Alle inzendingen over sjoemel-ware

de stam zich vertakt, hars de wonden dichten laat, terwijl haar littekens zichtbaar blijven, geen beknotting van het recht in wat we zijn, tegen de stroming in, waar alles zich aan hecht, worden nieuw ontsproten loten immuun, voor alle onrecht aangedaan, is dat waar ons levensrecht voor staat?…

Doordrenkt en doordesemd Van banaliteiten Toont hij de smaak Van los zand in de feiten De lucht op IC's Wordt gepneumatiseerd En water en brood Gesensibiliseerd Daar deelt hij ons boud En dapper besmuikt Een broodje fecaliën Dat ranzig ruikt Gewikkeld in windsels Der gymnopédie Onzalige spijs In zijn menagerie Doorklieft…

Men vreest de pragmatiek: o wee als het waar is, het onomstotelijk blijkt: de persoon in kwestie zich voor iedereen ontkleedt...! Mag je zulke blindheid signaleren? Nee, gauw wissen, doen alsof een sprookje is weerlegd - 'correctief loochenen' heet dat. Sssssst... Dit heb je niet van mij.…

In the middle of nowhere Waar ons ontstond Één blik en alles ging stromen De toekomst nog vermomd Het hart geraakt Warm, liefdevol en licht Jij meteen zo dichtbij Nog dichter met mijn ogen dicht Overtuigd van opnieuw ontmoeten Tijd en plaats nog onbekend Dansend samen verder groeien Vol vertrouwen in een happy end De afgelopen…

Eenzaamheid omsluit hem, als in een kast zonder deuren. Met geen spleetje licht. Afgesloten, duister, dicht. Hij trekt zich nog verder terug in een andere wereld. De wereld van zijn gedachtegang. Daar opent hij deuren naar een prachtige zonsondergang. Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren…

Ik was ongelukkig je zag het niet Ik was verdrietig je zag het niet Ik had problemen je hielp me niet Ik had het moeilijk je merkte het niet Ik huilde je zag het niet Ik had iemand nodig je was er niet!…

Ik zou me willen nestelen in jouw armen Als jij het bent, waar ik naar verlang Ik zou je met mijn liefde verwarmen Ik wacht...Maar wachten duurt zo lang Zou jij bestaan? Man van mijn dromen? Ik heb het altijd wel gehoopt Mijn droom is nog niet uitgekomen Of wacht ik onverhoopt?…

Verdwalen is zijn liefste wens. Maar er is een leegte die hij niet meer wenst maar volgt wanneer hij zijn gedachten verliezen wil en weet dat alleen zijn schaduwen hem zullen geven wat hij zal blijven wensen.…

Waar ben je toch mooie lieve warme vrouw Met wie ik velen uren heerlijk passioneel vrijen zou Met wie ik zou willen wandelen hand in hand Willen stralen van geluk onze voetenstappen in het zand Heerlijk glimlachend Mijn hart vreselijk veroverd door jou Waar ben je toch mooie lieve warme vrouw…

De kleine dingen in het leven, Momenten van geluk. Ik zou wel alles aan je willen geven, Maar jij, jij hebt het veel te druk. Ik zou zo graag eens met je praten, Over doodgewone dingen. Je hebt het niet in de gaten, En ik wil ook niet aan gaan dringen. Ik kan je niet bereiken, Mijlenver ben je weg. Ik zie je naar me kijken, Maar je luistert…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

O liefde, al ken jij alle vragen jouw koolmeesogen, jouw tarwekorrelzon, jouw hart van een amandelpit, geven geen antwoorden en jouw macht van het zwijgen leert de ware grootheid van de mens ligt in zijn zwakte. O liefde, hoe klein ben ik in jouw ogen, hoe prachtig is jouw gloed, hoe hard is jouw waarheid...…

Waar ik ben is de stilte de schaduw van gedachten en regenbogen die me leiden en verlaten.…

mijn gevoel verward ik ontknoop mijn gedachten heb jou gevonden…

Niet in de scholen, neen, heb ik gevonden, En van geleerden, och, weinig geleerd; Wat ons de wijzen als waarheid verkonden, Straks komt een wijzer, die ’t wegredeneert. ’t Leven alleen is de school van het leven, Levens–ervaring het heilige boek, God! door Uw wijzende vinger geschreven, Daar ik niet vruchtloos de waarheid in zoek.…

