Alle inzendingen over slapen OR nerveus OR berouw

Leegbloedend in mijn overpeinzing Ontwaar ik huilend mijn bedrog Te laat begon ik waar te nemen Sleurde je mee in schuimend zog Hoorde nooit die liefdevolle woorden Ontkende wars als zijnde vals onecht Om hen in de kiem grof te vermoorden Niet ik was verdorven nee jij in en in slecht Hoe kon ik die serene liefde negeren Vals als ik was…

reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng mij de stilte waar de dood mijn trouwe metgezel zal zijn, geen spijt om te leven en geen berouw…

Berouw, heb ik niet zo gauw. Ook wil ik even kwijt Ik heb weinig last van spijt Dat is beide keren, jammer van je tijd. Hou het zelf in de gaten En laat je geen schuldgevoel aanpraten.…

Nerveus zoals jij het servet ontvouwt Gevolgd door liefdevolle blik ongemeend Ik verliefde blinde dwaas die van je houd Herken je niet en mijn hart versteend Jouw rode lippen nippend aan de rode wijn En fluisterend zeg je, ik zal nooit meer de jouwe zijn…

het blijft steeds nerveus rondtollen onder een tak éen herfstblaadje, dat schijnbaar los in de lucht hangt vlagen wind zwiepen het oranje blad heen en weer wat zou de spin bewogen hebben voor het maken van die draad? op een ochtend ligt het opeens bij al zijn andere broertjes…

Hij wilde graag een leuke vrouw, maar toen hij haar had, kreeg hij berouw en klaagde steen en been.…

Wat flauw, Dat woordje berouw, Vooruit met de geit, Zeg liever: "ik heb spijt, Ik nam het niet zo nauw". Zo geef je ruimte aan het feit van eigen onachtzaamheid.…

Het leven is van de organische natuur in bescheiden liefdesschijnbewegingen wakker worden door het zonlicht op nauwlettende dauwdruppels door het ochtendnieuws in tranen nerveus als een trillende bloem ver weg van het verheven hemelse door deze virale hel op aarde gereserveerd, op veilige afstand totdat de avondmaan verhaalt.…

Wanneer ze schrijft lijkt het alsof elk woord haar streelt, haar huid met de zachtheid van een veer van ouderwetse ganzenpennen wordt aangeraakt, alsof er 100 vlinders op haar gezicht gaan zitten zachtjes met hun vleugels slaan een heerlijk aroma van bloemen verstuivend, met daaronder een liggend gevoel van wakker en waakzaam zijn…

Los van elkaar Maar met onzichtbare Draden aan elkaar Verbonden - zo Leven wij ons leven Ook al is het al Zo vaak geschonden Door de doornen Door anderen op Ons losgelaten - Of soms ons door Het leven aangedaan Waarvan wij zelf Niet kunnen bepalen Wat er gebeuren gaat Zo ga ik in liefde Met jou mijn leven door Los…

Waar het feitelijk omgaat Dat het niet wordt geschaad Anders wordt vertrouwen, berouwen. In Goedereede Had men daarvoor een goede rede.…

De een zit stil, de ander, nerveus, beweegt één voet in ritmisch op en neer. Soms met zijn twee meestal alleen, geen lach of luide stem hooguit heel zacht gefluister. De vrees wordt niet gedeeld, elk een omarmt zich zelf en lijdt en hoopt in stille eenzaamheid.…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

Je spreekt me aan met je mooie bruine ogen Die pijnlijke bittere woorden Wat ik voor je voel is nooit gelogen Altijd blijf ik zoeken naar antwoorden Net als regen onvoorspelbaar Mysterieus Voor een roos is dit onmisbaar Je maakt me nerveus Jij bent de regen en ik sterf van de dorst laat me niet lijden Door me te misleiden…

Op vrijdag zat ik aan het beeld gekluisterd Met vrouw en vriend, gespannen met z’n drieën Nerveus en hoorbaar knikten onze knieën Heeft Freddy Teeven naar het Volk geluisterd? Fred hééft…! Het Volk is opgelucht, maar bang: Komt Volkert volgend jaar al uit 't gevang?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

Ze mochten in de uiterwaarden bouwen Omdat een ambtenaar het op een dag Vrij onverschillig door de vingers zag Maar nu zal het ze uiteraard berouwen De mazen van de wet, ze gaan helaas Ten onder aan de wetten van de Maas…

fonkelend gezicht, erotisch geschminkt, doelbewust die aantrekkingskracht, zoals sterren schitteren hoog aan de hemel je nodigt uit zonder berouw, weinig prooi kan weerstaan aan die ogen... van jou!…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Toen hij de martelfoto's had bekeken Uit een Iraaks gevangenisgebouw Beloofde Bush bij wijze van berouw Om dit gebouw voor straf maar af te breken. En als hij weer onwaarheid heeft gesproken Dan wordt het Witte Huis ook afgebroken.…

Geen tijd voor bezinning, geen tijd voor berouw, Ook niet voor woorden als… Ik hou ook van jou.…

mijn zinnen zijn te grof ik wil ze niet stileren ik zuig ze uit en hits ze op ze zijn mijn kleine dood jij onthoudt je van de jouwe levenslang geconstipeerd ik lik de woorden uit je reet en laat hen schreeuwen van genot dit nerveus vlees bevalt je niet je vrome gruwen raakt me niet ik vind genoegen in het wild rij zonder gordel door het…

een gelig licht bruint irreëel de blanke houten schuur een eerste druppel spat tot kroon op de arduinen muur het zacht gekeuvel op ’t terras wordt stilaan animeus geroffel op de parasols maakt pimpelaars nerveus bij glasgekling en stoelgeschuif wordt hier en daar gegild de vlucht naar binnen wordt gestart met dienbladen als schild…

Omdat onlangs mijn allerliefste vrouw Mij net als ieder jaar weer had verweten Dat ik ons beider trouwdag had vergeten Vroeg ik aan haar als akte van berouw: “Wat wil je van mij hebben, lieve schat: Een gouden ketting of een zak patat?”…

...beslissing voor allebei… of een blijk van berouw?…

Ik zoen jou op je hemelse woorden Ik zoen jouw liefde, jouw geduld Zoen me maar gerust terug, ik heb het verdiend Het spijt me namelijk helemaal niet Ik heb zelfs geen berouw, dus het is mijn eigen schuld.…

het verwonden van de tijd kent geen aanknopingspunt waarom een mens toch lijdt het verachtelijke ligt verscholen ergens dieper dan de spijt doch kent berouw geen waarheid want wie we ook mogen zijn het is de afstand van geboorte…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…