Alle inzendingen over tijdstroom OR liefde OR nostalgie

Dat jaar, The Beatles bloeiden, moet er heel veel zonlicht zijn geweest. Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om, moeten er onaardse luchten zijn verwaaid. Dat jaar, in jou wakker geworden, moet zacht geritsel te horen zijn geweest in bomen waar al fruit kwam rijpen. Dat jaar was dus vol onbestendigheid, en ik die week na week maar sliep…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

nu gelukkig niet in heimwee, verlangen en nostalgie een kind…

wie jou heeft bezit het geheim van de spiegel die laag voor laag het hart en ego ontsluiert wie jou heeft kan zijn wie hij is bezit de ziel van passie voor alles wat er leeft wie jou heeft samen én alleen rijpt aan de vriendschap die jij overvloedig vlindert waar de tijdstroom van leven jouw jaren kalendert vlammen wakkerend…

Hoe zwaar is mijn hart om te dragen Hoe zwak kan mijn stem om vriendschap vragen Hoe fragiel bespiedt mijn ziel de dagen in de verte en ik zie alleen nog nostalgie.…

Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

Het gaat grotendeels aan haar voorbij Het vuurwerk, knallende champagnekurken Het feestgedruis, rumoer en cocktailjurken ‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij Zij heeft alleen iets met het jaargetij En met tegen de eeuwigheid aan schurken Of soepel als een peuter op zijn hurken De tijdstroom zien met al zijn muiterij Zijn dokken, loodsen…

En dan de liefde, de enige de allesverduisterende,..die word door mijn rijmpje een ondergeschikte heftige nostalgie. Nostalgie naar de dichter die inkt heeft in zijn bloed en zo het leven maakt lichter en de kunst sierlijk begroet.…

vele rafels heelt en romantiek zijn liefde geeft…

Nostalgie die ons belaagt en, wat me van het najaar beklijft, het dorre loof uit takken jaagt. En als het dan daadwerkelijk dreigt dat de herfst zijn intrede doet, de dag weer korter wordt in tijd, maar aan luchtigheid inboet, zie ik ons beider sterfelijkheid.…

Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Nostalgie. Liefde. Leven. Waarbinnen ter volle eer en glorie, van VOOR, NU en LATER, van alles mag en kan. Onvoorwaardelijk heeft liefde lief. Altijd kan ze worden gevonden. Altijd is ze aanwezig hier. Zijn wij dat nu ook? Voor haar?…

Storing door noodstroomtest Eventjes géén TV Dàt is pas nostalgie Wordt vast een hit Terug naar de tijd van het Evengeduldbordje 's Nachts alleen sneeuw En geregeld zwart-wit…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

kristal waarin achtpotigen drinken van hemeltranen Met mijn verkleumde handen diep in mijn zakken voel ik een heimwee naar mijn ontvankelijkheid als kind Ik leek mij niet bewust van de kou noch van de geur van nostalgie omdat ik de wereld als een wonder zag vanuit mijn eigen kasteel van flinterdun kristal….…

Jij vroeg was deze hang een zucht Naar Eva's appel, passievrucht, Was deze puur uit nostalgie geboren? Jij vroeg mij naar de liefdespijn Naar 't bitterzoet van rode wijn, Was jou en mij geen morgenland beschoren?…

Er schijnen oude helden terug te keren Van Klukkluk tot aan Freddy Mercury En zo verwart men nep met nostalgie En imiteren met reïncarneren Maar ongeacht de grime of wat ze zeggen: Hoe alles wás blijft zeer van die ver wegge…

Van wie ik ooit hield in jeugdige dromen vol overmoed en energie Je woorden ademen vrijheid maar ook heden vol verleden nostalgie zonder toekomst Laat me maar dromen dromen zijn sterker dan elke dood…

Idealen verdwenen je kunt er om wenen maar is het niet fijner te zoeken naar nieuwe om weer iets te wensen Ach geef ons toch onze dagelijkse idealen zodat wij niet verzuren in hopeloze nostalgie of valse bitterheid…

Jij meisje jij dat zomaar ergens staat, staart mij bekeert verleer ik wat het was om te (on)pas je verwonderende ogen te kijken, je te stralen en te verhalen over hoe grauw nostalgie is in contrast met jouw meisje jij-zijn.…

De oude onomatopee klimt stram uit zijn cabine en stekkert vast een '1', een '2' - zijn pet staat naar benzine. Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree, zijn hang aan de machine. "Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee: het is het ongeziene ..." "En", zegt hij schoorvoets, "onderzee moet ik de kost verdienen. Maar verder maak ik…

volgens mijn leraar filosofie is ´het existentialisme tromgeroffel op een leeg vat´ daarbij glimlachte hij intens rimpels in zijn gezicht van poëzie vond hij dat daarmee alle gaten in het menselijk denken te pas en onpas worden gedicht een beetje dankzij hem ben ik geworden die ik ben…

De grote zaal is leeg en in de haard dansen de vlammen Van de bedienden slechts hun verre fluisterstemmen Een ogenblik is alles stil een dood moment in tijd de neus gedrukt in het naar stof riekend trijp van de versleten canapé Naar buiten kijkend in de wintergrijze lucht een sledetocht met paarden over het landgoed van mijn…

ik ben niet vergeten hoe je de wereld verkende in uren en uren op je kinderfiets de steile helling en het enge bos waaraan voorbij, de wereld vredig werd en haast volmaakt, met de wind in het gezicht en de geur van het land losgewoeld door de trekpaarden dat ik in jouw armen niet eenzaam ben…

van Eemnes binnen tot Eemnes buiten liggen nog steeds in zondagse rust langs de dijk weilanden vierkante eilanden monotone schoonheid tot de einder herhaald polderwegen vallen samen op een punt en ik die niet wist dat je er verder kunt boerderijen wachten in slagorde erven geharkt, rustdagklaar…