Denkend dat jij het was, de ware Ik had het kunnen weten, je werd de hare Je verkoos haar boven mij Je dacht, de ware, dat is zij Je zult spijt krijgen, binnenkort Pech gehad, want mijn liefde voor jou is allang verdord Ik zal elke herinnering uit mijn hart wissen En dit is de laatste keer dat ik me zo zal vergissen Zij houdt niet van je…

In de lucht tekenen scherpe gedachten Een opening naar de hemel Brokken van woorden knallen erdoor Binnen hangt er een paarse gloed Plots schreeuwen eerlijke zinnen: Waar ben je? Waar ben je? Waar ben je?…

Ik kom je ooit weer tegen, op de plek waar jij nu bent beland. Liefste, jij was mijn steun, mijn alles, mijn heerlijke vent. Rust zacht, in harmonie en vrede. Ik heb je voor eeuwig in mijn hart gesloten, waar je ook bent. Jouw einde was onmenselijk, zinloos en zonder rede.…

Zou het waar zijn Als ik zeg dat het is Zou het waar zijn Als ik zeg dat het voorbij is Zou het waar zijn Als ik zeg dat je moet gaan Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik vergeten wil Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik zonder je kan Zou het waar zijn Als ik zeg vaarwel…

je moet voor wat je wilt betalen ik kan daarvan zo enorm balen ik heb zo veel te geven, ik kan iets voor je doen maar wat jij wil hebben is gewoon poen door geld zijn we wel ver gekomen maar kijk eens wat er komt van het inkomen gevechten om gebied gevechten om eer en we weten er komt daarvan veel verdriet maar van geld willen we wel…

Leeg is het strand de laatste golven opgerold ingepakt door vroege schemer stil is het land waar het morgenlicht samensmolt met jouw kleuren en ik neem er iets van mee waar is de zee?…

Zon de duiker dirigeert de aardkorst nacht beluistert heimelijk Engelse radio’s Jammer Morgen zonneschijn nu zelfs al sterrenschijn En de nacht weet niet waar kruipen…

Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood, en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen... De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood... 't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest; maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden, o vrouwe?…

waar ben je lief, ik kan je niet bereiken ben jij aanwezig in dit schijnbaar dorre lichaam zie ik jou nog als ik in je doffe ogen kijk kan ik je nog vinden in je onverstaanbare taal je bent er nog, ik zie je wel ver weg, maar je bent er nog wel…

Woede geeft paarse voetzolen spijkers. Drenzend verdriet dooradert de weg die om te gaan rivierend tussen straatstenen draalt en drupt. Huisbaans. Tegendraads. Voorts en zowaar dik voldaan. Uitwasemend de grimas van een geledigde pop. De papieren rolmaat uit verleden, tijd geleden. Getuigen die langzaam wegsterven in beelden…

Hoe kan het zijn, dat ik nu pas besef dat het geen zin meer heeft om te wachten. Probeerde je het dan, op de één of andere manier een beetje voor me te verzachten Heb je dan gelogen toen je zei, dat je ook zoveel hield van mij. Ach ik weet best, jij hebt ook jouw verdriet. Maar me zo negeren, dat doe je toch gewoon niet. Want…

wanneer de avondvogel zwijgt de hemel hoge sterren krijgt en al het leven rust dan zweven geuren door het woud waar rood het zoete wit ontvouwt als nacht haar kelken kust…

in een bos waar woorden zinnen naakte taal hemelsbreed gespreid en haar antwoorden geeft op mijn vragen en lachte naar bladeren die dreven op het water als zwarte vleugels van verdronken vlinders schreven ze daar op het bleke zonlicht woorden en waar werden ze vergeten? waar zijn die woorden, waar?…

waar ben je ik zoek je ik roep je ik schreeuw je naam je komt niet je loopt voorbij kom terug draai je om nu kijk me aan zeg iets alstublieft laat me niet alleen…

Waar woekert ideevorming Waar is geen communicatie Waar ontbreekt ieder dialoog Waar ontstaat de consternatie Waar beginnen vooroordelen Waar vreten twijfels je kapot Waar verdwijnt ieder respect Waar zijn het keuzes of je lot Waar is de openheid eigenheid Waar is liefde het ware gevoel Waar is de warmte weggelopen..…