Netgedichten

netgedicht (nr. 75.416):

Herfstfilosofie

Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun kristal
waarin achtpotigen drinken van hemeltranen
Met mijn verkleumde handen diep in mijn zakken
voel ik een heimwee
naar mijn ontvankelijkheid als kind
Ik leek mij niet bewust van de kou
noch van de geur van nostalgie
omdat ik de wereld als een wonder zag
vanuit mijn eigen kasteel
van flinterdun kristal….