Alle inzendingen over tandarts Walter Palm

Vooruitgang: de storm die opstak aan de poorten -- van het paradijs.…

Ik giet je tranen in de palm van mijn hand wring uit de levenslijn. Als was in mijn handen jij was.…

Meridionale verlangens, wuivende palmen in begeerte, beemden onder behaag'lijk zonlicht, overgang naar gouden stranden, weerkaatsing van de zeespiegel, tegen een azuren hemel, in lijdelijke verzoeking...…

Mijn vingers in de jouwe, zachte strelingen in de palm van m'n hand. Die warme lach op jouw gezicht en die knipoog... als je je blik op mij richt zegt mij dat zóveel meer dan woorden.…

Wie straks naar een eilandje vlucht Doet dat op de olie van palmen Die opbrandt met kokosnootwalmen Dat geurt heel apart in de lucht De bioboer, hij groeide groot En maakte de deugd tot een noot…

als jij er weer bent en voeten dansen in witte aarde dunner dan de wind word ik als water omspoel ik jou in tedere verwarring tintelend tot de palm van jouw hart…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

ons leven vol illusies maar is het niet heerlijk om juist de magie ervan vast te houden in de palm van je hart te dromen dat je de wind hoort fluisteren en je eigen schaduw je toe lacht…

Deze tandarts kan niet aan je tippen!'…

Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

Vandaag fonkelt zijn gebit alsof hij naar de tandarts moet zijn mooiste kleren behangen zijn lijf en terwijl hij zijn vrouw gedagkust de kinderen in hun koontjes knijpt zegt hij dat hij van hen houdt de jongste vraagt of hij een kado krijgt de oudste hoe laat hij thuiskomt zijn vrouw of er soms iets is maar er ís niets en hij kómt gauw…

Citaat van Henry St John, burggraaf Bolingbroke uit de literaire misdaadroman De Beeldhouwster van Minette Walters. * Ziekelijke leugenaar ** Ongegrond…

de gerijpte palm van mijn korte hand is als boezem van geschenken ze raken jou zonder te tasten of door afstandelijk wenken de slagen van het hart stemmen timide mijn vingers zij vertellen van een zachtmoedige rust en verdunnen je smart…

Isabella Zelfs de fluister van de wind heeft nu een zachte glimlach vertrouwen ligt in de palm van mijn hart Zouden mijn handen voelend gaan zien zelfs dan zal er nog de rijkdom van de gouden liefde en de warmte zijn voor jou…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

Ik boekte een vakantie naar de zon Met palmen langs het hagelwitte strand En factor 50 tegen zonnebrand Zo blij dat het nu eindelijk weer kon Maar Benschops Schiphol werkt helaas niet mee Een weekje Zandvoort is nu het idee…

Bij het open raam Tuur ik in het niets van mijn handen Voorzichtig heb ik ze opengevouwen Dan fladdert de nacht uit mijn palmen op Vrolijk dansend verdwijnt ze uit mijn zicht En terwijl ze opgaat in zichzelf Bedenk ik vast dat ik ooit De dag ook in mijn vingers krijg…

Zeedennen wiegen stil naast palmen vol geruis.…

De tandarts is weer klaar…

Je zult het zien: heel gauw komt nu een zwarte nacht, al zijn er nog de palmen die de straten sieren. Een ezel ben ik, maar dit weet ik zeker: heel gauw gaan wij nu Pasen vieren.…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

opengereten zielen tranen van bloed harten ontboezemd kloppend in de palmen van mijn handen het blijft toezien en voelen hoe vergaan de mensheid kan zijn onder het toeziend oog van een god bedenksel waarbij men zoekt naar troost en niet kunnen missen als klankboord…

Met dank aan Boekhandel Godert Walter.…

Morgen ga ik er de tijd voor nemen Louis Couperus schreef ooit het beroemde boek De stille kracht Walter van der Kamp verfilmde het met als personages Pleunie Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt Caro van Eyck en Hans Dagelet met muziek van de legendarische Tony Eyk Dus als morgenmiddag de zon op zijn heetst staat Den Haag in het Zuiderpark dendert…

De dag wacht af houdt adem in geen palmen wuiven nog boven de loper naar de poort door drukke straten wordt geen hosanna meer gehoord. En stil en verlaten ergens buiten de stad huilt de koning om de toekomst van hen die Hij altijd heeft liefgehad.…

De reflectie van wuivende palmen In het glad blauwe wateroppervlak Zingende myna's die in mijn oren galmen En de dag die voortkabbelt, met groots gemak Kon ik maar altijd verblijven In dit tropisch paradijs Op de geuren van leelawadee wegdrijven Ver ver weg van het wintergrijs…

Je zult het zien: heel gauw komt nu een zwarte nacht, al zijn er nog de palmen die de straten sieren. Een ezel ben ik, maar dit weet ik zeker: heel gauw gaan wij nu Pasen vieren. Dit gedicht schreef ik in 2011, maar blijft ook nu nog gelden.…

Naar mooie warme landen met palmen en een strand daar ergens aan het water daar aan de overkant. Maar ach het zijn maar dromen een verlangen van mijn geest zelf ben ik nooit verder dan Camperduin geweest.…

In plaats van het gebit eens goed te borst'len Kiest men 's ochtends liever voor een ragpartij Flossen? Poetsen? Spoelen? Pah! Aanstellerij! Gebruik die tijd toch voor wat bedsteeworst'len Met flink veel tong, dat dient een dubbel doel, dit Scheelt weer een bezoekje aan de smoelsmid…

Ga je naar een manke tandarts als hij met zijn ene been trekt? En blijf je flexibel als je een spier ver-rekt? Ik zou het echt niet weten dus je mag het ook vergeten :)…