Alle inzendingen over sla OR slakken

een slak liep door het hoge gras genietend van hoe mals het was een troep mieren kwam langs zij en passeerde in een lange rij wat een snelheid en een haast reageerde de slak verbaasd wij zijn op weg naar een nieuwe stek zoekend op de juiste plek onder een biels of onder een steen daar willen wij nu heen ik hoef niet heen en ook niet terug…

Daar in de villawijk der slakken is elk bouwsel echt uniek door de gebruikers zelf ontworpen en gemaakt, Soms wordt het saai maar sterk, of kleurig, ook wel chique maar altijd mooi en zó vernuftig, dat ’t me keer op keer weer raakt.…

Ik zit te wachten op mystiek een beetje misschien is het er misschien is het er ook niet sigarettenrook kringelt naar de hemel en ik wacht ik denk aan slakken zonder huis die zich teder vastzuigen aan elkaar en ik weet niet of ik denk als ik dat zie…

Wiens leven zich Grotendeels in het Verborgene afspeelt, En kans ziet verse Blaadjes te snoepen Die zorgvuldig waren Opgekweekt Laat balorig een Zilverspoor achter Op de begane grond: Ze zullen potdorie Weten dat ik hier Geweest ben…

Ik ben een slak, en durf geen hap te eten want ik zag iets vanaf een berkenblad en werd er misselijk van moet u weten een mens, ik zal het nimmermeer vergeten die al mijn vrienden uit hun huisjes vrat.…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

Daar is hij dan de grote doorbraak die maakt dat ik weer schrijven kan elke kreet die ik slaak is er één van puur geluk mijn dag kan niet meer stuk.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zo heeft hij in de ruimte voor ons land Het allereerste kropje sla geplant.…

Ik sla mijn ogen op naar God Want daar komt mijn hulp vandaan Hij laat mij nooit verloren gaan In Zijn handen ligt mijn lot. Ik sla mijn ogen op naar Hem En roep Hem aan in al mijn nood Want Gods liefde is zeer groot Bij dag en nacht hoort Hij mijn stem.…

Ik sla een hoek om. Zo bijt een beitel. Ik tref een hand aan. Zo verschrompelt een roos. Ik leer jagen op liefde. Zo hijgt een zaag en ik zie de zee. Zo word ik oud. Houd ik mijn hart vast? Denk ik aan wierook?…

Een laatste knal verscheurt de stilte, het oude jaar heeft afgedaan, de nieuwe tijden breken aan, de bergen in hun woest bestaan, de dalen waar ik door moet gaan, raken de diepten van mijn klein bestaan ---------------- als ik mijn oog maar op U sla en met uw schaduw aan mijn zijde de grens der tijden over ga, dan mag ik rustig…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

Mark Rutte onze stoere Haagse held. Zoals die man strijdt voor ons Nederlanders doet bij mij ongeremd de waterlanders vrij stromen. Hoe hij omgaat met geweld! Pleur op zeg, ik bedoelde ’t overdrachtelijk. Ik heb een grote bek maar ‘k ben niet achterlijk!…

De slak luiheid en vertraging. De nieuwe mens wil vooruit. Leidt een zittend leven. Houdt van gemak. Wie veel snel wil, versnelt zijn tijd. Vooral mannen. Ze doen dat. Sneller. Aandachtige mensen zijn slimmer. Ze vertragen de veel te snelle tijd. Ze willen weinig langzaam. Lang leven de slakken.…

Het maakt niet uit of ik iets maak En wat ik maak dat maakt niets uit Zet thee of koffie, maakt het uit Of ik wat zeg of schrijf of fluit En als ik op een dag verzaak Zoals vandaag, scheelt dat een duit? Ik dacht het niet, maar als zo vaak De laatste tijd waar ik op stuit Is licht gezever, flauw vermaak Geneuzel uit gesloten kaak En leuterkoek…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

Daar dansten de slakken.…

Een sidderaal te Siddeburen Moest van zijn kwaal dwangmatig gluren Verscholen achter alg en wier Bespiedde hij voor zijn vertier Een slak die naakt was van nature…

als de dag van gisteren aan de oostkust van Jutland tijdens onze vakantie rond het zomerhuisje krioelde het van de slakken (van die grote waar ze in Frankrijk zo gek op zijn) mijn dochters hadden een spelletje bedacht met stift werden de slakken genummerd en daarna naar de start gebracht alwaar ze weldra vertrokken (nou ja uiteraard…

Ook al ben ik een slak, ik ben wel een betrouwbare slak met het hart op de juiste plek. In de war, maar wie is dat niet? Kijk anders diep mee in de leegte van mijn ziel.…

Ik mag Mijn eigen Leven Nu Gaan leiden Mijn eigen Weg In slaan Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal ook Weer Gaan Leren Dromen Als ik Mijn Eigen Weg in sla Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal dan Weer Gaan Leren dromen Als ik Die weg Maar In sla…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

Ik slaak een diepe zucht Rechte straten, Brintapap Door het nat naar huis gesjeesd Ik ben weer terug van weggeweest.…

soms, als ik in de dood verblijf en het schimmenspel zie om mij heen gonzen eentonige geluiden zij hebben het sterven gemeen geen woord of gebaar kan mij dan raken ik ben, zonder iemand te zijn voel, zonder kreten te slaken…

verlaat je schaduw en sla verlost van ballast je vleugels tot vlucht…

Twee slakken waren al sinds jaren op weg van Groningen naar Haren. Ten slotte kwam geheel ontdaan de oudste aan het eindpunt aan. Hij slikte en sprak diep bewogen: 'Mijn broer is uit de bocht gevlogen.' --------------------------------- uit: 'De peperbek', 1966.…

Ik ben weer uit mijn schulp gekropen heel traag als een slak verken ik mijn omgeving als een pas geboren egel tast ik alles voorzichtig af ik ben nog zwijgzaam spreekt iemand mij aan trek ik mij weer terug in mijn lichaam.…

alleen de naam al is een begin van groentepoezie vergeet gewoon die nederige positie van 'sla van m'n oma' evengoed geen sla van de mode niet annorexia in zakjes met gemengde priksla of hooguit stiekem nog malse vette pronte kroppen die bijeengepropt liggen in plastic kratjes op de groenteafdeling zonder krullen of roodgekleurdheid…