nog waarom het was dat ooit de herfst begon en onze dromen met de vogels weken? Nee, spreek niet van de winter - het wordt nacht - de winter wacht wel want de tijd beweegt zich zonder haast nu van ons af.…

de winterjasmijn laat 's zomers blaadjes vallen herfstaankondiging…

Adem draagt een waas van kilte en ik voel hoe herfst mijn lippen raakt aarzelend gelijk een blad niet wetend waar te zweven een moment slechts maar genoeg om stormen te verlangen…

Ik geef aan dit seizoen een waarde van veel te grote woorden; de stilstand waakt over het jaargetijde dat mij soms verder laat. ---------------------------------------------------- Uit: 'Toverdraad van dagvervlijf', 1986.…

jij voedt mij met jouw zonnestralen de geur van hyacinten houdt ons dichter krokussen lachen ons toe wanneer ze voorzichtig de kop op steken wij kussen de dag die ons verblijdt met alles wat mooi is…